คือโบราณสถานเก่าแก่ของหมู่บ้านนั้นก็คือ บ่อน้ำ แท่นอาบน้ำ และแท่งน้ำ เล่ากันว่า 3 สิ่งนี้เป็นของพระนางเจ้าจามเทวี ครั้งหนึ่งประมาณต้นรัชสมัยพระนางเจ้าจามเทวี ผู้ครองนครลำพูนกำลังก่อสร้างวัง หรือเรียกว่าคุ้มเจ้า ต้องการใช้ไม้เนื้อแข็ง เช่นไม้สัก อันเป็นสิ่งจำเป็นในการก่อสร้าง ดังนั้น พระนาง พร้อมด้วยข้าราชบริพารมุ่งหน้ามาทางทิศใต้ แต่ลำบากในการลำเลียง เพราะมีลำน้ำแม่ทาขวางกันอยู่ จำต้องทำตะลุมพุก (วงล้อทึบทำด้วยไม้กลม) ให้คนชักลาก โดยตัดไม้เป็นท่อนๆ ลำเลียงอย่างทุลักทุเลพอขึ้นสันดอนเต็มไปด้วยตอ ลำบากในการลำเลียงเป็นคำรบสอง ชาวบ้านเรียกว่า แสนตอ พอถึงบริเวณป่าตรงนี้เป็นที่ราบกว้างมีต้นไม้ปกคุ้มทั่วบริเวณ อากาศเย็นสบายดี จึงรับสั่งให้ข้าราชบริพารจัดตั้งที่ประทับ และโปรดให้ขุดบ่อน้ำ และสร้างที่เก็บน้ำ พร้อมที่สรงน้ำเพื่อชำระพระวรกาย อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปประมาณ 50 เมตร ของบ่อน้ำและโปรดให้ขุดสระน้ำไว้ทางทิศตะวันออก อีก 1 แห่ง เพื่อให้ข้าราชบริพารได้ลงอาบ อันเป็นที่ตั้งของหมู่บ้านในขณะนี้ ปัจจุบันบ่อน้ำที่เรียกว่า บ่อน้ำเจ้าแม่จามเทวี กว้าง 3 เมตร ลึก 10 เมตร อยู่ทางทิศเหนือของวัดไปประมาณ 300 เมตร ทางเข้าบริเวณซอยข้างตลาดชุมชนบ้านเหมืองลึก (เข้าซอยหน้าโรงเรียนชุมชนเหมืองลึก
| 
โพสต์ 2016-6-23 17:32
บุ๊คมาร์ก
