เรื่องนี้เล่าโดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าชุง)
หลวงพ่อจงเป็นพระเจริญพระกรรมฐาน เขากล่าวกันว่าหลวงพ่อจงเป็นผู้ทรงอภิญญา ที่อาตมาจะเล่าเรื่องของท่านให้ฟัง แต่การปฏิบัติจะปฏิบัติมาอย่างไร เรื่องนี้อาตมาไม่พูดให้ฟัง เพราะว่าเวลานี้คำสั่งสอน ข้อวัตรปฏิบัติของพระพุทธเจ้าก็ยังคงสมบูรณ์บริบูรณ์อยู่ และแนวการปฏิบัติของหลวงพ่อจงและหลวงพ่อปานก็เป็นแบบเดียวกัน คือว่าปฏิบัติในแนวกรรมฐาน ๔๐ อย่าง เรียกว่าปฏิบัติครบจำนวน ไม่ใช่ปฏิบัติแบบใดแบบหนึ่ง เพราะว่าเป็นพระมีเวลามาก นี่จะว่ากันถึงเรื่องปาฏิหาริย์ พระที่ทำธุดงค์ดี ๆ และเข้าป่าไปไกล ๆ จนกระทั่งประเทศอินเดียได้ก็ต้องมีความดีเป็นพิเศษ ความดีเป็นพิเศษด้านจิตใจนี่ก็เล่าให้กันฟังไม่ได้ ก็ไม่ได้คุยให้ฟัง จะเล่าถึงฟังถึงปาฏิหาริย์ส่วนหนึ่ง
คือว่าในคราวหนึ่ง หลวงพ่อปานได้สร้างศาลาหน้ามุขของวัดบางนมโคเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนั้นก็เป็นวันฉลองศาลา การมีงานฉลองของหลวงพ่อปานนี้ บรรดาญาติโยมพุทธบริษัทโปรดทราบว่า ไม่มีมหรสพใด ๆ ถึงแม้ว่าปี่พาทย์ก็ไม่มีนะ ถ้าเป็นงานของท่าน หากว่าเป็นงานประจำปีของวัดท่านไม่ห้าม ถือว่าเป็นงานของประชาชน
แต่งานที่ท่านจัดเป็นส่วนตัวนี้ มหรสพไม่มี ปี่พาทย์ที่เขาจะหามาช่วยก็ไม่รับ ท่านบอกว่าหนวกหู ท่านมีการสวดมนต์เย็นแล้วก็ถวายภัตตาหารเช้า แล้วก็มีเทศน์กัณฑ์หนึ่ง พระที่ท่านนิมนต์มาก็คัดพระที่ท่านชอบใจ
งานของหลวงพ่อปาน บรรดาญาติโยมพุทธบริษัท มีงานครั้งใดท่านต้องตั้งโรงครัวเลี้ยงคนที่มาในงาน ต้องหุงข้าว ๘ กระทะยังไม่ทันคนกินเลย ลองคิดดูว่าข้าว ๘ กระทะ ตั้งพร้อมกัน ต้องหุงกันทั้งวัน คิดดูว่าคนจะมากน้อยสักเพียงใด คนมากจริง ๆ หลวงพ่อปานท่านทำอะไรขึ้นมาก็คนมาก ศาลาหน้ามุขท่านสร้างขึ้นมาราคา ๖,๐๐๐ บาท เดี๋ยวนี้สัก ๒ - ๓ แสน สมัยนั้น ๖,๐๐๐ บาท พอเริ่มเข้าตอนเย็นไม่ทันจะสวดมนต์เย็น บรรดาญาติโยมพุทธบริษัทก็นำเงินมาถวายครบ กว่างานจะจบก็ได้เงินอีกสัก ๒ - ๓ หมื่นบาท ไปสร้างโบสถ์ได้อีกสองหลัง โบสถ์ธรรมดานะ โบสถ์สมัยก่อนสร้างกันหมื่นบาทก็สวยแล้ว ถ้าสร้างกันเป็นกรณีพิเศษก็สามหมื่นบาทก็เด่นบอกไม่ถูก เพราะค่าของเงินแพง
