ต้นไม้แก่ - Baan Jompra

ต้นไม้แก่ ขอฝน

จากเมฆก้อนน้อย

เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า

น้ำฝนมีอยู่น้อย

กลัวว่ามันคงจะไม่พอ

...ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ

วันต่อมา...

เมฆก้อนน้อยก็ยังคง

บอกเช่นเดิม มันน้อยไป

จึงไม่พร้อมที่จะให้...!!!

เมฆก้อนน้อยจึงเดินทาง

และพยายามสะสมฝน

เพื่อที่จะให้มันมากพอ...!!!

พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ

เมื่อมีปริมาณมากพอ

เมฆน้อยจึงกลับมา...

แต่สิ่งที่พบข้างหน้า

มีเพียงซากต้นไม้แก่

ที่ตายแล้ว...!!!

เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้

แล้วถามว่า...ทำไม ?

ความพยายามของฉัน

ไม่มีค่าเลยเหรอ...!?!

ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้

จึงได้แหงนหน้า........

แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า...

* การที่เราจะให้อะไร?

แก่ใครสักคนที่เรารัก...

มันไม่ต้องรอให้มากพอ

หรือรอความพร้อมอะไรหรอก

ให้เท่าที่มี.....ก็ทำให้คนรับ

ชื่นหัวใจได้.....

ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี

แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!!

อย่าไปรอให้รวย !!!

ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก

อย่าไปรอให้พร้อม !!!

ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก

เพราะคนที่เรารัก...........

อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา !!! *

แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป

เขาฝากบอกเธอไว้ว่า

ถ้าเห็นเธอผ่านมา

ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอ

เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตา

ออกมาเป็นเม็ดฝนอย่าง

ไม่ขาดสาย..ให้กับต้นไม้

ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็น

อีกต่อไป..ตลอดกาล !!!

*อ่านกี่ทีก็ชอบ..เพราะเตือนสติ

ได้ดีมาก...ในสิ่งที่เรามองข้าม

บทความนี้เขียนขึ้นโดย

จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดารา

ตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นใน

วันที่ 11 กันยายน 2001

(ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)หลังจาก

ที่ทราบว่าภรรยาของเขา

เสียชีวิตในตึกนั้นด้วย..!!!.

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่

ความอดกลั้นน้อยลง...!!!

เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่

ครอบครัวเรากลับเล็กลง...!!!

เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่

สุขภาพกลับแย่ลง...!!!

เรามีความรักน้อยลง แต่

มีความเกลียดมากขึ้น...!!!

เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า.................

แค่การข้ามถนนไปทักทาย

เพื่อนบ้านกลับยากเย็น...!!!

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่

แค่ห้วงในหัวใจกลับ

ไม่อาจสัมผัสถึง...!!!

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่

ศีลธรรมกลับตกต่ำลง...!!!

เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่

สุขภาพแย่ลง...!!!

ทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้

ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้าง

ว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ...!!!

เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่

คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว...!!!

จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อ

ชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่

โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก

จงใช้เวลากับครอบครัว

เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น

กินอาหารให้อร่อย.......

ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป

ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาที

แห่งความสุข ไม่ใช่เพียง

แค่การอยู่ให้รอด...!!!

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ

จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า "สักวันหนึ่ง……" ออกไปเสียจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรารักทุกคนว่า

เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน !

อย่าผัดวันประกันพรุ่ง

ที่จะทำอะไรก็ตาม.....

ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น

ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที

มีความหมาย...เราไม่อาจรู้

เลยว่าเมื่อไร?มันจะสิ้นสุดลง !

ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลา

ที่จะ forword ข้อความนี้

ให้คนที่คุณรักอ่าน แล้วคิดว่า

"สักวันหนึ่งค่อยส่ง" ละก้อ...!