ตำนาน Gate 62 ดอนเมือง….และเรื่องเล่าลึกลับจากสนามบิน - Baan Jompra

มาฟังตำนาน Gate 62 ดอนเมืองและเรื่องราวลี้ลับที่เกิดขึ้นในสนามบินดอนเมือง โดยรวบรวมเนื้อหาจากหลายๆที่มาให้อ่านกันนะครับ มีเรื่องลี้ลับเรื่องมาให้อ่านกันครับ เรื่องเล่าขนหัวลุก เมื่อผมเล่นซ่อนแอบเวลาโพล้เพล้หลายๆ ท่านคงจะจำกันได้กับเหตุการณ์เครื่องบิน โบอิ้ง 737-400 คุณนราธิวาส HS-TDC เกิดเพลิงลุกไหม้ ระหว่างที่เครื่องจอดคา Gate กันตรงนั้นเลย ก่อนที่จะ Boarding ผู้โดยสารไปเชียงใหม่ซึ่งไฟล์ทนั้น ก็มีบุคคล VIP อย่างอดีตนายก ที่ทุกท่านรู้จักกันดีนั่นเอง

ซึ่งเหตุการณ์นั้น ทำให้มีพี่สจ๊วต (ที่อยู่ระหว่างการเตรียมเครื่องก่อน Boarding หนีออกมาไม่ทัน) เสียชีวิต 1 ท่านและหลังจากเหตุการณ์นั้น ก็มีผู้พบเจอพี่สจ๊วตอยู่แถว Gate แม้แต่ตอนที่ดอนเมืองปิดปี 49 และกลับมาเปิดอีกครั้งช่วงปี 50 พี่เค้าก็ยังอยู่ จนกระทั่ง 1 สิงหาคม 2554 ย้ายทุกสายการบินมา Terminal 1 (ก่อนน้ำท่วมได้ราว 3 เดือน) ตรงส่วนอาคาร Domestic ก็ปิดไป ไม่ได้ใช้งานอีกแต่ก็ไม่รู้ว่าอะไรอย่างไรนะครับ เพราะผมไม่เคยเจอเอง แต่เคยได้ยินกราวน์ที่ทำงานไฟล์ทดึกๆ กับ ไฟล์ทเช้ามืด พูดให้ฟัง ไม่ค่อยมีใครกลับไปรับ-ส่งเครื่อง คนเดียวถ้าเป็นเกตนี้ ก็ต้องไปกันหลายๆ คน เรื่องเล่าประมาณนั้นครับ

เหตุการณ์ที่เครื่องบินการบินไทยชนภูเขาหิมาลัยที่เนปาล 31 กรกฎาคม 2535 กับเที่ยวบิน กรุงเทพ – กาฎมัณฑุ TG311 เครื่องบินแอร์บัส A310 รหัส HS-TID สมัยการบินไทยตกที่เนปาล เขาเล่ามาน่ากลัวมั๊กๆ ขนลุกอยู่เลย เคยได้ยินเปล่าครับ การบินไทยเครื่องบินชนเขาที่ เนปาลอ่ะ นานมาแล้ว ตายทั้งลำหลังจากนั้นอีกไฟล์ทน่ะครับ เครื่องก็มาลงปกติ หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เป็นไฟล์แรกหลังจากเหตุการณ์ที่มาลง พร้อมลูกเรือ ก่อน board ผู้โดยสาร ลูกเรือทุกคนก็มาสวดมนต์กัน ขออนุทิศส่วนกุศลให้ไปสู่สุขคติ ทีนี้ พอเตรียม board มีแอร์ เห็นแอร์ใส่ชุดไทย ขาดรุ่งริ้ง ยืนอยู่นอก ตรงงวง ยืนอยู่หลายคน หันไปอีกที ไม่เห็น

