“คตหอย” ของหลวงพ่อสินธ์ ภูริปุณโย แห่งวัดบันลือธรรม จังหวัดพระนครศรีอยุธยา

รามเทพ

เป็นสุดยอดเครื่องรางของคนกรุงเก่าอีกชิ้นหนึ่ง อาจจะพบเจอน้อย และหลายคนในพื้นที่เองยังไม่ค่อยรู้จักกันเลย
(ก่อนอื่นผมต้องขอขอบคุณร้าน "พระเมืองปทุม" ที่แบ่งปันข้...อมูลให้ผม มาเผยแพร่เพื่อเป็นประโยชน์ได้)



เครื่องรางที่ว่าคือ “คตหอย” ของหลวงพ่อสินธ์ ภูริปุณโย แห่งวัดบันลือธรรม จังหวัดพระนครศรีอยุธยา เป็นเรื่องที่น่าเสียดายทั้งที่ในสมัยที่ท่านมีชีวิตอยู่นั้นมีคนไปหามิได้ขาดเพื่อรดน้ำมนต์และทำบุญกับท่านเยอะมาก สมัยแรกๆนั้นท่านเป็นอาจารย์สักด้วยแต่เนื่องจากคนที่สักจากท่านไปหลายคนไปเป็นโจรท่านเลยเลิกสัก แต่พระพี่ชายของท่านคืออาจารย์ผลยังคงสักอยู่แต่สุดท้ายทางการต้องมาขอให้เลิกสักเช่นเดียวกัน   เครื่องรางอีกอย่างหนึ่งของท่านคือตะกรุดหนังลูกควายเผือกที่คลอดออกมาแล้วตาย ท่านได้นำหนังลูกควายตัวนี้มาทำเป็นตะกรุดมัดสามเปาะทารักแล้วทาทองบรอนซ์ทับอีกทีแต่ก็ถูกคนเอาไปขายเป็นตะกรุดหนังเสือของหลวงพ่อจงแทนเพราะได้ราคาดีกว่า





า

         แต่เครื่องรางที่เป็นเอกลักษณ์ของท่านก็คือ “คตหอย”ห่อผ้าม้วนเหมือนท็อปฟี่แล้วมัดปลายเข้าด้วยกันก่อนทารักแล้วชุบบรอนซ์ทองอีกทีเป็นบรอนซ์น้ำมันยุคเก่า แต่บางคนก็บอกว่าเป็นกระดาษไม่ใช่ผ้าแต่ผมเคยเห็นอันสึกๆเป็นลายผ้าหรืออาจเป็นทั้งสองอย่างก็ได้มิใช่สาระสำคัญ แต่ถ้าเป็นของอาจารย์ผลจะเป็นผ้าจีวรทารักคนส่วนใหญ่คิดว่าอาจารย์ผลท่านเป็นน้องเพราะอายุยืนกว่าแต่จริงๆแล้วท่านอายุมากกว่ามีศักดิ์เป็นพี่  หลวงพ่อสินธ์ท่านมรณภาพก่อนหลายปีศพของท่านไม่เน่าเปื่อยทางวัดได้เก็บศพของท่านเอาไว้นานถึง4ปีก่อนที่จะทำการฌาปนกิจศพเมื่อปีพศ. 2516 เหลือทิ้งไว้แต่ตำนานเครื่องรางที่แปลกกว่าสำนักอื่น  ตามคำบอกเล่าคตหอยที่ว่าเป็นหอยที่ท่านนำมาจากถ้ำในดงพญาเย็นตอนที่ท่านเดินธุดงค์ไปเจอ เรื่องแปลกก็คือท่านใช้เวลานานถึง 6 ปีกว่าจะนำหอยออกมาได้เพราะพอไปถึงทีไรก็ไม่พบหอยตรงบริเวณที่เคยอยู่ ท่านต้องนั่งสมาธิดูจึงรู้ว่าตำแหน่งของหอยนั้นเคลื่อนที่หนีเหมือนกับเหล็กไหล ต้องเพียรพยายามอยู่นานจนได้มา ท่านนำมาเลี้ยงในโอ่งตัวไหนที่ตายจะกลายเป็นหิน ลักษณะคล้ายหินปูนท่านว่าเป็นของศักดิ์สิทธิ์อย่างหนึ่งเรียกว่าคตหอย แรกๆนั้นท่านแจกแบบเปลือยๆโดยไม่ได้ห่อผ้าผู้ที่นำติดตัวไปใช้เกิดปรากฎการณ์ที่ทำให้เชื่อว่าคตหอยนี้ศักดิ์สิทธิ์จริงจึงนิยมกันมาก ต่อมาท่านได้นำมาห่อด้วยผ้าชุบรักทาบรอนซ์แจกคนที่บริจาคเงินเพื่อซ่อมแซมเสนาสนะของวัดบรรลือธรรม วัดหนองปลาดุก และวักกกแก้วที่ท่านอุปถัมภ์อยู่แต่ไม่ใช่จะได้กันง่ายๆเพราะต้องรอให้หอยตายเองจึงมีไม่มากน่าจะไม่ถึงร้อยชิ้นด้วยซ้ำ  หลังที่ท่านมรณภาพแล้วหอยเหล่านี้ท่านอาจารย์ผลที่เป็นพี่ชายของท่านก็นำไปสร้างเป็นเครื่องรางแบบเดียวกันแต่ห่อด้วยจีวรลงรักทับพบเห็นไม่มากเป็นอีกหนึ่งเครื่องรางในตำนานที่อยากรื้อฟื้นประวัติพร้อมกับรูปถ่ายตัวจริงเสียงจริงมาให้ท่านได้เห็นกัน
          สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณมิตรสหายอย่างคุณต๋อง บางปะอินที่ให้ยืมของรักของหวงให้ผมมาบันทึกรูปถ่ายเอาไว้เพื่อเผยแพร่ข้อมูลที่กำลังสูญหายให้พลิกฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง หวังว่าคงมีประโยชน์ไม่มากก็น้อยสำหรับผู้ที่นิยมสะสมพระเครื่องที่สนใจในเรื่องราวประวัติความเป็นมาของพระเครื่องและเครื่องรางแบบนี้
https://th-th.facebook.com/pages/category/Community/%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B8%B8%E0%B9%88%E0%B8%A1%E0%B8%A8%E0%B8%B4%E0%B8%A9%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B8%88%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A2%E0%B9%8C%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B9%8C-%E0%B8%A0%E0%B8%B9%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%9B%E0%B8%B8%E0%B8%93%E0%B9%82%E0%B8%A2-%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%94%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1-808019765928228/