เรื่องที่ผู้เขียนจะเล่าให้ท่านทั้งหลายได้รับรู้นี้เป็นเรื่องจริงๆ ที่ผู้เขียนได้เดินทางไปกราบนมัสการท่านหลวงพ่อบุญเดช ญาณเตโช ซึ่งเป็นครูบาอาจารย์ของผู้เขียน ท่านหลวงพ่อบุญเดช ญาณเตโช ท่านเป็นพระนักปฏิบัติ พระป่า สายหลวงปู่มั่น ซึ่งพ่อแม่ครูบาอาจารย์ของท่านเป็นศิษย์ของหลวงปู่มั่น ภูริทัตตโต ปรมจารย์สายพระป่า ซึ่งขณะนี้หลวงพ่อบุญเดช ญาณเตโช ท่านพำนักอยู่ที่ ถ้าแสงธรรม ภูลังกา อันเป็นภูเขาสูงใกล้พรหมแดนประเทศ สปปลาว หลวงพ่อบุญเดช ท่านเคร่งคัดในพระธรรมวินัยเหนือชีวิต ปฏิบัติธรรมโดยเอาชีวิตเข้าแลก อดอาหารครั้งละหลายๆวันเพื่อการปฏิบัติธรรมในขั้นอุกฤษฏ์ และบางพรรษาท่านจะอธิษฐานจิตไม่นอนตลอดพรรษา โดยการปฏิบัติธรรมในอาการ เดิน ยืน นั่ง เท่านั้น โดยจะไม่นอนเด็ดขาด การปฏิบัติธรรมของท่านหลวงพ่อบุญเดช จึงเจริญยิ่งๆขึ้นตามลำดับ จิตใจของท่านสงบเยือกเย็น เข้าสู่ความว่างแห่งกิเลศ ตัณหา อุปาทาน ระงับดับลง เข้าสู่เส้นทางอริยมรรคได้อย่างแท้จริง ด้วยการปฏิบัติตามคำสอนของพ่อแม่ครูบาอาจารย์อย่างเคร่งคัด
ท่านหลวงพ่อบุญเดชเล่าให้ผู้เขียนฟังว่า สมัยท่านเกิดนั้น ขณะเป็นทารกอยู่ บิดา-มารดามีอาชีพทำนา บิดา-มารดาดา ออกไปทำนาก็ได้นำตัวท่านหลวงพ่อซึ่งยังเป็นเด็กแบเบาะ นำไปไว้ที่เถียงนา (กระท่อมเล็กๆอยู่กลางทุ่งนา)และทำเปลโดยใช้ผ้าขาวม้าผู้หัวชนท้ายใช้เชือกผูกทั้งสองข้าง โยงกับเสากระท่อม แล้วเอาตัวท่านนอนไว้ในเปล (บิดา-มารดา เล่าให้ท่านฟัง)แล้วท่านทั้งสองก็ออกไปทำนา ซึ่งอยู่ใกล้ๆไม่ไกลนักพอมองเห็นโดยสายตา บิดา-มารดา ท่านเล่าให้ฟังว่า มีงูตัวใหญ่มาก ขนาดเท่าต้นขา มาพันรอบเปลที่หลวงพ่อบุญเดช(เด็กทารก)นอนอยู่ บิดา-มารดาเห็นดังนั้นจึงวิ่งไปตามชาวบ้านมาช่วยเพราะไม่กล้าเข้าใกล้ กลัวงูใหญ่จะทำอันตรายแก่บุตรชาย (หลวงพ่อบุญเดช) ชาวบ้านก็พากันมาดู แต่งูใหญ่ตัวนั้นได้หายไปแล้ว(หลวงพ่อบุญเดช ได้บอกว่างูใหญ่ตัวนั้น คือ พี่สาวของท่านในอดีตชาติที่แล้ว แต่ขณะนี้ได้เกิดเป็นพญานาค อยู่เมืองนครใต้พิภพ ซึ่งก็คอยดูแลตัวท่านอยู่)หลวงพ่อบุญเดช ญาณเตโช ท่านธุดงค์ไปตามสถานที่ต่างๆมากมาย และได้ศึกษาปฏิบัติธรรมอยู่กับพ่อแม่ครูบาอาจารย์ ที่เป็นพระอริยะเจ้ามาก็มาก ท่านบวชมาก็เพื่อพิสูจน์ธรรมะ และการปฏิบัติธรรม มุ่งมรรคผล เพื่อให้สำเร็จธรรมขั้นสูงแห่งพระศาสนา
เยียมครับ