เรื่องมีอยู่ว่า...น้องสาวของคุณพ่อผมคนหนึ่งปัจจุบันอายุ74ปีเรียนจบสาธารณสุขศาสตร์จาก ม.เชียงใหม่กลับมารับราชการที่บ้านเกิดในตำแหน่ง อนามัยตำบล ประจำตำบลนายม (ที่ชาวบ้านเรียกหมอ) เริ่มรับราชการประมาณปีพ.ศ.2504เป็นต้นมาท่านเล่าให้ผมฟังว่า ในปีก่อนที่หลวงพ่อทบจะมรณภาพนั้นท่านป่วยเป็นไข้นอนซมอยู่บนกุฏิ ตาแฉล้มลูกศิษย์ท่านมาตามอาผมให้ไปช่วยฉีดยาแก้ไข้ให้หลวงพ่อทบที่วัดช้างเผีอก อาผมไปที่กุฏิ ภาพที่ท่านเห็นหลวงพ่อนอนเป็นไข้ตัวสั่นบ่นพึมพำอยู่ก้อเลยจัดแจงเตรียมยาลดไข้ฉีดให้หลวงพ่อทบ พอปักเข็มแรกเข็มก้อหัก ก้อเปลี่ยนเข็มใหม่ พอปักเข็มที่สองเข็มก้อหักอีกเหมีอนเดิมจึงปรึกษากันว่าจะทำยังไงกันดี ในที่สุดก้อตกลงกันว่าจะต้องปลุกหลวงพ่อทบบอกขออนุญาติท่านจะฉีดยาแก้ไข้ให้ท่าน ตาแฉล้มก้อปลุกท่านตื่นขึ้นมา อาผมก้อพูดกับหลวงพ่อทบว่า "หลวงพ่อ นม จะฉีดยาแก้ไข้ให้แต่เข็มหักไปแล้วสองเล่ม ให้นมฉีดยาให้นะจะได้หายไข้นะหลวงพ่อ" ท่านรับรู้แล้วก้อพูดกับอาผมว่า "เอ้า ฉีดเลยนม" (คำว่า นม ตามภาษาบ้านนายมหมายความว่าลูกสาวหรือหลานสาว ส่วนคำที่เรียกลูกชายหรือหลานชายคึอ เณร เป็นคำที่ผู้ใหญ่ใช้เรียกเด็กๆ) อาผมยังเล่าให้ฟักอีกว่า ที่หลวงพ่อนอนเป็นไข้ตัวสั่นบ่นพึมพำอยู่นั้น ท่านไม่ได้บ่นอะไรแต่ท่านกำลังท่องคาถาอยู่นะขนาดเป็นไข้ นึกถึงตอนเป็นเด็กๆถ้าไปหาหลวงพ่อพวกเราเด็กๆจะตั้งใจดูว่าหลวงพ่อจะคายชานหมากเมี่อไหร่ ท่านจะเอามึอไปจับกระโถนมารองแต่พวกเราเอามึอไปรองก่อนกระโถนเพี่อนำชานหมากไปขายให้กับญาติๆในราคาหนึ่งบาทเป็นที่สนุกสนานของเด็กๆ
