แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Sornpraram เมื่อ 2013-5-12 08:46
นางสิงขรเทวีกราบพ่อขุนผาเมือง
มเหสีขอม: ลูกอยู่ไกลพ่อแม่ ไกลบ้านไกลเมือง ดูแลตัวเองดีๆนะลูก
พระนางสิงขรเทวี: เพคะเสด็จแม่ เสด็จแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะเพคะ
มเหสีขอม: ท่านพ่อขุนผาเมือง เราฝากลูกสาวเราไว้กับท่าน ดูแลลูกเราให้ดีๆนะ
พ่อขุนผาเมือง: พะยะค่ะ
มเหสีขอม: เมื่อไปอยู่ทางโน้นแล้ว ส่งข่าวมาหาแม่บ้างนะ
สิงขรเทวี: เพคะ
แต่ถึงกระนั้นก็ตามพ่อขุนผาเมืองก็มิได้ลุ่มหลงกับลาภยศสรรเสริญที่ขอมมอบให้ เหตุการณ์กับกลายเป็นตรงกันข้าม ความขุ่นเคืองใจที่คนไทยถูกขอมกดขี่ข่มเหงปกครองเยี่ยงทาส และความคิดเดิมที่จะสร้างชาติไทยให้มีอำนาจอธิปไตยของตนเองนั้น ยังมิเลือนหายไป ยังคงอยู่ในพระทัยของพระองค์เสมอมา
เมื่อพ่อขุนผาเมืองเสด็จกลับจากเมืองสุโขทัยก็ได้พานางสิงขรเทวีธิดาแห่งขอมที่ยกให้เป็นพระชายากลับมาด้วย
พระนางเข็มทอง: เจ้าพี่กลับมาแล้วหรือเพคะ แล้วนั่นใครกันเพคะ
พระนางสิงขรเทวี: น้องคือสิงขรเทวี ธิดาแห่งขอม ติดตามเจ้าพี่มาในฐานะพระชายาเพคะ
พ่อขุนผาเมือง: เจ้าสองคนรู้จักกันไว้นะ พี่มีการบ้านการเมืองต้องทำอีกมาก เจ้าสองคนอยู่คุยกันไปก่อนเถิด แม้ว่าพ่อขุนผาเมืองจะพูดไปเช่นนั้นก็ตาม แต่พระพักตร์ของพระนางเนาวรงค์เทวีก็บ่งบอกถึงความทุกข์ใจอยู่ไม่น้อย
พระนางสิงขรเทวี: เจ้านะรึ ชายาคนแรกของเจ้าพี่ผาเมือง ช่างต่ำศักดิ์ยิ่งนัก หาเทียบได้กับธิดาแห่งขอมเยี่ยงข้าไม่ ลองตรองดูเถิดว่าข้าพูดผิดอันใด บางที่เจ้าจักได้สำนึกขึ้นมาบ้าง อย่างน้อยกำพืดของข้าก็สูงส่งกว่ากำพืดของเจ้าราวฟ้ากับดิน จริงรึไม่ นางระเง็ง
นางระเง็ง: จริงเพคะ พระนางของข้า งามทั้งกาย วาจา ใจ ดั่งนางฟ้านางอัปสร หาผู้ใดเปรียบได้ไม่
พระนางเข็มทอง: เจ้าเข้าใจผิดแล้วสิงขรเทวี พ่อข้าเชื้อเครือล้านช้าง แม่ข้ารึก็เชื้อวงศ์สุโขทัย แล้วที่ข้าได้มาเป็นแม่เมืองก็ด้วยราชสิทธิ์อันชอบธรรมแลด้วยความรักที่ข้ากับเจ้าพี่ผาเมืองมีร่วมกัน
นางเสือง: พระพี่นางมิได้เป็นเยี่ยงพระนางดอก พระนางรู้รึไม่ว่าพระนางเป็นชายาก็เพื่อการบ้านเมืองเพียงเท่านั้นดอก หาได้มีความรักเยี่ยงพระพี่นางของข้าไม่ แลไปทางได้ก็หาความภาคภูมิใจแก่ชีวิตมิได้
พระนางสิงขรเทวี: บังอาจนัก ข้าจักไปบอกความนี่แก่เจ้าพี่ผาเมืองว่าพวกปากดีเยี่ยงพวกเจ้าหมิ่นเกียรติข้า ไปนางระเง็ง พ่อขุนผาเมืองเดินเข้ามา
นางสิงขรเทวี: เจ้าพี่ น้องมีเรื่องจะกราบทูลเพคะ
พ่อขุนผาเมือง: มีเรื่องอันใดรึสิงขรเทวี
นางสิงขรเทวี: พระพี่นางเข็มทองหมิ่นเกียรติน้องเพคะ
พ่อขุนผาเมือง: เจ้าว่าเยี่ยงไรนะ เข็มทองน่ะรึหมิ่นเกียรติเจ้า ฮ่าๆเจ้าล้อข้าเล่นกระมัง เข็มทองมิเคยหมิ่นเกียรติผู้ใด หากผู้นั้นไม่หมิ่นเกียรตินาง
พระนางสิงขรเทวี: เจ้าพี่ ฮึ่ย
สิงขรเทวีเดินออกไปอย่างไม่พอใจ นางเสืองเดินเข้ามา ทหารเดินเข้ามา
ทหาร๒: มีสาสน์ถึงองค์พ่อขุนพะยะค่ะ
พ่อขุนผาเมืองเปิดอ่านสาสน์
พระนางเข็มทอง: มีเรื่องอันใดรึเพคะ
พ่อขุนผาเมือง: เสด็จพ่อป่วยหนัก พี่จักต้องรีบไปสุโขทัย
พระนางเข็มทอง: จริงรึเพคะ ถ้าเช่นนั้น น้องกับพระน้องนางเสืองขอติดตามไปด้วยนะเพคะ
พ่อขุนผาเมืองพยักหน้า | 
โพสต์ 2013-5-12 08:28
บุ๊คมาร์ก
เจ้าของ
