Baan Jompra

ชื่อกระทู้: เลือดแม่เพื่อลูก [สั่งพิมพ์]

โดย: oustayutt เวลา: 2015-5-29 21:41
ชื่อกระทู้: เลือดแม่เพื่อลูก
[attach]10812[/attach][attach]10813[/attach]
มีเรือขนส่งผู้โดยสารลำหนึ่งมุ่งหน้าสู่ทะเล ซึ่งการเดินทางในครั้งนี้เมื่อถึงกลางทะเลได้เกิดลมพายุจนทำให้เรืออับปางลง ในขณะที่เรือกำลังจะล่มได้ถ่ายคนจากเรือใหญ่ไปสู่เรือเล็กด้วยความกลัวตายหาได้คิดถึงเสบียงอาหารที่นำติดตัวมาไม่คว้าสิ่งของได้เท่าที่จะหยิบติดมือไปได้เท่านั้น

ถึงแม้จะผ่านวิกฤติอันเลวร้ายมาได้แต่เรือก็ได้ลอยอยู่กลางทะเลหลายวันทำให้อาหารที่มีอยู่น้อยเริ่มหมดลงทำให้หลายคนต้องจบชีวิตลงกลางทะเล มีเรือลำหนึ่งได้มีแม่กับลูกอาศัยมาด้วย แม้เธอจะผ่านมรสุมมาได้อย่างปลอดภัยแต่ก็ต้องมาเจอกับความหิว ลำพังตนเองนั้นไม่เท่าไหร่ห่วงแต่ลูกที่ต้องมารับชะตากรรมด้วย ซึ่งตอนนี้ลูกกำลังร้องหิว เสียงร้องของลูกเปรียบเหมือนมีดที่กรีดลงกลางใจของผู้เป็นแม่ สิ่งที่แม่ให้ลูกได้มีเพียงน้ำนมจากอกที่ยังพอประทังความหิวได้ ความร้อนจากแสงแดดในตอนกลางวันแผดเผาผิวลูกน้อยด้วยความรักความสงสารห่วงว่าลูกจะได้รับความทรมานจึงได้ดึงชายเสื้อตนขึ้นมาเป็นกำบัง ใช้แผ่นหลังเป็นหลังคาคุ้มแดดให้ลูกได้คลายร้อนถึงแม้หลังแม่จะแสบร้อนเพราะถูกแดดแผดเผาแม่ก็ทนได้ เธอทนต่อไปถึงแม้หนทางข้างหน้าจะมืดมนไร้จุดหมาย ผู้คนในเรือค่อยๆตายไปทีละคนๆเพราะความหิว แต่เธอก็บอกกับตัวเองว่าเรายังตายไม่ได้เราจะต้องประคองชีวิตให้อยู่ต่อไปเพื่อลูกน้อย
เมื่อเห็นลูกจะสิ้นใจเพราะขาดน้ำ จึงคิดว่าเราจะต้องหาทางช่วยลูกให้รอดตายให้ได้ คิดดังนั้นจึงพยายามหาสิ่งของต่างๆรอบตัวเพื่อจะมาประทังความหิวและเมื่อเอามือคลำในกระเป๋าก็พบมีดเธอจึงหยิบมีดเล่มนั้นและรำพึงกับลูกว่า
   "ลูกจ๋า ถึงแม่จะหาน้ำให้ลูกดื่มไม่ได้แต่แม่ก็ยินดีที่จะสละเลือดในกายของแม่ให้เจ้าดื่มกินแทนน้ำเพื่อคลายหิวได้"
   แล้วจึงคว้ามีดกรีดลงไปที่ข้อมือของตนเองเมื่อเลือดไหลออกมาเธอรีบเอาไปแตะที่ปากของลูก ด้วยความไร้เดียงสาและหิว เด็กน้อยจึงดูดดื่มเข้าไปโดยหารู้ไม่ว่าน้ำที่มาแตะปากคือเลือดในกายของแม่
  เนื่องจากแม่ได้เสียเลือดไปมากจึงทำให้อ่อนล้าจนเป็นลมหมดสติไป เมื่อตื่นขึ้นมาเห็นลูกน้อยยังมีชีวิตอยู่ก็ดีใจรำพึงว่า
"ถึงเลือดในกายของแม่จะเหือดแห้งไปจนหมด แต่ขออย่าให้ชีวิตที่แม่รักแม่ถนอมต้องจากแม่ไปเลย แม่ยินดีสละแม้ชีวิตและเลือดเนื้อเพื่อให้ลูกได้มีชีวิตรอดปลอดภัย"
   ในที่สุดเรือก็ถูกคลื่นซัดเข้าฝั่งเมื่อถึงฝั่งทุกคนต่างพยายามตะเกียกตะกายลงจากเรือ เหลือเพียงแม่ลูกคู่นั้นที่ไม่มีใครสนใจ หญิงผู้เป็นแม่ได้พยายามประคองลูกน้อยลงจากเรือ มองไปทางไหนก็ไม่มีใครสักคนที่จะช่วยเหลือได้ด้วยความอ่อนเพลียเพราะเสียเลือดไปมากและอดอาหารมาหลายวันจึงไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพยุงกายให้ลุกขึ้นมาได้ ส่วนลูกนั้นก็คลานห่างออกจากแม่ไป แม้แม่พยายามจะรั้งลูกไว้ แต่บัดนี้หูตาของแม่เริ่มพร่ามัวแทบสิ้นใจอยู่แล้ว ก่อนที่เธอจะสิ้นลมได้ฝากฝังลูกกับพระแม่ธรณีเป็นครั้งสุดท้ายว่า
   "แม่ธรณีจ๋า ฉันไม่อาจอยู่เลี้ยงดูลูกคนนี้ได้อีกแล้ว ชีวิตฉันคงสิ้นลงเพียงแค่นี้ ขอฝากลูกไว้กับแม่ธรณี ขอแม่ธรณีโปรดคุ้มครองรักษาดูแลลูกแทนฉันด้วยเถิด"
   แล้วเธอก็สิ้นใจลงที่ตรงนั้น
   หลังจากนั้นก็มีชาวประมงคนหนึ่งได้มาพบและได้รับเลี้ยงดูลูกของนางไว้ ได้ให้ความรักความเมตตาทะนุถนอมรักใคร่อย่างดีจนเติบโต
ขอบคุณที่มา : จากหนังสือ พระในบ้าน

โดย: majoy เวลา: 2015-5-30 00:10
รักใดหรือจะเท่า รักจากแม่

โดย: Sornpraram เวลา: 2015-5-31 04:48

majoy ตอบกลับเมื่อ 2015-5-30 00:10
รักใดหรือจะเท่า รักจากแม่

เห็นนมลืมแม่

โดย: oustayutt เวลา: 2015-5-31 11:23

โดย: majoy เวลา: 2015-5-31 14:49

Sornpraram ตอบกลับเมื่อ 2015-5-31 04:48
เห็นนมลืมแม่

ยินดีต้อนรับสู่ Baan Jompra (http://baanjompra.com/webboard/)