เรื่องราวนี้ เกิดขึ้นโดยตรงกับ #แอดมินรัช เองนะครับ
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณปี 2545
หากพูดถึง “ศาลหลักเมือง” ของอำเภอเล็กๆอย่างพระประแดง ในจังหวัดสมุทรปราการ คงพูดได้อย่างเต็มปากว่า ไม่มีใคร “ไม่รู้จัก” อย่างแน่นอน ซึ่งปัจจุบันได้มีการบูรณะศาลนี้ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ตอนนั้น ผมอายุประมาณ 13 ปี ช่วงปี 2545 (ไม่ต้องนับนะครับ..ว่าตอนนี้ผมอายุเท่าไหร่) ช่วงเวลาประมาน 6 โมงเย็น คนโบราณมักจะไม่ให้คนในบ้านนอน เพราะเป็นช่วง “ตะวันทับตา” บางที…อาจจะทำให้ป่วย บางที…อาจจะทำให้สื่อสารกับสิ่งลี้ลับได้ แต่สำหรับตัวผม ผมมองว่า คงเป็นกุศโลบาย ไม่ให้คนทั่วไปนอนมากกว่า เพราะเดี๋ยวกลางคืนจะไม่หลับ ผมก็เลยรู้สึกว่าไม่สนใจ ง่วง..ก็ต้องนอนสิครับ รออะไร 555 ในที่สุด…ผมก็เผลอหลับไปทีโซฟาบ้านของลุง ในขณะที่หลับไปสักพัก ก็ฝันว่าวิ่งๆๆๆ วิ่งๆๆๆ วิ่งอย่างไม่มีจุดหมาย แล้วก็ได้ยินเสียงคนหัวเราะอยู่ตลอดเวลา และผมก็เริ่มรู้สึกตัว ตอนที่โบว์ (พี่สาวของผม) มาปลุก “ตื่นๆ โกหมวยเรียกให้กลับบ้าน” ตอนนั้นผมรู้สึกตัวนะครับ แต่ทำอะไรไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ ได้แต่นอนนิ่งๆ พี่สาวผมก็ยังเรียกอยู่เหมือนเดิม แล้วก็ยังแกล้งผม เพราะคิดว่าผมขี้เกียจลุก นางเลยไปเอาไม้กวาดดอกหญ้าที่ยังไม่ได้ใช้ ดึงดอกไม้กวาด แล้วมาเขี่ยจมูกผมเล่นอีก แต่ผมก็ยังขยับไม่ได้ พูดก็ไม่ได้ ตอนนั้นผมรู้เลยว่า มันผิดปกติแล้ว ผมเล่นสวดมนต์ในใจ พร้อมกับน้ำตาค่อยๆไหล “นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต สวดทำไมอะ นี่ก็สวดได้” เป็นเสียงของเด็กผู้ชา ที่ไม่น่าจะเด็กมาก ดังออกมาจากฝั่งของผนังโซฟาที่ผมนอนอยู่ ผมได้ยินชัดเต็มหู ผมก็ยิ่งกลัว แล้วสวดมนต์ต่อ จนผมเริ่มพูดได้ ผมเลยบอกให้โบว์ จับมือผมขึ้นพนมมือ (ต้องบอกก่อนนะครับ โซฟาที่ผมนอน เป็นโซฟาแบบยาว นั่งได้ 3 คน ผมนอนเอาศีรษะของผมออกไปทางนอกบ้าน) โบว์ก็มาจับมือผมพนมมือ แบบงงๆ แต่ยังไม่ทันจะสวดมนต์ต่อ เสียงเดิมก็ดังขึ้นที่ข้างผมอีก “ไหว้กูทำไมอะ มะตอนบ่าย ยังไม่เห็นจะไหว้กูเลย 55” แค่นั่นแหละ เหตุการณ์ต่างๆเมื่อบ่ายก็แว๊บเข้ามาในหัวของผมทันที
| 
โพสต์ 2017-9-9 21:25
บุ๊คมาร์ก
เจ้าของ
