ล๊อคเก๊ตรุ่นแรก...อาจารย์สรายุทธ เพชรกลับ

touch-578

เรื่องเล่า...กล่าวขาน

    ขออนุญาตินำเรื่องราวของ...คุณArt Art   มาลงให้ได้อ่านกันคับ....

        วันนี้นั่งว่างๆ เลยจะขออนุญาติเล่าเรื่องบูชาครูครับ   เรื่องราวต่อไปนี้เป็นประสบการณ์ตรงที่ผมประสบพบเจอมาด้วยตัวเอง

แม้จะเล็กน้อยไม่มากมาย แต่มิได้ไปลอกใครเขามาและขอเน้นว่า เป็น"ปัจจัตตัง" เพราะเป็นเรื่องแนวอจินไตย ถือว่าอ่านเล่นๆ เพลินๆ แล้วกัน

ยาวนิดนึง ใครมีเวลาก็ถือว่าอ่านแก้ว่างกันครับ

===================

เรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนเริ่มด้วยการที่นายแอดมินตัวเล็ก จำต้องเดินทางไปทำงานที่ต่างประเทศแรมเดือน

ระหว่างช่วงเวลานั้นได้มีโอกาสได้ไปเที่ยวปราสาท (ขอเรียกแบบนี้นะ ง่ายดี จริงๆเป็นบ้าน) ชื่อ Kentwell

ซึ่งมีความเป็นมาและอายุเก่าแก่มากทีเดียว

วันนั้นเป็นวันที่คนน้อยมากขณะที่เดินเที่ยวชมสถานที่อยู่.......ก็เดินผ่านเข้าไปห้องๆ หนึ่งซึ่งเดาว่าเป็นห้องยาเพราะมีเครื่องยาโบราณและ

ผ้าพันแผลโชว์อยู่ ก็รู้สึกแปลกๆใจก็คิดว่ามันต้องมีอะไรแหงๆ แบบเคยเป็นไหมครับ เข้าไปบางที่แล้วบรรยากาศมันอัดๆแปลกๆ บอกไม่ถูก เจอแบบนี้....ด้วยความคะนองพร้อมอยากรู้อยากลองเลยลองพยายามจะสัมผัสดู คงคล้ายๆ ไปเปิดประตูให้สิ่งที่มองไม่เห็นให้เข้ามาหา (อย่าหาทำ