ก็เลยคิดว่าตาฝาด แต่กลัวๆ อยู่ เลยให้ purser มายืนช่วยบอร์ด พอบอร์ดเกือบเสร็จ เสร็จแล้วหล่ะ ก็ส่งเอกสารอะไรเรียบร้อย พร้อมปิดประตู purser กับแอร์กำลังช่วยกันปิดประตู เกือบปิดแล้ว ก็ เห็นลูกเรือกลุ่มนั้นที่เสียชีวิต กำลังวิ่งงงงงงงงงง แบบร้องขอไปด้วยเขาบอกว่า น่ากลัวมาก ทีนี้ ด้วยความกลัว สองคนรีบปิดประตู มองลอดออกไป เห็นยืนร้องไห้กันอยู่ สภาพดูไม่ได้ทีนี้ ลูกเรือเลยแบบว่า ยกมือไหว้ ขอขมา แล้วก็เห็นว่า purser นำสวดบอกว่า ขอให้วิญญาณ กลับบ้านด้วยกัน แล้วไปสูขคติ พี่เขาบอกว่า ดูเขาอยากกลับบ้านกัน เลยเชิญกลับบ้าน จากนั้นก็ไม่เห็นอะไร เปิดประตูทิ้งไว้ซักพัก พี่สองคนที่เห็ฯก็คุยกัน ว่าอย่าบอกใคร เดี๋ยวตื่น

ตอนเสิร์ฟ มีผู้โดยสารทัก บอกว่า ทำไมวันนี้ลูกเรือเยอะจังเลย บริการดีมาก แอร์ชุดเขียวหน่ะ สวยนะ ฝากชมด้วยวันนั้นไม่มีใครใส่สไบเขียวเลย เขาบอกว่า จะใส่สีไม่สดกันเลย เพราะไว้ทุกข์ ทุกคนเลยกลัวกันใหญ่พอถึงกรุงเทพฯ หน้าเกทอ่ะ มีพระมีขบวนเลยอ่ะ อัญเชิญวิญญาณ จุดธง จุดธุปกัน กัปตันบอกว่า ตอนเข้าเกทแล้ว ได้ยินเสียงเพอร์เซอร์คนที่ตายอ่ะ มากระซิบข้างหูว่า “ขอบคุณมากครับกัปตัน”

เคยทำงานอยู่ในห้องรับรองแขกวีไอพีของสายการบินนึง วันนั้นทำงานกะดึกคือเลิกงานเที่ยงคืน ห้องรับรองจะมีสองฝั่งคือฝั่ง business class แล้วก็ first class ซึ่งฝั่ง first class นี่ไม่ค่อยมีคนมาใช้บริการมากเท่าไหร่ วันที่เราทำงานก็เหมือนกัน พวกแม่บ้านก็ไปทำความสะอาดกันปกติ จู่ๆแม่บ้านเดินเข้ามาในครัวหน้าตาตื่นบอก ให้ไปดูที่โต๊ะรับแขก ฝั่ง first สิ เรากับคนอื่นๆก็เดินออกไปดูกัน ปรากฎว่าเป็นรอยเท้าเด็กบนโต๊ะ ลักษณะจะผอมๆยาวนิดนึง ความยาวน่าจะเท่าโทรศัพท์มือถือ แม่บ้านบอกเด็กที่ไหนมาวิ่งเล่นบนโต๊ะ วันนี้ไม่มีผู้โดยสารมานั่งฝั่งนี้เลย ก็จริงอะค่ะ ไม่มีเลยวันนี้ พี่พนักงานอีกคนก็คอนเฟิร์มค่ะว่า ไม่มี พวกเราก็ขนลุกซู่เลย มองไปเจอนักดนตรีไม้แกะสลัก 2 ตัว นะคะ ประดับอยู่ตรงโต๊ะนั้น ขนาดเท้าไล่เลี่ยกัน พวกเราเลยคิดว่าเป็นเค้า แต่เค้าไม่ได้มาให้กละวนะคะ มาให้โชค แม่บ้านถูกหวยกันด้วยค่ะ เพราะโต๊ะที่วางเค้าเอาไว้จะมีเลข ก็เอาเลขไปซื้อกัน ดันถูกอีก

