ตำนานลูกแก้วของหลวงปู่ทวด

Sornpraram

ดวงแก้วพญางู
ยอดเจดีย์ "สุวรรณมาลิกเจดีย์ศรีรัตนมหาธาตุ" วัดพะโคะ     
         






ตำนานลูกแก้วของหลวงปู่ทวด ที่ได้ถูกเล่าขานมาเป็นเวลานาน


"หลวงปู่ทวด" เมื่อครั้งแรกเกิดมีชื่อว่า "ปู" เป็นบุตรนายหูและนางจัน ชาวบ้านวัดเลียบ ตำบลดีหลวง อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา ในวัยแบเบาะในช่วงฤดูเกี่ยวข้าวบิดามารดาของท่าน ต้องออกไปเกี่ยวข้าวที่กลางทุ่งนาซึ่งเป็นนาของเศรษฐีปาน ท้องนาแห่งนั้นห่างจากบ้านประมาณ 2 กิโลเมตร ที่นาแห่งนั้นมีดงตาลและมะเม่าเป็นจำนวนมากจึงเรียกว่า "ทุ่งเม่า" ในสมัยนั้นจึงมีสัตว์ป่าชุกชุมพอสมควร บิดามารดาของท่านจึงผูกเปลไว้กับต้นมะเม่าสองต้น และก็ได้เกี่ยวข้าวอยู่ไม่ไกลจากบริเวณนั้น พอได้ระยะเวลาที่นางจันทร์ต้องให้นมลูก นางจันทร์จึงเดินมาที่ที่ปลูกเปลของลูกน้อย และก็เห็นงูจงอางตัวใหญ่หรืองูบองหลาที่ชาวภาคใต้เรียกกัน พันอยู่ที่รอบเปล นางจันทร์เห็นแล้วตกใจเป็นอันมากจึงเรียกนายหูซึ่งอยู่ไม่ไกลนักมาดู และช่วยไล่งูจงอางนั้น แต่งูจงอางนั้นก็ไม่ไปไหน นายหูและนางจันทร์จึงตั้งสัตยาธิฐานว่าขออย่าให้งูนั้นทำร้ายลูกน้อยเลย ไม่นานนักงูจงอางนั้นก็คลายวงรัดออก และเลื้อยหายไปในป่า นายหูและนางจันทร์จึงเข้าไปดูลูกน้อยเห็นว่ายังหลับอยู่ และไม่เป็นอันตรายใด ๆ ผลปรากฏว่ามีเมือกแก้วขนาดใหญ่ที่งูจงอางคลายไว้อยู่บนอกเด็กชายปู เมือกแก้วนั้นมีแสงแวววาว และต่อมาได้แข็งตัวเป็นลูกแก้ว เมื่อเศรษฐีปานทราบเรื่อง ก็เข้าไปบีบบังคับขอลูกแก้วเอาจากนายหูและนางจันทร์ บิดามารดาของท่านจึงจำต้องยอมให้ลูกแก้วนั้นแก่เศรษฐีปาน แต่ลูกแก้วนั้นเป็นของศักดิ์สิทธิประจำตัวท่าน เมื่อเศรษฐีปานเอาลูกแก้วไปแล้ว เกิดเภทภัยในครอบครัวเกิดการเจ็บป่วยกันบ่อย และมีฐานะยากจนลง เศรษฐีปานจึงได้เอาลูกแก้วมาคืน และขอขมาเด็กชายปู และยกหนี้สินให้แก่นายหูและนางจันทร์ ทั้งสองจึงพ้นจากการเป็นทาส ต่อมาก็มีฐานะดีขึ้น ๆ ส่วนเศรษฐีปานก็มีฐานะดีขึ้นดังเดิม