touch-578

(อย่าหาทำ)
ผ่านไปครู่เดียว ปรากฎว่า เออ เฮ่ยๆ มาเลยเว่ย วูบไป วูบมา รู้เลยบางอย่างที่มองไม่เห็นในที่แห่งนี้มาวนเวียนใกล้ๆ จริงๆ แถมไม่ยอมไปไหนด้วย ตอนแรกก็กะลองสัมผัสเฉยๆ แต่นี่เล่นวนไปวนมา ขนก็ลุกทางนั้นที ทางนี้ที สลับไปมาอยู่แบบนั้น มันวูบๆ วาบๆ บอกไม่ถูก ซึ่งน้องอีกคนที่ไปด้วย เขามีสัมผัสพวกนี้ดีอยู่เดิม ก็รู้สึกทันทีเช่นกัน ถึงกับหันมองหน้าผมแบบรู้กัน
ผมหรือครับ ตอนนั้นด้วยความคะนอง จึงออกแนว ก็มาดิค๊าบ (เน้นว่าอย่าหาทำ) กูศิษย์มีครูนะครับ ว่าแล้วก็นึกถึงอาจารย์เป็นอันดับแรกพร้อมจัดบทอาถันโธ ที่ได้รับประสิทธิ์มาออกไปแบบเต็มสูบ
ผลหรือครับ ด้วยล็อกเก็ตเพชรกลับ พร้อมบทอาถันโธ คราวนี้ไอ้ที่วูบไปวูบมาเงียบกริบ หายไปเลย แถมบรรยากาศที่รู้สึกกดๆ แปลกๆ ในตอนแรกที่เข้าไปในห้องดังกล่าวก็คลายไปไม่น้อย น้องอีกคนก็ดูโล่งขึ้น ในใจเราก็....สะใจเว่ย (นิสัยเนอะสมัยนั้น)
*****
สำหรับเหตุการณ์นี้คิดว่าเดิมคงไม่มีอะไร เพราะเดิมคงต่างคนต่างอยู่ แถมด้วยวัตถุมงคลที่แขวน ยากมากที่ของพวกนี้จะมาใกล้ได้ วัดจากบางที่ๆ เคยไปพักเป็นคณะ แล้วเช้ามามีเพื่อนบอกว่ามีคนเจอ กระทั่งโรงแรมเก่าแก่แห่งนึงกลางตลาดเมืองตรัง ไม่เอ่ยชื่อเนอะ ห้องที่เราพัก เรารู้สึกแปลกๆ แบบเดียวกันนี้เลย ก็สวดมนต์ แผ่เมตตา สวดบูชาครูไป พร้อมบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทาง ก็เงียบๆ สบายๆ ไอ้เพื่อนห้องติดกันโดนแทน 555
แต่ที่นั่นเราดันพยายามจะไปสื่อเอง เขาคงจัดให้ได้ตามขอเพราะเราพยายามสื่อและเปิดประตูทองไว้ให้
*****
วันนั้นพอกลับมาถึงที่พักก็ไม่คิดอะไร อาบน้ำอาบท่าเข้านอนก็ฝันว่า ได้เข้าไปกราบอาจารย์ที่หน้าห้องหลวงปู่ ท่านยิ้มและพูดจานุ่มนวลมากๆ เอาสองมือยกอะไรออกจากเราไม่รู้ พร้อมบอกว่า "ขอให้คุณพระรักษาคุ้มครองนะ"
ตื่นมาก็ไม่ได้โทรกลับมาถามอะไรอาจารย์แต่อย่างใด คิดว่าฝันมั่วซั่วแหละ (คือไม่ได้เก็บเรื่องที่ปราสาทมาใส่ใจแม้แต่น้อย......)
ผ่านไปจนถึงตอนบินกลับมาเมืองไทย ซึ่งวันนั้นเป็นวันงานไหว้ครูประจำปีพอดี ตลอดเวลาที่อยู่บนเครื่อง คล้ายได้ยินเสียงเพลงแนวไหว้ครูพิธีการบรรเลงตลอดทางกลับ หลับๆ ตื่นๆ ก็งงๆ ก็นึก.... เออ แปลกวุ๊ย
พอเครื่องลงปั๊ป ยังไม่ทันออกจากทางเชื่อมของเครื่อง (เครื่องแตะพื้นก็เปิดมือถือแล้วครับ) อาจารย์ทราบได้ไงไม่รู้ และให้ศิษย์ท่านนึงโทรมาหา ถามว่า มาถึงแล้วนี่..... จะเข้ามาหาครูหรือไปหาเมียก่อนดี
ผมหรือครับ......ก็ไปหาครูก่อนดิ มันแปลกๆ ตั้งแต่อยู่บนเครื่องแล้ว ศิษย์ท่านนั้นก็เลยบอกว่า ดีแล้วอาจารย์กำลังรออยู่ รีบมา!!!!???? (อาจารย์รู้ว่าผมไปทำงานเพราะไปขอพรท่าน แต่จำได้ว่าไม่ได้แจ้งวันเวลากลับ)
มาถึงงานไหว้ครูพร้อมทั้งกระเป๋าเดินทางใบโต ลงแท็กซี่มาก็พบว่า จริงๆ งานพิธีเสร็จไปแล้ว โต๊ะเอย เต้นท์เอย ปรัมพิธีเอย เก็บเรียบหมดแล้ว (ปีนั้นอดกินไข่ยอดบายศรีเลย) เหลือแค่ศิษย์ใกล้ชิดหลายคนที่อยู่ช่วยงานจนจบก็นั่งคุยเล่นกันอยู่ด้านนอก แต่อาจารย์ยังไม่ออกจากห้องพิธี ยังคงรออยู่!!!
