แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Sornpraram เมื่อ 2014-2-10 12:51
ในบรรดาพระสุปฏิปันโนหลาย ๆ ท่านนั้น
หลวงพ่อเกษม เขมโก สุสานไตรลักษณ์
เป็นพระอันดับต้น ๆ ที่หลวงปู่ดู่กล่าวยกย่องชมเชย
จนอยู่มาวันหนึ่ง มีเรื่องราวที่ผู้คนกล่าวถึงหลวงพ่อเกษมในทางที่อาจเกิดการปรามาสท่านได้ นั่นก็คือเรื่องที่หลวงพ่อเกษมฉันอาหารในยามวิกาลในบางคราว
หลวงปู่ตั้งคำถามกับลูกศิษย์คนหนึ่งว่า.
แกเห็นว่ายังไง เข้าใจยังไง กับการที่หลวงพ่อเกษมท่านฉันอาหารในยามวิกาลในบางคราว
ลูกศิษย์ก็ไม่กล้าแสดงทัศนะเพราะกลัวบาป
หลวงปู่จึงเมตตาอธิบายให้ทราบถึงเหตุผลของเรื่องนี้ว่า
หลวงพ่อเกษมท่านต้องการสงเคราะห์ดวงวิญญาณที่มาขอส่วนบุญในเวลานั้น ๆ โดยการนำอาหารที่ญาติของเขานำมาถวายไว้ (ตั้งแต่ตอนเช้า) มาฉันให้เขาได้บุญ แล้วจึงค่อยอุทิศส่วนบุญไปให้
ดวงวิญญาณนั้น
จึงเป็นอันว่าหลวงพ่อเกษมท่านทำเพื่อสงเคราะห์ผู้อื่น หาใช่ทำเพราะความมักมากในอาหาร หากเราได้ศึกษาข้อวัตรของท่านให้ดี ก็จะทราบว่า โดยปรกติแล้ว ท่านจะฉันเอกา (ฉันวันละครั้งเดียวเท่านั้น) รวมทั้งฉันสำรวม (คือเอาอาหารคาวหวานมารวมกันในบาตร) องค์ท่านเองก็ผอมเหลือเกิน จึงไม่น่ามีเหตุผลที่มาที่ไปว่าท่านเป็นผู้มักมากในอาหารแต่อย่างใด
เรื่องที่หลวงปู่ดู่ท่านเล่าให้ลูกศิษย์ได้ฟังจึงทำให้ศิษย์ทั้งหลาย ณ ที่นั้น ได้เรียนรู้ว่า เรามิพึงด่วนสรุปอะไร ๆ จากภาพที่เห็นภายนอก เพราะยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เกินสติปัญญาความรู้ของเรา
แต่อย่างไรก็ดี จะสังเกตว่าเรื่องดังกล่าว (หมายถึงการฉันอาหารยามวิกาล) นี้ องค์หลวงพ่อเกษมเองก็มิได้ทำเป็นกิจวัตร หากแต่นาน (แสนนาน) จะทำสักหนหนึ่ง และก็มิได้กระทำอย่างผู้มีแผล
คือต้องแอบ ๆ ทำ
เพราะหลวงปู่กล่าวยกย่องท่านว่าเป็นผู้ไม่มีแผลแล้ว เป็นผู้ที่ใคร ๆ จะปรับอาบัติท่านไม่ได้แล้ว
เฉกเช่นเดียวกับพระผู้หลุดพ้นแล้วทั้งปวง
ความเป็นอยู่ของท่านเหล่านั้น ล้วนเป็นไปเพื่อประโยชน์แก่สัตว์โลกโดยถ่ายเดียว ซึ่งหากเป็นผู้ที่ยังไม่หมดกิเลส ทำอย่างเดียวกันกับท่าน ย่อมไม่พ้นอาบัติ และย่อมเป็นความเศร้าหมองแก่ตนเองโดยถ่ายเดียว
 | 
โพสต์ 2014-2-10 12:34
บุ๊คมาร์ก
เจ้าของ