เรื่องจากคุณ 704534 ผีที่ดอนเมืองมีมานานแล้วครับ ช่วงปี 2527 ไปซ่อมเครื่องทำความเย็น ที่อาคาร ผสด.ขาออก จำไม่ได้ว่าเป็นอาคารอะไร เพราะเปลี่ยนไปเยอะมาก เมื่อก่อนยังไม่มีอาคารจอดรถ แบบนี้ด้วยกำลังรอเซ็ตระบบน้ำเย็นอยู่ เวลาช่วงตี 3 กว่า มีคนวิ่งมาทางที่พวกผมนั่งหลับนกกันอยู่ วิ่งมาแล้วถามพวกผมว่า เห็นใครวิ่งมาตรงนี้ใหม พวกผมนั่งบ้างนอนบ้าง ถ้ามีใครวิ่งมา ก็เหยียบหัว

เหยียบแข้งเหยียบขาที่ก่ายกันระเกะระกะ พวกผมพากันงงว่า ถามแบบนี้ มีอะไรไม่ดีแน่ๆ พวกที่วิ่งมาแต่งกายช่างการบินไทยทุกคน เราถามสองสามครั้งพวกเขาไม่ตอบ ค่อยๆ เดินหายไปทีละคนเหมือนไม่มีเท้าเดิน ลอยไปเรื่อยๆ ผมไม่สังเกตุอะไรนัก ตาจ้องที่หน้าปัดเกจวัดแรงดันไนโตรเจ่น แต่ในหัวคิด อ้าว…แล้วที่วิ่งกันมาไม่มีเสียงวิ่งเลยนี่ เป็นใคร มาทำใมในห้องเครื่อง

เท้าไวเท่าความคิด ผมออกวิ่งตามไปทางที่พวกเขาหายเข้าไป เป็นทางเลี้ยว วิ่งชนประตูโครมเป็นแผ่นใม้อัด ตีปิดทับประตูที่ชายล่างผุๆ จมูกผมบวมเป่ง งงมากขึ้น นี่มันอะไรกันว่ะ ผี ผี แน่ๆผมไม่เคยกลัวผี เคยท้าเตะท้าต่อยกับผีกลางสุสานวัดดอนมาแล้ว (เมาจัด ห้าวเป้ง) แค่ขนลุกแต่ก็ต้องอยู่ทำจนเสร็จ จนฟ้าสางพวกผม 5 คนตาโหลเหล แปลกพิกล ไม่มีแรงยืนเลย เหมือน

ไปต่อสู้กับอะไรมาทั้งกองพัน เสื้อผ้าชุดช็อปมอมแมมเลอะเปรอะเปื้อนทุกคน ผมถึงกับเสื้อขาดเป็นไปไม่ได้ พวกเราไม่ได้ไปมุด ไปปีนป่ายอะไรที่ใหนเลย เจ็ดโมงเช้าหัวหน้าช่างการบินไทยเดินมาหา ถามว่าเมื่อคืนใครต่อยกันตรงนี้ มีคนเห็นพวกคุณต่อยกับคนสามสี่คน มีเรื่องอะไรกันบ้าที่สุด ผมในฐานะหัวหน้าขาสั่นหน้าซีด ลูกน้องคนลพบุรีร่วงหล่น นอนตาปลิ้นน้ำลายฟูมปาก หัวหน้าฯแกต้อง ว.เรียกพวกช่างฯ ให้มาพาพวกผมออกไปจากตรงนั้น ที่สุดแล้วเป็นพวกผมได้ตีกับผีช่างการบินไทยที่แทงกันตายตรงนี้ เพราะเหตุทะเลาะเรื่องผู้หญิงที่เป็นแอร์โฮสเตส กลัวสุดขีด แต่ไม่ถอย ที่แปลกใจ หัวหน้าช่างฯแกบอกว่า เป็นแบบนี้มาปีกว่าแล้ว ผีคงยังไม่ไปไหน ที่พวกผมทำท่าทางเตะต่อยนั่นนี่นั่นแหละ พวกเรากำลังเคลิ้มไม่รู้ตัว เป็นครั้งแรกที่ผมเจอผีจังๆ

