หลวงปู่จันทร์เรียน คุณวโร
วัดถ้ำสหายจันทร์นิมิต
ต.ทับกุง อ.หนองแสง จ.อุดรธานี
ผู้เขียน (อดีตครูบากล้วย - พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท)
ได้คุยกันกับท่านพระอาจารย์จันทร์เรียน คุณวโร ที่วัดถ้ำสหายฯ
ถามท่านว่า ท่านอาจารย์คิดยังไงถึงได้มาอยู่ถ้ำสหาย
ใครเป็นผู้แนะนำท่านอาจารย์มาอยู่ที่นี่
ท่านบอกไม่มีใครคนไหนแนะนำมา พระธรรมแนะนำเรามาอยู่ที่นี่
ท่านจึงท้าวความหลังให้ฟัง ตอนท่านจำพรรษาอยู่ที่ถ้ำปากกว้าง
บ้านวังผา ตำบลห้วยบ่อซืน อำเภอปากชม จังหวัดเลย
ท่านนิมิตเห็นภูผาสิงห์ (ถ้ำสหาย) อยู่หลายครั้ง
ท่านจึงจดจำสถานที่แห่งนี้เอาไว้
แต่ตอนนั้นท่านยังไม่เดินทางมาสถานที่แห่งนี้โดยทันที
เนื่องจากท่านอยากจะโปรดเอาญาติโยมแถวบ้านห้วยปลาดุก
บ้านห้วยบ่อซืน รอยต่อกับเขตอำเภอน้ำโสม จังหวัดอุดรธานี
ให้ออกจากป่าเลิกเป็นคอมมิวนิสต์กลับมาพัฒนาประเทศชาติบ้านเมือง
หลังจากท่านพระอาจารย์จันทร์เรียนพักภาวนาจำพรรษา
อยู่แถวบ้านวังผา บ้านห้วยบ่อซืน อยู่ประมาณสองปี
ท่านจึงเดินทางมาบ้านหนองบัวบาน และเดินทางมาที่บ้านผาสิงห์
มาพักภาวนาอยู่นอกหมู่บ้านผาสิงห์ใกล้กับลำธารน้ำเล็ก
(ลำห้วยทางหมู่บ้านผาสิงห์ที่จะข้ามไปทางวัดถ้ำสหายฯ)
ท่านเล่าให้ฟังว่า
“เรามาพักอยู่ที่ลานหินริมห้วยทางเข้าหมู่บ้าน
เดินสำรวจพื้นที่เห็นมันมีหลุมปล่องหินอยู่หลายหลุม
เป็นทางลงไปทางห้วย เราก็ว่าดีเหมือนกัน
จะได้เอาหลุมปล่องหินพวกนี้เป็นส้วมหลุม
ใช้ในการขับถ่ายไม่ต้องมาขุดส้วมฐานให้มันยุ่งยาก
พอตกกลางคืนราวสองทุ่มเรานั่งภาวนาอยู่ในกลด
เห็นลำแสงส่องทะลุปล่องหลุมหินจากข้างล่างขึ้นมาข้างบน
แสงนี้คล้ายกับแสงไฟฉายหรือแสงตะเกียงเจ้าพายุส่องขึ้นมา”
แสงนี้พุ่งขึ้นมาตามปล่องหลุมหินไปเรื่อยๆ มีกี่ปล่อง กี่หลุมหิน
มันก็ส่องแสงขึ้นมาไล่กันไปเรื่อยๆ จนลงไปถึงลำห้วย”
“เราก็ว่า เอ...นี่มันแสงอีหยังว่ะ
เราจึงกำหนดจิตดูเจ้าของต้นเหตุของแสง
ปรากฏเป็นพญานาคว่ะกล้วย เฮาถามเขาว่านี่มันแสงอีหยัง
พญานาคเขาบอก ท่านอาจารย์เอ้ย...
ข้าน้อยแสดงออกให้ท่านอาจารย์เห็นเป็นเครื่องหมายให้รู้
ท่านอาจารย์อย่ามาขี้มาเหยี่ยวใส่ปล่องหินนี่เด้อ
ปล่องหินพวกนี้เป็นทางผ่านของพวกข้าน้อยเวลาลงไปเล่นน้ำอยู่ในห้วย
ขอนิมนต์ท่านอาจารย์ให้ไปขับถ่ายที่อื่นอย่ามาขับถ่ายใส่ปล่องหินพวกนี้”
“เฮากะบอกเขา เออ...อาตมารู้แล้ว
เราบ่ขี้ บ่เยี่ยว ใส่หลุมทางผ่านของพวกท่านหรอก
อาตมาจะเอาไปปล่อยอยู่ทางอื่นเอา”
“ฮั่นแน่...เกือบแล้วเฮา ถ้าพญานาคเขาบ่มาบอกก่อน
ดึกๆ เฮากะว่าจะไปปล่อยลงไว้ในหลุมที่เฮาหมายตาไว้ตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว
เกือบถ่ายใส่ทางเทียวของพญานาค
ถ้าเขาบ่มาบอกแล้ว เจ้าของกะคงสิขับถ่ายใส่ทางของเขาแท้ๆ”
ถามท่านว่า ถ้าคนที่เขาไม่รู้เหมือนท่านอาจารย์
เกิดไปขับถ่ายใส่หลุมทางเทียวของพญานาคเขาจะไม่โกรธเอาหรือ
ท่านว่า...คนเราขี้เยี่ยวราดหัวกันเขาจะโกรธไหม
เขาก็ย่อมโกรธเป็นธรรมดา
ของพวกนี้พระเณรเราเวลาไปเที่ยวป่า
ถ้าไม่มีตาในรู้เห็นก็ให้ใช้วิธีสำรวมระวังในสถานที่เอา
เล่นกับของลึกลับถ้าเราไม่ลึกลับจะเอาเขาไม่อยู่
ข้อนี้ต้องสำรวมระวังในศีลสิกขาของตนเองให้ดี
ศีลธรรมดีแล้วผีสางเทวดากลัวเราหมด
ผีสางเทวดาเขาก็เกรงในอำนาจของศีลธรรมเหมือนกัน”
ว่าจบท่านก็หัวเราะอย่างสนุกสนาน...
ถามท่านอาจารย์จันทร์เรียนใครเป็นผู้ตั้งชื่อให้ว่า วัดถ้ำสหายจันทร์นิมิต
ชื่อมันดูจะออกแปลกดี ท่านอาจารย์จันทร์เรียนบอกว่า...
“เราตั้งชื่อเอง ที่มามันเป็นยังงี้ เรานิมิตเห็นถ้ำสหาย
ถ้ำสหายสมัยก่อนเป็นที่เก็บอาวุธ
และเป็นห้องพยาบาลของพวกสหายคอมมูนิสต์แถวนี้
เรานิมิตเห็นในความรู้ของเรา เราจึงตั้งชื่อว่าวัดถ้ำสหายจันทร์นิมิต
จันทร์นิมิต ก็มาจากเราอาจารย์จันทร์เรียนเป็นผู้นิมิตเห็น”
บันทึกโดย : คุณวีระศักดิ์ โพธิสัตย์ (อดีตครูบากล้วย)
