พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
สิ่งทั้งหลายหมดจากโลกนี้
ย่อมสำเร็จมาได้จาก "ความพากเพียร"
ให้สำนึกอย่างนี้ เราจะเป็นมนุษย์ประเภทไหนก็ตาม
จะเป็นผู้ฉลาดมากหรือเป็นผู้โง่มาก
อ่อนการศึกษา อ่อนการสังคมก็ตาม
ถ้ามีธรรมะข้อนี้ประจำจิตใจของตนอยู่ตราบใด
บุคคลนั้นมีหวัง
ถ้าบุคคลใดฉลาดก็ตาม
รู้มากตามตำรับ แก่สังคมก็ตาม
แต่หากขาดความพากเพียรอย่างเดียว
ไม่มีหวังที่จะให้สำเร็จลุล่วงไปในจุดหมายของตน
ไม่ว่าแต่ในส่วนทางธรรม
แม้ในทางโลกก็เหมือนกัน
อันนี้พุทธบริษัททั้งหลาย
ผู้มุ่งต่อความสุขอันเลิศ กล่าวคือ "พระนิพพาน"
อันนี้แหละเป็นแม่เหล็กสำคัญ ให้ถือเป็นตัวที่ ๑
ตัวที่ ๒ นั้นไม่สำคัญเท่าใดนัก แต่เป็นคู่มือกำกับ
ถ้าตัวแรกมันเกิดขึ้น ตัวที่สองมันก็พลอยเกิด
คือ ได้แก่ "ขันติ" ทั้งสองตัวนี้แหละเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
แต่ว่า ถ้าเป็นผู้มีความพากเพียร
ขันติมันก็มีในตัว เพราะเหตุใด?
คนผู้มีความพากเพียร ต้องมีอันตราย
มากีดขวางเป็นธรรมดา
แต่ถ้าเพียรจริงๆสิ่งนั้นมันก็ดับ
ทีนี้เพียรจริงๆ มันสำเร็จมาจากความอดทนเหมือนกัน
ถ้าไม่มีความอดความทน..เพียรมันก็ไปไม่รอด
ถ้ามีความเพียรประจำจิต
มันครอบไปถึงตัวขันติด้วย
ฉะนั้นคุณธรรมสองตัวนี้ให้ถือว่า
ความอดทนเป็นตัวที่ ๒ ความพากเพียรเป็นตัวที่ ๑
เมื่อมีความเพียรประจำตนอยู่อย่างนี้เป็นนิจ
สิ่งที่เรามุ่งหวังนั้น จะอยู่ลึก อยู่ไกลสักเพียงใดก็ตาม
พระพุทธเจ้าของเราก็ได้ทรงพยากรณ์ล่วงหน้าว่า
คนนั้นจะสมหวังของเขาได้
ฉะนั้นจึงได้เปล่งพุทธภาษิตรับรองให้พวกเรา
เพื่อประกอบความเพียรอันนั้นว่่า
วิริเยนะ ทุกขะมัจเจติ
บุคคลที่จะพ้นไปจากโลก บรรลุถึงพระนิพพาน
ต้องอาศัย"ความเพียร"เป็นรากเหง้า
ความเพียรจัดเป็นเครื่องดึงดูด ผลักดันบุคคลผู้นั้น
ให้ก้าวไปสู่พระนิพพาน
นี่..พระองค์ได้ทรงพยากรณ์ไว้ก่อน