พอไปถึง....เข้ากราบอาจารย์กราบหลวงปู่เสร็จ อาจารย์ก็ทักบอกว่ามานี่ก่อนก็ดีแล้วครูบาอาจารย์ท่านรออยู่!!! ใจก็เลยเดาว่างานไหว้ครูบูรพาจารย์แบบนี้ ข้างบนคงมากันหลายอยู่ พอครอบเศียรเสร็จ คราวนี้อาจารย์ก็ออกจากห้องพิธี มานั่งพักด้านนอก ผมเลยเอาของฝากให้อาจารย์พร้อมนั่งคุยกันตามประสา กะว่าอีกพักนึงจะกลับแล้ว คุยๆ ไป ไม่ทันไร.....รู้ไหมอาจารย์ถามผมว่าไง......
แบบนี้ไงครับ......"มึงไปเที่ยวพวกปราสาทหรือบ้านเก่าๆ ที่มีอายุมากๆ มาใช่ไหม มึงไปทำอะไรมา มึงมีของดีติดตัวอยู่ ไปในถิ่นเขาแล้วยังไปทำเกะกะระรานเขา ไปที่เขามันต้องแผ่เมตตาไม่ใช่ไปทำนักเลงใส่เจ้าของบ้าน เขาร้อนเขาเดือนร้อน เขาก็โกรธเอาสิ"!!!!!????
ไอ้ผมก็ผมอึ้งสิครับ ขอบอกว่าอึ้งจริงๆ นะตอนนั้น เรียกว่าชะงักไปหลายวิ ใจก็นึกอาจารย์รู้ได้ไงวะ...เอาแล้วตรู สรุปก็เลยเล่า(สารภาพความคะนองให้ท่านฟัง) ก็โดนดุและสอนไปหนึ่งยกตามระเบียบ  แถมโดนเฮียทัช ศิษย์พี่อาวุโส สวดซ้ำอีกดอกด้วย ว่าอะไรๆ มึงก็อาถันโธ เขาก็เดือดร้อนกันสิวะ ฯลฯ (ศิษย์พี่อาวุโสท่านนี้เก่งนะครับ หนุมานของหลวงปู่ที่ผมพกติดตัวตลอดเคยมาฟ้องแกว่าผมแอบหนีไปดื่มเหล้าวันพระ เล่นเอาโดนแกด่าต่อหน้าอาจารย์มาแล้ว 555)
===============
เป็นไงบ้างครับ เรื่องราวเล็กๆ แม้ไม่ว้าว ไม่ยิ่งใหญ่ แต่ผมก็พบเจอมาด้วยตัวเอง ขออนุญาติจบการเล่าเรื่องไว้ตรงนี้ครับ
สำหรับท่านที่อ่านจนจบ ผมหวังว่าท่านจะได้อะไรไปบ้างไม่มากก็น้อย ถือ เอามาเล่าให้อ่านเพลินๆ วันหยุด เพื่อบูชาครูครับ........มาถึงตอนนี้ พอเวลาผ่านไป มานั่งนึก ผมไม่แปลกใจเลยว่าสมัยก่อน ทำไมมีข่าววัยรุ่นคะนองไปเที่ยวท้าพิสูจน์ตามบ้านร้างโรงงานร้าง แล้วมีบางคนเสียชีวิตหรือเจออุบัติเหตุด้วยสาเหตุแปลกๆ กัน เหตุก็เพราะไปผูกบ่วงเวรกับเขาไว้ ซึ่งก็ถือว่าผมโชคดีที่มีครูบาอาจารย์คอยหนุนและออกรับแทนครับ
***สุดท้ายนี้ ขอเน้นย้ำอีกว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องแนวปัจจัตตัง ถ้าไม่เชื่อก็ไม่แปลก ถือซะว่าอ่านเรื่องเล่าเพลินๆ พอครับ***
**********************
สาระซะนิดนึง:
1.มนต์หลายบท เทียบระหว่างการได้รับประสิทธิ์แล้วกับเอาไปใช้เองไม่บอกกล่าว มันไม่เหมือนกัน อันนี้อย่าถามว่ายังไง ไม่รู้ครับ แต่ครูบาอาจารย์ท่านว่ามาแบบนี้ มนต์คาถาแต่ละบทเขามีครูมนต์ครูคาถาครับ
2.บทอาถันโธ อย่าใช้ซี๊ซั๊วไม่เหมาะนะครับ บางกรณีบรรดาเจ้าที่อาจเดือดร้อน....แผ่เมตตานำดีสุด แต่ก็สุดแล้วแต่ท่านๆ ครับ ถ้าใช้เป็นบทบูชาครู มีแผ่เมตตาด้วย อันนี้เดาว่าไม่น่าเกลียด เดานะครับ (แต่กรณีผมตอนนั้นจงใจใช้เฉพาะกาลเลยแหละ ตอนโดนดุเลยแก้ตัวไม่ออก)
3.อาจารย์สอนว่าการวางจิตสำคัญมาก
4.ข้อนี้สำคัญสุด ศิษย์มีครู ไม่ว่าจะสายใดครูใด การจักทำกิจใดให้นึกถึงครูบาอาจารย์เป็นอันดับแรก การนั้นจักสำเร็จด้วยบารมีทั้งสายของครูบาอาจารย์เรา
************************