การโน้มนำจิตใจให้ยึดเหนี่ยวกับคุณงามความดี สมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี
คราวที่ท่านเริ่มทำพระเครื่องที่เรียกกันในยุคต่อมาว่า “พระสมเด็จ” ที่ปัจจุบันราคาแพง
ลิบลิ่วเป็นตัวเลขถึง 8 หลัก ก็เพราะต้องการให้ประชาชนเข้าถึงในพระพุทธศาสนา
โดยเริ่มจากการรักษาศีลก่อน หากศีลจะขาดก็ให้ยึดเอาพระเครื่องที่ท่านปลุกเสกไว้
นั้นแหละเป็นเครื่องเตือนใจยึดเหนี่ยวใจไม่ให้กระทำผิด
แต่อย่างไรก็ตาม “สิ่งสำคัญก็ยังไม่อาจเห็นได้ด้วยตา” พลังงานความศักดิ์สิทธิ์และ
บุญบารมีนั้นมีอยู่ในทุกหนทุกแห่งโดยเฉพาะในพระเครื่องที่ปลุกเสกด้วยพุทธมนต์
และมีพลังจิตแห่งความดีงามเคลือบแฝงอยู่นั้นไม่ใช่เรื่องที่จะไปบอกได้ว่า
ไม่มีจริง เพียงเพราะเรามองไม่เห็นมันเท่านั้น
การบูชาพระเครื่องให้ได้ผลอย่างแท้จริงก็คือ ต้องมีศีลเป็นตัวนำและมีสติปัญญา
เห็นจริงก่อนว่า ทำดีแล้วย่อมได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว
คนชั่วต่อให้ห้อยพระสมเด็จปลุกเสกมา
วิเศษแค่ไหนพระท่านก็ไม่ศักดิ์สิทธิ์
ไม่ปกป้องคุ้มครองคนเลวอย่างแน่นอน
หากเป็นคนดีมีศีลธรรมเป็นพื้นฐาน ไม่ว่าหยิบจะจับอะไร
หรือแม้แต่ดื่มน้ำ น้ำแก้วนั้นก็ยังเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ได้
พระเครื่องเป็นวัตถุมงคลเสริมพลังให้คุณความดีที่เราเพียรสร้างมาได้ส่องแสงเปล่ง
พลังอานุภาพปรากฏชัดมากขึ้น เมื่อคนเราเห็นว่าทำดีได้ดีจริง ทำชั่วได้ชั่วจริง
ก็จะมีกำลังใจในการสร้างคุณงามความดีต่อไปได้
คนห้อยพระเป็นที่มีสติปัญญามีศีลกำกับ
ตกน้ำก็ไม่ไหล ตกไฟก็ไม่ไหม้ เดินทางไกลไม่หลงทาง
ทำงานใดก็ไม่รู้สึกว่าเป็นภาระหนัก คบกับใครก็ไม่รู้สึกว่าเป็นคนแปลกหน้าค่าตา
ทำการใดๆ ก็มีแต่คนเชื่อถือคล้อยตาม แขวนพระศีลพระธรรมไว้ในใจก่อน
ทำอะไรก็ย่อมเจริญก้าวหน้าร่ำรวยได้ทั้งสิ้น
