ท่านติช นัท ฮันท์ พูดเรื่องนี้ไว้ในหนังสือ “ขอบคุณสรรพสิ่ง”
“ปาฏิหาริย์ไม่ใช่การเดินบนน้ำ หรือบินอยู่บนอากาศ แต่ปาฏิหาริย์ คือ การเดินอยู่บนผืนดินและมีความสุขในทุกย่างก้าว”
ชีวิตเราเต็มไปด้วยเรื่อง “ธรรมดา” เช่น ตื่นมาอาบน้ำ แปรงฟัน ขับรถไปทำงาน กินอาหารเที่ยงกับเพื่อนในที่เดิม ๆ ตอนเย็นกลับมาก็เห็นหน้าภรรยาหรือสามีคนเดิม ๆ ใส่ชุดธรรมดา ๆ หน้าตาเราหรือก็ธรรมดา ๆ เราส่วนใหญ่แล้วก็เป็นคนธรรมดา ๆ มีชีวิตธรรมดา ๆ กันทั้งนั้น
แต่ถ้าทำความธรรมดานี้หมดไปล่ะ ?
เช่น อยู่ดี ๆ ลูกเราเกิดเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือสามีเราถูกรถชนตาย หรือเราถูกไล่ออกจากงานที่เราเบื่อแสนเบื่อ เรื่องก็จะ “ไม่ธรรมดา” ไปในทันที
และในเวลานั้นเอง เราจะหวนมาคิดเสียดายความ “ธรรมดา” จนใจแทบจะขาด…
ให้เรารีบชื่นชมกับความ “ธรรมดา” ที่เรามี
และใช้ชีวิตประหนึ่งว่า สิ่งนั้นคือสิ่งมหัศจรรย์ของจักรวาล
เพราะสิ่งธรรมดา ๆ แท้จริงแล้วคือ สิ่งที่พิเศษที่สุดแล้ว
