ตั้งให้เราเป็นเว็บแรกที่คุณเลือก เก็บเราไว้เป็นเว็บโปรด
สมัครสมาชิก ได้มากกว่าที่คุณคิด เข้าสู่ระบบ
ดู: 1640
ตอบกลับ: 1
สั่งพิมพ์ ก่อนหน้า ถัดไป

สุขแห่งฆราวาสวิสัย

[คัดลอกลิงก์]

               บนโลกใบนี้ไม่มีใครมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบ ต่างคนต่างมีที่มาแตกต่างกันไป บางชีวิตไม่มีโอกาสแม้จะลืมตาดูโลก บางชีวิตร่างกายไม่สมประกอบ บางชีวิตร่างกายสมบูรณ์แต่เกิดมาในครอบครัวที่แตกแยก บางชีวิตมีพร้อมทุกอย่าง ครอบครัวดีแต่ขาดความสุข บางชีวิตครอบครัวอัตคัดขัดสน บางชีวิตครอบครัวร่ำรวยแต่หาความสงบไม่ได้ ฯลฯ

               ผู้มีปัญญาทั้งหลาย ไม่ว่าจะเกิดมาเจอสถานการณ์เช่นไร เขาจะยอมรับความทุกข์ทุกรูปแบบว่า เป็นดังหนทางแห่งการทดสอบว่าเรายังมีความยึดมั่นถือมั่นในตัวตน ของตนอยู่มากแค่ไหน ถ้ามีความยึดมากเราจะเป็นทุกข์ เดือดร้อน ทรมานใจอยู่เป็นเวลานาน แต่ถ้าเรามีความยึดมั่นถือมั่นไม่มาก ความทุกข์ก็จะอยู่กับเราไม่นาน และมองเห็นความทุกข์แห่งการเกิด แก่ เจ็บ ตาย มีอยู่เสมอ ไม่ว่าเวลาใด ฐานะแบบไหน ครอบครัวเป็นอย่างไร และพยายามจะหาหนทางที่จะดับทุกข์ที่เป็นรากแห่งความยึดมั่นถือมั่นนั้น

               และเราจะไม่มีทุกข์ใดๆ เลย ไม่ว่าจะเจอสถานการณ์เลวร้ายแค่ไหน ถ้าเราไม่มีความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนของตนเพียงตัวเดียว แต่จะทำอย่างไรเล่าที่เราจะเข้าถึงแห่งการถอนรากแห่งการยึดมั่นถือมั่นนั้น

               พระพุทธองค์ ทรงแนะนำแนวทางในเบื้องต้นแห่งฆราวาสวิสัย เริ่มต้นด้วย การสละหรือการให้ เพราะสิ่งของหรือทรัพย์สินใดๆ ที่เริ่มถูกสมมุติว่าเป็นของเรา ความคับแคบของจิตใจเริ่มปรากฏขึ้นในทันทีที่เราเอาใจไปยึด แต่เมื่อเราเริ่มเรียนรู้ และให้อย่างไร้เงื่อนไข ปล่อยวางอย่างแท้จริง อิสรภาพของจิตใจจึงเริ่มต้น และไม่เคยคิดอยากได้ของผู้ใดด้วยความไม่ถูกต้อง จึงเป็นเหตุของการสร้างความปลอดภัยของทรัพย์สิ่งของของตน ถัดไปก็เป็นศีลทั้ง ๕ และ ๘ เพื่อการเคารพต่อชีวิต ทรัพย์สิน คู่ครอง คำพูด และร่างกายจิตใจ ของตนเองและผู้อื่น เพื่อการอยู่ร่วมอย่างสงบสุข

               นอกนั้นศีลข้อที่ ๖, ๗ ,๘ จะช่วยให้เราไม่ลุ่มหลง เพลิดเพลิน มัวเมา ตกแต่ง รื่นเริง ตื่นเต้นเป็นเหตุแห่งการไม่สงบทั้งกายใจ เสพเกินความจำเป็นของร่างกายและฝึกที่เสพน้อยลง สัมผัสความเรียบง่ายแห่งการดำรงชีวิต

               สุดท้ายแล้วเราต้องพิจารณาไตร่ตรองใคร่ครวญ ทุกวันสม่ำเสมอว่าไม่มีอะไรเป็นของเรา แม้แต่ร่างกายนี้ ทุกสิ่งเกิดขึ้นตั้งอยู่และดับไป ไม่มีใคร สิ่งใดหลีกหนีพ้น ทำหน้าที่เพื่อหน้าที่ จดจ่ออยู่กับสิ่งที่ทำ ไม่เอาจิตใจไปเกี่ยวข้องกับบุคคล สัตว์ สิ่งของแม้แต่สมมุติว่าญาติ แต่จะอยู่ด้วยความเมตตา กรุณา ต่อกันทุกสรรพชีวิต ช่วยกันนำพาไปสู่หนทางแห่งการดับทุกข์

               หากผู้ใดสามารถกระทำและระลึกรู้ ตระหนักรู้เช่นนั้นได้ชื่อว่าเป็นผู้มีปัญญา ผู้รู้ และโชคดีอย่างแท้จริง ไม่จำเป็นว่า จะเริ่มต้นชีวิตมาจากจุดใด

               วางใจถูก สะกด คำว่า ทุกข์ ไม่เป็น



ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง ลงชื่อเข้าใช้ | ลงทะเบียน

รายละเอียดเครดิต

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้