การครองความโดดเดี่ยว

Sornpraram

การครองความโดดเดี่ยว การพอใจในความโดดเดี่ยว



การครองความโดดเดี่ยว การพอใจในความโดดเดี่ยว การยินดีการกำหนดรู้และพิจารณาตามอยู่อย่างโดดเดี๋ยว เฉพาะจงเจาะแต่ กายในกาย เวทนาในเวทนา จิตในจิต และธรรมในธรรมของตน ย่อมเป้นเหตุปัจจัยให้เห็นผลของการอยู่ด้วยธรรมความเป็นมนุษย์ การไปเกิดด้วยธรรมในเทวดา ในพรหม ในอรูปพรหม การข้ามโคตรภูไปสู่การไม่อยากไปเกิดมาเกิด ถึงธรรมความเป็น


อริยะในโสดา สกิทาคา แล้วถึงธรรมของพรหมจรรย์ในอนาคามีแล้ว ถึงของพระอรหันต รู้ตามพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ไปได้ด้วยอาการเดียวกันอย่างนี้ ทางเดียวกันอย่างนี้ มีอริยสัจทั้ง ๔ เป็นเครื่องตั้งต้น มีอริยะมรรค ๘ ประการเป้นเครื่องมือพิจารณาตามไป มีจรณะ๑๕ เป็นเครื่องประคองตนให้ยินดีอยู่อย่างนั้น เพื่อการหลุดพ้น มึโพธิปักขิยธรรม ๓๗ ประการ เป็นเครื่องมือช่วยตอบข้อสงสัยในที่พักของบันไดแต่ละก้าว สะพานแต่ละจุด แต่ละตัว แต่ละองค์ธรรม มีธัมมจักกัปวัตนสูตรเป็นแสงธรรมพยายามแรกของการเห็นแจ้ง แทงตลอดไปในทุกๆสุขคติภพ ทั้งแสนโกฏิจักรวาล อนันตจักรวาล มีอนันตลักขณะสูตรเป็นตัวบอก ความไม่มีอะไรเหลือในตนแล้ว ตนไม่มีอะไรเป็นเหตุปัจจัยให้เป็นตัวตนอยู่อีกแล้ว


     ทั้งนี้ ผู้รู้ ผู้ผ่าน วสีในองค์คุรแห่งฌานที่อาศัยรูป และฌานที่ไม่อาศัยรูปมาก่อน ย่อมหลงทางได้ยาก ย่อมเป็นญาณทัสสนะ ที่มา ที่ไปของตนเอง และสัตว์โลกทั้งหลายอยู่อย่างนั้น ย่อมเห็นสังโยชน์ทั้ง ๑๐ประการ ด้วยวิปัสสนาญาณที่ละเอียดทั้ง ๙ และ ๑๐ละดับ ว่าเป็นของมี หรือ ไม่มีแล้วในตน เห็นที่มาที่ไปของการวิมุตติหลุดพ้นไปในที่ที่ไม่มีสังขารธาตุธรรมเหลืออยู่ให้เห้น ด้วยการเห็นเสมอกันตั้งแต่ยังไม่สิ้นอายุขัย เรียกว่านิพพานเป้น เห็นที่มาที่ไป ของอายตนะที่ไม่หนีเราไปไหนเลย ไม่มีการเต็มเลย มีที่ว่างที่สว่าง สะอาด สงบ ปราศจากสังขารธาตุธรรมใดๆทั้งสิ้น ไม่มีอายตนะ ๑๒ ธาตุ ๑๘ อินทรีย์ ๒๒ มีแต่อายตนะที่ใสสว่างอยู่อย่างนั้น ตลอดกาล


     เมื่อละวางสังขารไปตามอายุขัยและกรรมเก่าของตนแล้ว เรียกว่า ตายแล้ว ย่อมไปอยู่ในที่นั้นๆ อย่างไม่มีอะไรสงสัย ไม่มีเศษเชื้อใดๆให้ต้องเป็นภาระ กังวลทั้งกายและใจ อีกต่อไป

     ที่นั้น ท่านทั้งหลาย รู้เห็นเป็นและไปตามพระพุทธเจ้าได้ เมื่อจำเพาะว่า ได้พอใจ ยินดี ตั้งตนอยู่อย่างโดเดี่ยวอย่างนี้



ที่มา..http://phrachai.blogspot.com

Nujeab

สาธุ ขอบคุณครับ

Sornpraram