ต่อมาในช่วงประมาณปี พ.ศ.2151 ถึง พ.ศ.2155 "สมเด็จเจ้าพะโคะ" หรือ "สมเด็จพระราชมุนีสามีรามคุณูปมาจารย์" (เด็กชายปู) ได้เป็นเจ้าอาวาสและปกครองวัดพะโคะ ชุมชนบริเวณนี้มีความเจริญรุ่งเรืองอย่างมาก อีกทั้งได้รับพระราชอุปถัมภ์์จากพระมหากษัตริย์แห่งกรุงศรีอยุธยา มีการสร้างวัตถุสถานมากมายภายในวัด และมีการบูรณะพระเจดีย์ศรีรัตนมหาธาตุ อันเป็นเจดีย์ที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ซึ่งมีความสูง 1 เส้น 5 วา หรือประมาณ 50 เมตร (1 เส้นเท่ากับ 40 เมตร / 1 วาเท่ากับ 2 เมตร) ยอดพระเจดีย์หล่อด้วยเบญจโลหะ และหลวงปู่ทอดได้นำเอาดวงแก้วที่พญางูให้เมื่อครั้งเป็นทารก ประดิษฐานเอาไว้บนยอดพระเจดีย์ จึงได้ชื่อว่า "สุวรรณมาลิกเจดีย์ศรีรัตนมหาธาตุ"

ต่อมาหลังจาก "สมเด็จเจ้าพะโคะ" จากวัดพะโคะไปแล้ว เกิดปรากฏการณ์ฟ้าผ่ายอดเจดีย์ ทำให้ดวงแก้วตกลงมาอยู่ใกล้ๆ เจดีย์ ภายหลังเด็กๆ ละแวกนั้นพากันมาเล่นสะบ้า (ลูกเกย) ลูกเกิดกระเด็นไปตรงบริเวณที่ดวงแก้วตกอยู่ เด็กเห็นลูกแก้วก็เกิดประหลาดใจ จึงนำไปบ้านเพื่อมอบให้แก่พ่อแม่ เมื่อถึงประตูชัยไม่สามารถจะออกจากวัดไปได้ เพราะเกิดเหตุอัศจรรย์ คือมีงูใหญ่ขัดขวางเอาไว้ เด็กจึงนำลูกแก้วเข้าไปคืนให้แก่เจ้าอาวาส ปรากฏว่าดวงแก้วนั้นเป็นปูชนียวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของวัดพะโคะชิ้นหนึ่ง ต่อมาดวงแก้วถูกคนขโมยไป 3 ครั้ง แต่ก็เกิดความเดือดร้อนเสียหายให้แก่ผู้นำไปทุกครั้ง และได้นำกลับมาคืนยังวัดพะโคะทุกครั้ง และครั้งล่าสุดราวปี พ.ศ.2471 มีนายจีนฯ บ้านท่าคุระเป็นคนเสียสติ ได้เข้ามาลักพาดวงแก้วไปที่ "บ้านท่าคุระ" ขณะที่นายจีนนำดวงแก้วไปนั้น ตาก็เหลือบไปมองเห็นว่ามีงูใหญ่กำลังไล่ตามมา นายจีนต้องการให้ดวงแก้วพาเหาะ แต่ก็ไม่สามารถเหาะได้ นายจีนจึงโกรธมากเลยเอาดวงแก้ววางลง แล้วเอาหินขนาดใหญ่ทุ่มทับลงบนดวงแก้ว ทำให้ดวงแก้วเกิดแตกร้าว จนมีชาวบ้านไปพบเข้า จึงเอาดวงแก้วมามอบให้แก่เจ้าอาวาสวัดพะโคะดังเดิม

https://www.hatyaifocus.com

Sornpraram

รูปลูกแก้วคู่บารมีหลวงปู่ทวด อันนี้คือลูกแก้วตัวจริงเดิมทีลูกแก้วเคยบรรจุบนยอดเจดีย์ แต่ว่าโดนฟ้าผ่าทำให้ลูกแก้วหล่นจากเจดีย์  ทางวัดพะโค๊ะจึงได้เก็บสวนหนึ่งของลูกแก้วไว้่็่้ที่กุฏิเจ้าอาวาส  ก็ลูกแก้วนี้ตามประวัติตอนที่หลวงปู่ทวดยังเป็นทารก ได้มีงูยักษ์มาล้อมรอบตัวท่าน และได้คายลูกแก้วอันนีไว้ก่อนที่จะจากไป่้้่

Nujeab

สาธุ สาธุ สาธุ

Sornpraram