หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
เหตุที่ชีวิตคนเรามันจะเจริญ
ด้วยความสุขความสบายได้ในขั้นใดๆ ก็ดี
หรือว่าคนที่จะได้มีความรู้ความฉลาด รู้จักละชั่วทำดีได้
มันก็อาศัยการได้คบหาสมาคมกับผู้รู้ผู้ฉลาด
นี่ถ้าเราว่ากันอย่างกว้างๆ แล้วเรียกว่า
ค้นหาต้นตอแห่งชีวิตของคนเรานี้นะ
ถ้าคนใดแล้ว วาสนาไม่ดี เป็นคนหลงจัด
ก็บังเอิญได้ไปคบหาสมาคมกับคนพาล คนไม่ดี
คนไม่มีความรู้ความฉลาดอะไร
หนาไปด้วยกิเลสตัณหา ไปคบกับคนเช่นนั้น
คนเช่นนั้นไม่นำความสุขความเจริญอะไรมาให้
ถ้าว่าตามหลักแห่งความชั่วแล้ว มันก็มีอยู่ ๔ อย่าง
คือว่า หลักแห่งความเสื่อมแห่งชีวิต
นั่นล่ะ "คนชั่ว" เนี่ย
มักจะพอใจในการทำตนเป็น "คนเจ้าชู้"
มักมากไปในกาม ส่งเสริมกาม
แล้วก็ชักชวนผู้อื่นให้เพลิดเพลินในกามคุณ
ไม่เป็นอันทำหาเลี้ยงชีพอะไร แล้วก็คนเช่นนั้นน่ะ
มันก็ "ส้องเสพของมึนเมาต่างๆ" มีสุราเมรัย เป็นต้น
และก็ชักชวนผู้อื่นให้ยินดีส้องเสพสุราเมรัยนั้นไปด้วย
และก็อีกอันหนึ่งก็ชอบ "เล่นการพนันขันต่อ"
"การงานอันหนักไม่เอาเบาไม่ค่อยสู้" ชอบแต่หาเงินแบบง่ายๆ
ให้ได้มาง่ายๆ ไม่ต้องออกแรงอะไรและก็ชักชวนผู้อื่น
ให้ยินดีในการเล่นการพนันขันต่อไปด้วย
แล้วก็ไปชอบคบหาสมาคมแต่คนชั่ว
อันนี้เป็นความเป็นมาของผู้ที่ไม่มีความเจริญรุ่งเรืองในชีวิต
เพราะไปคบคนผิดดังกล่าวมานั้น
นั่นแหล่ะ คนเกิดมาในโลกนี้นะ
มันไปอยู่คนเดียว เกิดคนเดียวก็ไม่ได้
มันเกิดมาก็เกิดมาในที่ห้อมล้อมของคนหมู่ใหญ่
ทีนี้ในคนหมู่ใหญ่นั่นน่ะ มันก็มีทั้งคนดีทั้งคนชั่วปนเปกันอยู่อย่างนั้นล่ะ
ผู้ไม่มีปัญญาก็มักไปคบกับคนชั่วนั่นแหล่ะบัดนี้
และบัดนี้คนมีปัญญาก็ชอบที่จะไปคบกับคนดีคนมีปัญญาเหมือนกัน
แต่เพื่อนมีปัญญาสูงกว่าตน ตนก็ต้องยอมเป็นลูกศิษย์ลูกหา
ให้เพื่อนแนะนำสั่งสอนถ่ายทอดวิชาความรู้ต่างๆ ให้
นี่นะชีวิตของคนเรามันเป็นมา ให้พากันดำริตริตรองพิจารณาดูให้ดี
อ่านพระไตรปิฏกเกี่ยวกับ “ทางเสื่อมแห่งโภคะ” http://www.84000.org/tipitaka/read/?11/178-184/196-198