|
คืนหนึ่งขณะที่หลวงปู่กำลังนั่งสมาธิภาวนาอยู่
จิตก็สว่างไสว ใจก็สงบ ก็มีเสียงกระซิบบอกท่าน
โดยระบุชื่อพระภิกษุในวัดว่าให้
"ไปซื้อซิ่นหลวงพระบางมานุ่ง" หลวงปู่ได้พิจารณานิมิตนั้นก็ทราบเรื่องราว
ของพระที่ถูกระบุชื่อได้อย่างละเอียดชัดเจน
รวมทั้งจิตของท่านยกภาษาบาลีขึ้น
พร้อมทั้งแปลความหมายด้วยเสร็จ รุ่งเช้าหลวงปู่ก็เรียกพระที่ถูกระบุชื่อในนิมิต
ให้ไปพบท่าน สอบถามเรื่องพระรูปนั้น
ที่ถูกสงฆ์สงสัยว่าต้องอาบัติ
แต่พระรูปนั้นได้ปฏิเสธโดยตลอด หลวงปู่ได้กล่าวตักเตือนพระรูปนั้นด้วยความหวังดี
ขอให้พระพูดความจริง
แต่พระรูปนั้นก็ยังปฏิเสธและพูดยืนยันว่า
"ผมไม่เป็นตามที่ถูกสงสัย ผมบริสุทธิ์อยู่ขอรับ" หลวงปู่ก็เลยพูดขึ้นว่า "ท่านไม่ต้องมาโกหกผมหรอก
ผมนั้นรู้เรื่องท่านดี รู้ถึงตับไตไส้พุงของท่านด้วยซ้ำ
ว่ามีกี่ขดๆ ผมรู้หมดทั้งนั้น ผมรู้ทั้งทางนอกทางใน
ใครจะมาโกหกผมไม่ได้เป็นอันขาด
เมื่อคืนนี้ผมรู้ท่าน เห็นท่านอย่างแจ่มแจ้ง" พระรูปนั้นแสดงอาการหน้าซีด
ตกใจกลัวอย่างที่สุด จึงก้มกราบหลวงปู่
ขอรับสารภาพจนหมดสิ้น พร้อมกับพูดว่า "ผมมันเป็นคนโง่ ผมมันเป็นคนหลง ผมเป็นโจร" หลวงปู่จึงพูดว่า "คนจริงมันต้องพูดจริงทำจริง ผิดก็รับสารภาพผิด
ถูกก็บอกว่าถูก มันจึงจะถูกต้อง
แต่ถ้าตนผิดทั้งที่รู้แล้วยังปิดบังเอาความชั่วไว้อีก
มันเหมือนกับปกคลุมอุจจาระไว้" หลวงปู่ได้ช่วยจัดการแก้ไขและดำเนินการให้กับพระรูปนั้น
จนเป็นที่เรียบร้อย นับเป็นความเมตตาอันยิ่งจากท่าน
(ในบันทึกไม่ได้บอกว่า พระรูปนั้นต้องอาบัติอะไร
และอาบัติระดับไหนและหลวงปู่ช่วยพระรูปนั้นอย่างไร)
| 
โพสต์ 2015-12-9 19:50
บุ๊คมาร์ก
เจ้าของ