ยังมีอีกหลายครั้ง ที่พวกเราเจอผีในห้องเครื่อง ที่โรงงานปลากระป๋องสมุทรสาครปี 2528 ก็เจอเอาน้ำอัดลมมาให้กินทั้งคืน มาทีไรยิ้มหวานมาก่อนเลย มารู้ตอนเช้าว่าเป็นอดีตแม่บ้านออฟฟิตชอบดูแลช่างผู้ชายหล่อๆ เคยมีคนจูงมือเข้าไปในซอกเพื่อ… ช่างที่ทำแบบนั้นป่วยงอมตาโหล อ้อ โรงงานปลากระป๋องเสี่ยคนดัง ที่ไปยิงตัวตายที่อเมริกานั่นแหละ แกลงทุนมากก็เครียดมาก

เรื่องจากคุณat_thajak วันนั้นน่าจะเป็นช่วงหน้าหนาว เพราะตอน๖โมงเช้าที่ดอนเมืองท้องฟ้ายังมืดอยู่เราถูก assign ให้ไปบอร์ดผู้โดยสารที่เกท 12 กับพี่ซีเนียร์อีกคน เกทนั้นเป็นเกทที่อยู่ปลายสุดของ Pier 1 วันนั้น ได้ทำไฟล์ทไปบาหลี บอร์ดผู้โดยสารขึ้นเครื่องเสร็จ น่าจะราวๆตี5:50กว่าๆละ บอร์ดเสร็จ เก็บอุปกรณ์เสร็จ เหมือนจะท้องเสีย เลยบอกพี่ที่ไปบอร์ดไฟล์ทด้วยกันให้ไปรอที่ Pier 2 เลยเดี่ยวเราขอแวะไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ข้างๆเกทก่อน อึเสร็จ กำลังยืนล้างมืออยู่ตรงอ่างล้างหน้า ได้ยินเสียงคนกดชักโครกและเสียงคนม้วนกระดาษทิชชู่ในห้องน้ำเราก็มั่นใจนะ ว่าตอนนั้นอยู่ในห้องน้ำคนเดียว ก็ยังไม่ได้คิดอะไรมาก เดินไปเปิดประตูห้องน้ำทุกบาน ก็ไม่เจอใครเดินออกมาข้างนอก อดสงสัยไม่ได้ เลยเดินเข้าไปส่องในห้องน้ำหญิงด้วย เปิดประตูดูด้วยนะ แต่ก็ไม่เจอใคร ตอนนั้นไม่น่าจะมีผู้โดยสารเเล้ว แม่บ้านก็ไม่มี พอเริ่มคิดได้ ก็กลัว รีบวิ่งจากเกท12 มาที่ pier2 อย่างเร็วเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่า แถวๆ Pier 1 มีอะไรเล้นลับหรือเปล่า เพราะเราเองก็พิสูจน์อะไรไม่ได้ แต่ก็ทำให้เรากลัวตลอด ทุกครั้งที่ไปบอร์ดหรือว่าไปรับเครื่องคนเดียวตอนดึกๆ

