ควรจะไปไหว้พระองค์ไหนดี (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

kit007

ควรจะไปไหว้พระองค์ไหนดี
หลวงพ่อฤาษีลิงดำตอบปัญหาธรรม

ผู้ถาม :- แล้วอย่างมีคนเขาถามว่า ควรจะไปไหว้พระองค์ไหนดี เราควรจะแนะนำเขาว่าอย่างไรครับ...?

หลวงพ่อ :- ก็ต้องเป็นไปตามศรัทธา...เขาศรัทธาที่ไหนไปที่นั่น ปล่อยให้เป็นเรื่องจิตใจของเขา ถ้าคุณไปขัดคอเขา ดีไม่ดีปากคอเยิน

kit007

ผู้ถาม :- ถ้าเขาถามถึงสำนักปฏิบัติ แล้วให้เลือกเล่าครับ...?

หลวงพ่อ :- เราก็เล่าเรื่องประวัติต่างๆ เท่าที่เราพอใจ ให้เลือกเอาจะเอาวัดไหน การปฏิบัตินี่ต้องเป็นไปตามภูมิเดิมหรือภูมิเก่า คือต้องเป็นไปตามสาย สายของใครของมัน และต้องบำเพ็ญบารมีร่วมกันมานับเป็นอสงไขยกัปนะ เขาถึงจะพอใจกัน ถ้าไม่งั้นมีอารมณ์สะกิดหน่อยเดียว เดี๋ยวก็สะดุด

เพราะฉะนั้นให้เขาย่องๆ ไปดูก่อน เขาชอบที่ไหนก็เลือกที่นั่น อันนี้เป็นความจริงนะ อย่างคุณพอใจสำนักใด คุณไปชวนคนอื่น ถ้าคนอื่นเขาไม่มา คุณไปว่าเขาไม่ดีไม่ได้ เพราะพูดให้เขาฟังรู้เรื่องไม่ได้ คุณฟังอย่างนี้รู้เรื่องแต่เขาไม่รู้ แต่ถ้าเขาไปหาอีกองค์หนึ่งเขาจะพอใจมาก เพราะว่าเป็นสายเดียวกัน อันนี้เป็นเรื่องธรรมดา

บางครั้งเราอาจคิดว่า แหม...ไอ้หมอนี่ เดี๋ยวไปที่นี่ เดี๋ยวไปที่โน่น เดี๋ยวไปที่นั่น ที่เขายังต้องไปหลายจุด เพราะยังหาพวกไม่พบ ถ้าเขาหาพวกของเขาพบเมื่อไรก็จอด ดีไม่ดีบางคนไปหาพระไม่สบายใจไม่สนุก ไปเจอะเจ้าของเหล้า ร้องฮ้อ!...ใช้ได้...

ภิกษุทั้งหลาย พรหมจรรย์นี้เราประพฤติ
มิใช่เพื่อหลอกลวงให้คนนับถือ
มิใช่เพื่อเรียกคนมาเป็นบริวาร
มิใช่เพื่ออานิสงส์เป็นความสักการะและเสียงสรรเสริญ
มิใช่อานิสงส์จะเป็นเจ้าลัทธิ
หรือเพื่อค้านลัทธิอันใดให้ล้มลงไป
และมิใช่เพื่อให้มหาชนเข้าใจว่า
เราได้เป็นผู้วิเศษอย่างนั้นอย่างนี้ก็หามิได้
ภิกษุทั้งหลาย ที่แท้พรหมจรรย์นี้
เราประพฤติเพื่อสำรวม
เพื่อความละ
เพื่อคลายความกำหนัดยินดี
เพื่อดับสนิทซึ่งทุกข์ทั้งปวง...

ภิกษุ ท.! ธรรมเหล่าใดที่เราแสดงแล้ว ด้วยปัญญาอันยิ่ง ธรรมเหล่านั้น พวกเธอพึงเรียนเอาให้ดี พึงเสพให้ทั่ว พึงเจริญ ทำให้มาก โดยอาการที่พรหมจรรย์นี้ จักมั่นคง ตั้งอยู่ได้ตลอดกาลนาน. ข้อนั้น จักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่มหาชน เพื่อความสุขแก่มหาชน เพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อความเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย.

ภิกษุ ท.! ธรรมเหล่าไหนเล่า ที่เราแสดงแล้วด้วยปัญญาอันยิ่ง ซึ่งพวกเธอควรเรียนเอาให้ดี ฯลฯ เพื่อความสุขแก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ธรรมเหล่านั้น คือ
สติปัฏฐานสี่
สัมมัปปธานสี่
อิทธิบาทสี่
อินทรีย์ห้า
พละห้า
โพชฌงค์เจ็ด
อริยมรรคมีองค์แปด.

ภิกษุ ท.! เหล่านี้แล คือ ธรรมที่เราแสดงแล้วด้วยปัญญาอันยิ่งอันพวกเธอพึงเรียนเอาให้ดี พึงเสพให้ทั่ว พึงเจริญ ทำให้มาก โดยอาการที่พรหมจรรย์นี้ จักมั่นคง ตั้งอยู่ได้ตลอดกาลนาน และข้อนั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่มหาชน เพื่อความสุขแก่มหาชน เพื่ออนุเคราะห์โลก เพื่อประโยชน์ เพื่อความเกื้อกูล เพื่อความสุข แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย.                                       

ที่มา http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=47250