ผีกระหัง ตามความเชื่อพื้นบ้านมีลักษณะเป็นผีผู้ชาย สามารถบินได้ โดยใช้กระด้งฝัดข้าวลักษณะคล้ายปีกโผบิน และนั่งบนสากตำข้าวควบคู่กัน เชื่อกันว่า ผู้ชายที่ไปเรียนวิชาอาคมแก่กล้ามากเข้า แล้วทำผิดครู (อาจารย์ผู้ที่สอนวิชาอาคมให้)
จะมีปีกที่เล็กเท่าเส้นขน และหางที่สั้นติดกับก้น จะมีปีกมีหาง จะไปไหนก็ใช้กระด้งต่างบิน สากตำข้าวต่างขา สากกระเบือต่างหาง ชอบกินของโสโครกเช่นเดียวกับผีกระสือ โดยส่วนมาก กระหัง จะเป็นผู้ชายส่วนใหญ่เพราะสมัยก่อนผู้ชายมักนิยมเรียนวิชาอาคมไว้ป้องกันตัวจาก ผีป่า ผีโพรง เวลาเข้าป่าล่าสัตว์ กระหัง ตอนกลางวันมักทำบุคลิกเช่นเดียวกับคนธรรมดาทั่วไปสังเกตุได้ยาก แต่จะสามารถสังเกตุได้จากตาเมื่อต้องกับแสงไฟจะสะท้อนเป็นสีแดง ซึ่งต่างจากสัตว์ป่าที่เป็นสีเขียวหรือสีฟ้า กลัวแสงจ้า ปิดบังส่วนก้นไว้เพราะไม่อยากให้ผู้ใดรู้ว่ามีหางสั้น เพราะจะรู้ว่าเป็น กระหัง จริงๆแล้วตามความเชื่อ การที่จะเป็นกระหังได้นั้นไม่ยาก การเป็นกระหังเกิดจาก การผิดครู คือ ผิดคำที่สัญญากับครู(อาจารย์ทางเวทมนต์)เช่น ต้องห้ามกินอาหารที่เป็นบวบ ห้ามเดินลอดสะพาน การผิดครูจะทำให้เกิดเป็นกระหังประเภทหนึ่ง
เรื่องของผีกระหังนั้นไม่ค่อยมีคนรู้เรื่องมากนัก เห็นจะเป็นเพราะไม่มีคนเห็นมันบ่อยนั้นเอง รู้แต่ว่ารูปร่าง
ของมันก็เป็นอย่าง คนเรานี่เอง แต่มีหางอยู่ที่ก้น เป็นผีที่หวงก้นมาก ไม่ยอมให้ใครมาลูบก้นเล่นเพราะกลัวว่าจะไปคลำ
ถูกหางของมันเข้า ก็จะรู้ว่ามันเป็นกระหัง ข้อที่แปลกก็คือ ทั้งๆ ที่มีหางอยู่แล้ว ก็ยังใช้สากต่างหางอีกชั้นหนึ่ง บางทีหางเดิมของมันจะสั้นไปก็ไม่รู้ผีกระหังไม่เคย ปรากฏว่าทำร้ายใครให้เป็นอันตรายเลย ผีกระหังนี้เป็นผีตระกูลเดียวกับผีกระสือ และเป็นผีที่มีลักษณะแปลกประหลาด อย่างมาก กระหังนั้นยามกลางวันก็จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมผู้คนในสังคม แต่ตกกลางคืนมันจะกลับกลายร่างเดิมของมันเต็มตัว กระหังมีลักษณะแปลกประหลาดเป็นภูติพราย มันมีกระด้งใหญ่ใส่แขนทั้งสองข้างของมัน กระด้งนั้นทำให้มันมีอิทธิฤทธิ์บินไปในท้องฟ้ายามค่ำคืนได้ และเจ้ากระหังนี้มีสากตำข้าวเป็นอาวุธประจำกาย (คงเอาไว้ใช้ต่อสู้กับผีประเภทอื่นๆหรือป้องกันตนจากพ่อมดหมอผี) โดยปกติแล้วยามที่มันไม่ใช้สากนี้มันจะเหน็บไว้ที่ว่างขา(ประหลาดดีแฮะ) ส่วนการสืบทอดทายาทของกระหังนั้น ไม่แน่ชัดหรือคงจะวิธีเดียวกับผีกระสือญาติ ของมัน กระหังนั้นกินสิ่งโสโครกเป็นอาหารเหมือนกับกระสือ แต่อาจจะกินเลือดคนด้วย ก็ได้ตามใจมันต้องการ
ปัจจุบันกระหังก็หายไปจากสังคมไทย และไม่มีใครได้เจอมันอีกเลย http://www.naarn.com/3048/ | 
โพสต์ 2016-4-16 15:05
บุ๊คมาร์ก
เจ้าของ