เรื่องจากคุณ : Misrandear ผมเป็นนักศึกษาครับ เคยเข้าไปช่วยงานอาจารย์ทำข้อมูลสำรวจปรับระดับรันเวย์ทั้งหมด ทำงานตอนกลางคืน (เพราะเครื่องขึ้น-ลงน้อย) ต้องใช้บัตรไรเยอะแยะ เรื่องราวเยอะมากครับบบ เพราะมันมืดดดด มากกก ประมาณสองสามวันแรกนี่แหละ ทำงานกัน ฝนตกหนักครับ เพื่อนผมคนนึงรับหน้าที่ขับรถคอยส่งอุปกรณ์แต่ละจุดกล้องสำรวจไรงี้ ขับรถเข้ามาจะมาหากลุ่มเพื่อน (ใส่เสื้อสะท้อนแสง) ก็เห็นกัน 4 คนครับ ปรากฎพอเข้ามา เพิ่งรู้จริงๆ กลุ่มนั้นมีกัน 3 คน …อีกคน..ใครไม่รุ้ หรือถ้าใครเรียนวิศวกรรมโยธา หรือสำรวจจะรู้จักกล้อง Total station ตอนนั้นส่องไปที่ Staff ทำงานตอนกลางคืนก็ต้องใช้ไฟฉายชี้เข้า Staff ให้เห็นตัวเลขใช่ปะ ปรากฎพอส่องกล้องไป มีเงายืนบัง Staff ก็วอไปบอกเพื่อนที่ถือ Staffว่า “เห้ย บอกอีกคนดิ๊อย่ายืนบัง Staff ส่องไม่ได้” เพื่อนวอกลับมา “บังบ้าอะไรกุยืนอยู่คนเดียว..”แค่นั้นแหละครับ นิ่งกันทั้งก๊วน 5555 บอกเลยว่าโหดจริงๆ ไปทำงานมาสามอาทิตย์ จะเลิกโปรเจคตั้งแต่ 3 วันแรก เหตุเพราะกลัวผี จะเข้าทีไรรู้สึกแย่ๆ ทุกที

เรื่องจากคุณ : 856306 เราเคยไปฝึกงานที่เลาจน์การบินไทยที่สุวรรณภูมิ ตรงคองคอร์สซี เเล้วแบบเหมือนมีผู้โดยยังค้างอยู่ในเลาจน์มั่งจำไม่ได้เเล้ว จำได้แค่ว่าเดินตามไปเพื่อจะเร่งให้รีบๆ เป็นผู้โดยชาวเอเชีย เราเห็นเขาเดินเลี้ยวเข้าไปที่ห้องนอนห้องสุดท้าย เราเลยยืนรอ ไม่ได้เข้าไปแต่รอประมาณสามนาทีก็ไม่มีใครออกมา เลยตัดสินใจเดินเข้าไปที่ห้องนั้น ปรากฏว่าไม่มีใครเลย เลยวิ่งมาหน้าเคาน์เตอร์ เล่าให้พี่ๆฟัง และนั่งอยู่นานก็ไม่มีผู้โดยที่เราเดินไปตามออกมาเลย

เรื่องจากคุณ : ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์ เรื่องโรงแรมที่ลูกเรือ TG เคยนอนที่เชียงใหม่ เมื่อหลายปีก่อน นั่นก็ไม่ใช่ธรรมดาครับ เรื่องเล่าเยอะมาก(ปัจจุบัน ลูกเรือ TG นอนที่เดียวกับ PG ก็คือ Kantary Hills ซึ่งไม่มีอะไรแล้ว) ตอนช่วงสึนามิ ก็ไม่ใช่ธรรมดานะครับ ไฟล์ทจากภูเก็ต นับ Head Count มีเกินด้วย นับยังไงก็เกิน หรือ ตำนานบนเครื่องบิน แต่ละลำ หูย …. เล่าเรื่องผีบนเครื่องบินดีกว่า …. มี 1 ลำ ในฝูง 737 ของค่ายแดง (ในอดีต ซึ่งปลดระวางไปหมดแล้ว) ขึ้นชื่อเรื่องนี้มากๆ ลำนั้นจำได้ว่าโดนปลดออกเป็นลำแรกๆ เลย ในยุคที่ A320 กำลังมา แต่เอา ลำที่ใกล้ตัวดีกว่า …. ลำ ที่เคยทำสติกเกอร์ ตำนานสมเด็จพระนเรศวร หล่ะครับ !!เคยมีคนเล่าให้ฟังว่า …. ตอนสมัยทำสติกเกอร์ใหม่ๆ (เมื่อปี 2549)มีเจ้าหน้าที่ไปเปิดเครื่องตอนเช้าก่อนบินไฟล์ทแรกของวัน พบรอยคราบดินเป็นทางยาวตลาดทางเดิน ทั้งๆ ที่เมื่อคืน หลังบินเสร็จ คลีนเนอร์ก็ทำความสะอาดหมดแล้วเอ๊ะ และดินทั้งหลาย จำนวนมาก มาจากไหนกัน ?

