วัดสะพานสูงในยุคหลวงปู่เป็นสถานที่ไม่เจริญ มีไม้ใหญ่ร่มรื่นสงบสงัดเป็นพิเศษ หลวงปู่หนักเเน่นในการฝึกพระกัมมัฎฐานมาเเต่สำนักเดิม จึงเป็นที่ควรเเก่หลวงปู่พักอบรมทางภาวนาภายในวัดสะพานสูง ท่านสำเริงทางภาวนามีพลังจิตรู้เเต่ท่านยังหนุ่มๆ เเละทรงภูมิวิชาโบราณทุกๆวิชาเป็นที่นับถือศรัทธาเป็นที่พึ่งของประชาชน ได้เเต่ท่านไปอยู่วัดสะพานสูงใหม่ๆกาลออกพรรษา ท่านจะนำพาพระลูกวัด เเละมีพระวัดอื่นที่มาขอขึ้นพระกัฎมัฎฐานขึ้นธุดงควัตร ติดตามท่านไปปฎิบัติตามชนบทต่างๆ จังหวัดจนถึงป่าลึกบางสถานที่ เเม้ชราภาพเเล้วท่านก็ยังเดินไวกว่าพระลูกศิษย์ ต้องหยุดคอยพระลูกศิษย์เป็นระยะ
ครั้งหลังพบช้างควบไม่มีงาเกเรมาก ทำชาวบ้านเเละพระธุดงค์เดือดร้อนหลายราย ได้ยืนขวางทางคณะของหลวงปู่ หลวงปู่ให้พระลูกศฺษย์หลบเข้าข้างทางก่อน ท่านจะต้องทรมานช้างเกเรตัวนี้เสียก่อน ช้างเกเรก็เตรียมจะทำร้ายหลวงปู่ หลวงปู่เพ่งภาวนาคาถาถอนโบสถ์ของท่าน เเล้วเพ่งไปที่ช้างเชือกนั้น ชัางล้มลงด้วยคาถาของหลวงปู่ทันที ขี้เเตกเยี่ยวเเตกชักดิ้นอยุ่ใหญ่จึงสงบเเละรู้ตัว ลุกขึ้นวิ่งหนีหลวงปู่หายเข้าไปในป่าโดยไว ภายหลังชาวบ้านกล่าวว่าช้างเชือกนี้ กลัวพระเป็นที่สุด เห็นสีเหลืองเป็นต้องหนี เเต่ชาวบ้านมันก็ไม่มารังควานอีก หลวงปู่สอนศิษย์ว่า เเผ่เมตตาให้มันๆก็ไม่ทำร้าย บางตัวก็ต้องใช้อานุภาพจิตทรมานมัน ปราบมันให้กลัวพระ ซึ่งเรื่องนี้ผีจากต้นตะเคียนหน้าวัดหลวงปู่ อยู่ข้างทางคนเดินผ่านไปมาหลอกชาวบ้านให้กลัวให้เดือดร้อน หลวงปู่ไปยืนเพ่งคาถาถอนโบสถ์ที่ต้นตะเคียนต้นนั้น ยามเย็นมันก็เฉาตาย ผีนางตะเคียนต้องหนีไปที่อื่น