ทีนี้งานฉลองศาลาหน้ามุขคราวนั้น หลวงพ่อปานมีคำสั่งให้อาตมาเองไปรับหลวงพ่อจงที่วัดหน้าต่างนอก ระยะทางไกลกันสัก ๑๐ กิโลนะ จากวัดบางนมโคถ้าไปทางเดิน ถ้าไปทางเรือก็ต้องอ้อมห่างกันประมาณ ๑๕ กิโล เพราะแม่น้ำมันโค้งมาก อาตมาก็ลงเรือเร็วของนายปั๋ง สมัยนั้นมีเจ้าของเรือเร็วคนหนึ่งชื่อนายปั๋ง นายปั๋งอาสานำเรือเร็วพาไป
ครั้นไปถึงวัดของหลวงพ่อจง ปรากฏว่ามีแขกนั่งอยู่ ๔ คน แขกนี่ไม่ใช่แขกจริง ๆ นะ เป็นคนไทย เขากำลังจะรดน้ำมนต์ ก็ไปนิมนต์ท่าน เวลานี้ก็ใกล้จะถึงเวลาสวดมนต์แล้วขอรับ หลวงพ่อปานใช้ให้กระผมมารับหลวงพ่อ เอาเรือเร็วมารับ ท่านก็บอกว่าคุณไปก่อนเถอะ ประเดี๋ยวฉันจะเดินไป
ก็กราบเรียนท่านว่า "...การเดินไปน่ะช้านะครับ กระผมเอาเรือเร็วมารับ หลวงพ่อรดน้ำมนต์เสร็จแล้วก็ไปกับกระผม..."
ท่านก็ไม่ยอมฟัง ท่านก็ไล่ให้กลับ บอกว่าไปเถอะ ประเดี๋ยวฉันไปทัน ถามว่า "หลวงพ่อจะไปยังไง"
ท่านก็ตอบว่า "...ฉันจะเดินไป..."
อาตมาก็ประวิงเวลา ในที่สุดท่านก็ไล่ให้กลับ ในเมื่อท่านไล่ให้กลับก็กลับ นั่งเรือเร็วมา พอกลับมาถึงวัด อีตอนที่จะมาน่ะหลวงพ่อจงเริ่มรดน้ำมนต์คนที่มาหาคนแรก คือรดเป็นรายบุคคล พอเรือเร็ววิ่งมาถึงวัด ก็เข้าไปกราบหลวงพ่อปานที่ที่รับแขก ไปรายงานท่านว่าหลวงพ่อจงไล่ให้กระผมมาก่อนขอรับ แล้วท่านกำลังรดน้ำมนต์คนอยู่ ๔ คน ท่านบอกว่ารดน้ำมนต์เสร็จแล้วท่านจะเดินมา กระผมจะคอยท่านก็ไล่ให้กลับ กระผมก็เลยกลับ กลับมารายงานให้หลวงพ่อทราบ ว่าประเดี๋ยวหลวงพ่อจงท่านจะมา ท่านจะเดินมาเอง หลวงพ่อปานพอได้ฟังก็หัวเราะชอบใจ
บอกว่า "...ลิงดำเอ๊ย ! หลวงพ่อจงเล่นกลกับเอ็งเข้าแล้วล่ะ เอ็งลองไปดูบนศาลาการเปรียญซิ พระมาครบแล้วหรือยัง...?"
พอขึ้นไปถึงศาลาการเปรียญก็ต้องตกใจ บรรดาญาติโยมพุทธบริษัท ปรากฏว่าหลวงพ่อจงมานั่งอยู่หัวแถว เพราะท่านเป็นพระอาวุโส พอท่านเห็นหน้าอาตมา ท่านกวักมือให้เข้าไปหา อาตมาก็เข้าไปกราบท่าน
ท่านก็ว่า "...เรือเร็วของคุณนี่มันช้าจริงนะ ฉันเดินมาถึงก่อนตั้งนาน..."
แหม...เรื่องนี้เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ บรรดาญาติโยมพุทธบริษัท ฟังแล้วอัศจรรย์ไหม นี่เป็นตอนหนึ่งของหลวงพ่อจงนะ เป็นเรื่องปาฏิหาริย์ เล่าสู่กันฟัง