จากคุณ : liwan (winglet) ขอเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นบนเครื่องไม่นานมานี้เรื่องมีอยู่ว่าครั้งหนึ่งนั่งเครื่อง สายการบินANAจากDCกลับบ้านที่กรุงเทพ ช่วงจาก DC ไป NARITA นานเป็นสิบชั่วโมง เลยแก้เบื่อด้วยการนั่งสวดมนต์ทำสมาธิ เมื่อจะออกจากสมาธิได้แผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลและกล่าวไห้กับผู้ที่เสียชีวิตในอากาศด้วย จากนั้น จนท ได้มาแจกอาหารชุดใหญ่ให้ก่อนจะถึงญี่ปุ่น พอรับประทานอาหารเสร็จ ก็รีบไปเข้าห้องน้ำ มองไปเห็นชายสูงอายุยืนเข้าคิวรออยู่3คน นึกในใจว่าห้องน้ำ คงจะสกปรกแน่ แต่ก็จำเป็นต้องเข้าให้เรียบร้อยก่อนเครื่องลง (ปกติที่เดินทางจะขอจองที่นั่งริมทางเดินแถวที่1หรือที่2ทุกครั้ง)เนื่องจากอยู่ใก้ลห้องน้ำ พอชายคนสุดท้ายเข้าห้องน้ำก็รีบลุกเดินไปต่อคิวทันที พอดีมีแอร์ตัวเล็ก สวย เดินตัตหน้าออกมาจากห้องเตรียมน้ำ หันมายิ้มให้ และเห็นเขาสวมถุงมือด้วย นึกในใจว่าเราโชคดีจริงๆ กำลังกลัวห้องน้ำสกปรก จนท ก็มาทำความสะอาดห้องน้ำพอดี แอร์คนนั้นเดินสวนผู้ชายคนสุดท้ายที่ออกมา

หายไปในห้องน้ำ ดิฉันยืนรอตรงหน้าประตู มีชายมาอีกคนเดินมาที่ห้องน้ำ เขาถามว่าจะเข้าห้องน้ำรึเปล่า ดิฉันตอบรับ เขามองหน้าแต่ยืนคอย มีแอร์อีกคนเดินมาและถามว่าจะเข้าห้องน้ำรึเปล่า ก็ตอบรับ เขาก็ถามซ้ำอีก จึงบอกเขาว่ายังเข้าไม่ได้เพราะ จนท กำลังทำความสะอาดอยู่ แอร์ก็มองหน้า

และยืนมือไปผลักประตูเปิดออก อ้าวในนั้นไม่มีใครอยู่ เขาออกไปเมื่อไร ไม่เห็นเลยก็ยืนมองดูตลอดเวลา พอเข้าไปในห้องน้ำเห็นห้องน้ำดูสกปรก สงสัยว่าแอร์คนนั้นเขาทำความสะอาดยังไง ทำไมยังเลอะเทอะอยู่เลย พอออกจากห้องน้ำมานั่งที่เดิม ก็มานึกดูว่าแอร์คนนั้นเขาออกจากห้องน้ำ ไปตอนไหน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เห็นเขาเพราะที่แคบนิดเดียวเอง เลยมองหาแอร์คนนั้น ก็ไม่เห็น พอดีแอร์อีกคนที่เป็นคนคอยดูแลดิฉัน (ลืมบอกว่าดิฉันต้องใช้รถเข็นนั่งเดินไกลไม่ได้จึงมีคนคอยดูแล)

มาบอกว่าเมื่อเครื่องจอดให้นั่งรอเธอจะมาพาลงทีหลัง จึงได้ถามเธอ ถึงแอร์คนที่ทำความสะอาดห้องน้ำ บรรยายรูปร่างหน้าตา เธอทำตาโต บอกว่าไม่มี แล้วจากไปหลังจากนั้นสังเกตุเห็นแอร์คนอื่นๆที่ผ่านไปมามอง ดิฉันกันทั้งนั้น และตอนลงแอร์ของสายการบินANAเขาจะมายืนส่งผู้โดยสารทั้งหมด แต่มองหาแอร์คนนั้นไม่มี ไม่น่าเชื่อว่าดิฉันจะเห็นเขาคนเดียว ทั้งหมดเป็นเรื่องจริงค่ะ

เรื่องสุดท้ายถือเป็นข่าวดังเมื่อหลายปีที่ผ่านมาเลยทีเดียวสำหรับกรณีเครื่องบินของการบินไทย ไถลออกนอกรันเวย์ จากกรณีที่โลกออนไลน์มีการเผยแพร่คำบอกเล่าของผู้โดยสารในเที่ยวบิน ทีจี 679 ของบริษัทการบินไทย จำกัด มหาชน ที่ประสบเหตุไถลออกนอกรันเวย์ ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ผ่านรายการวิทยุเกี่ยวกับบรรยากาศช่วงที่มีการอพยพผู้โดยสารว่า ไม่มีลูกเรือให้ความช่วยเหลือผู้โดยสาร มีเพียงแอร์โฮสเตสที่แต่งชุดไทยเพียงคนเดียวที่พยายามให้ความช่วยเหลือ ทั้งที่พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินเที่ยวดังกล่าวไม่มีใครสวมชุดไทยนั้น

ผู้สื่อข่าวรายงานว่า (12 ก.ย.) นายโชติศักดิ์ อาสภะวิริยะ อดีตกรรมการผู้อำนวยการใหญ่ บริษัทท่าอากาศยานไทย หรือ ทอท. เปิดเผยว่า ในช่วงก่อนเปิดสนามบิน พนักงานชุดแรกที่เข้าไปปฏิบัติหน้าที่บริเวณศูนย์ดับเพลิงมาร้องเรียนว่าถูกผีหลอกเป็นจำนวนมากทั้งกลางวันและกลางคืน รวมทั้งยังประสบปัญหาเกิดอุบัติเหตุบ่อยครั้ง ทำให้ต้องทำพิธีสร้างศาล รวม 6 แห่ง และให้พนักงานสวดมนต์ทุกวันเสาร์ และมีพิธีทำบุญใหญ่เพื่อเป็นสิริมงคล รวมถึงอุทิศส่วนกุศลให้กับดวงวิญญาณของเจ้าที่เจ้าทางต่างๆ ที่อยู่รอบบริเวณสนามบินฯ ซึ่งเป็นความเชื่อที่มีมากันแต่โบราณอีกด้วย ทั้งนี้ บริเวณทางวิ่งฝั่งตะวันออกด้านใต้ของสนามบินสุวรรณภูมิ ซึ่งเกิดเหตุเครื่องบินไถลออกนอกรันเวย์ ที่ผ่านมามีเจ้าหน้าที่เจอเหตุการณ์ประหลาดหลายครั้ง เช่น เห็นผู้หญิงสวมชุดไทยโบราณเดินไปมา หรือมีเสียงดังรบกวนตลอดเวลา