กระเสือก กระสนดิ้นรน กันไป

Sornpraram

หลายหมื่นพันชีวิต ไม่เคยมีใครที่ประทับรอยเท้าบนผืนทรายได้จีรัง
เพราะอีกไม่นานรอยเท้านั้น ก็จะถูกคลื่นพัดให้จางหายไป
ดั่งชีวิตคนที่เกิดขึ้นแล้ว หาความยั่งยืนมั่นคงในชีวิตไม่ได้
ไม่ช้าไม่นานก็จะถูกกระแสคลื่นแห่งกาลเวลา
พัดกวาดให้ราบเรียบไป คงเหลือไว้แต่ความทรงจำ

มนุษย์ แม้จะรู้ว่าชีวิตนั้นไม่ยั่งยืน แต่มักไม่เร่งขวนขวายสร้างความดี
กลับปล่อยชีวิตให้ผ่านไปอย่างไร้ค่าแสวงหาแต่สิ่งไร้สาระ
ต้องตกเป็นทาสของกิเลศตัณหา และถูกบังคับจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
ชีวิตจึงต้องทุกข์ทรมานอยู่ร่ำไป

ถ้าจะหลุดพ้นจากการเป็นทาสของกิเลสได้
ต้องหมั่นสั่งสมความดี ทำจิตหยุดนิ่งที่ศูนย์กลางกาย
ภายในกลางตัวเรา ทำความบริสุทธิ์ให้เกิดขึ้น ทำจิตให้ผ่องใส

จนกิเลสหลุดร่อนออกไป เมื่อนั้นเราจะเป็นไทแก่ตัวเอง
ชีวิตนี้...จึงพบสุขที่จีรังยั่งยืน

นวธรรม

Nujeab

ขอบคุณครับ

Sornpraram

"แย่งอาหารกันกิน

แย่งถิ่นกันอยู่ แย่งคู่กันพิศวาส แย่งอำนาจกันเป็นใหญ่”





ความไร้เหตุผล  หรือขาดเหตุผลในการดำรงชีวิต  ทำงาน

ลุอำนาจแก่อารมณ์ที่บังเกิดขึ้น  ทำอะไรไปตามสัญชาติญาณของตนมากกว่า

  เหตุผล พฤติกรรมสับสนระหว่างคนกับดิรัจฉาน  เช่นแย่งอาหารกันกิน

แย่งถิ่นกันอยู่  แย่งคู่พิศวาส  แย่งอำนาจกันเป็นใหญ่ ประกอบกระทำใน

เรื่องที่ไม่ควรกระทำ  ไม่กระทำในเรื่องที่ควรกระทำ  มองเห็นสิ่งที่เป็นสาระว่า

ไม่เป็นสาระ  มองเห็นสิ่งไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ  ไขว่าภาระที่ยังไม่มา

ถึง  ไม่นำพาสนใจภาระหน้าที่ของตน  แนะนำคนอื่นชัดชวนคนอื่นในเรื่อง

ที่ไม่ควรแนะนำชักชวน อันเป็นคุณลักษณะของคนพาล  ที่พระพุทธเจ้าทรง

  สอนไว้ว่าอย่าคบนั่นเอง.

Sornpraram

"  แย่งอาหารกันกิน


แย่งถิ่นกันอยู่ แย่งคู่กันพิศวาส

แย่งอำนาจกันเป็นใหญ่  ”


นรชาติที่วางวาย มลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตย์ทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา