Baan Jompra

ชื่อกระทู้: บารมีหลวงปู่ชื่น ทำให้ผมทึ่งจริงๆ [สั่งพิมพ์]

โดย: Sornpraram เวลา: 2014-10-24 06:50
ชื่อกระทู้: บารมีหลวงปู่ชื่น ทำให้ผมทึ่งจริงๆ
ประสบการณ์ของพี่ใหม่ ma-ii

   รุ่นน้องผมคนหนึ่งพ่อเค้าเข้าโครงการบวชเพื่อถวายเป็นพระราชกุศล 5 ธันวาคมนี่แหละครับ
ตามประสามนุษย์เงินเดือน  ที่เงินมักจะไม่ค่อยชนเดือน(อายุงานยังน้อย)  อยากกลับบ้านไปทำบุญใส่บาตรกับพ่อที่วัด
แต่เงินไม่ค่อยจะมี  จังหวะหนึ่งได้โทรศัพท์คุยกันน้องก็เล่าให้ฟังแล้วถามถึงเลขดังประจำอำเภอเพราะคราวที่แล้วมีเลข

ผีแม่หม้ายโผล่มา..ดันแม่นซะด้วย

ผมเลยบอกไปว่าคราวนี้ไม่มีหรอก  มีแต่เลขงานศาลเจ้าประจำปีออกมั่งไม่ออกมั่ง  พอดีนึกขึ้นได้ว่าน้องเค้าได้ขุนแผน

สะกดทัพจากผมไปหนึ่งองค์  ผมก็เลยบอกไปว่าให้อาราธนาพระแล้วก็นึกถึงหลวงปู่เอาหละกัน...ลองดูนะ

วันนี้โทรคุยกับน้องอีกรอบ น้องเล่าให้ฟังว่า  วันนั้นก็ลองอาราธนาแล้วก็อธิษฐานกับหลวงปู่ดูจริง ๆ แล้วก็หยิบล็อต

เตอรี่มาหนึ่งใบ(นิสัยดีมาก  มีตั้งเยอะแต่หยิบแค่หนึ่งใบ )  เกิดมาไม่เคยซื้อล็อตเตอรี่ถูกกะเค้าซักที  พอตรวจแล้ว

ปรากฎว่าถูกเลขท้ายสามตัว...ดีใจมาก  เลยได้ทำบุญกับพ่อที่บวชได้อย่างสบายใจ  ด้วยบารมีหลวงปู่ชื่นช่วยลูก ๆ
หลาน ๆ ครับ

ส่วนตัวผมเองเมื่อวานซืนต้องขับรถเข้ากรุงเทพฯ ไปเอาของให้ลูกค้าเพราะถ้าให้ส่งขนส่งกว่าจะส่งก็คงจะนานไม่ทัน

กาล  แต่รถยังไม่ได้ต่อทะเบียนเลย นึกขึ้นมาได้ก็ตอนจะไปแล้วไม่รู้จะทำยังไง  เลยอธิฐานกับหลวงปู่แล้วก็แขวน

ขุนแผนน้ำผึ้ง  เหน็บหนุมาน  เชิญพญานาคาไว้ในกระเป๋าสะพาย(ชุดนี้ผมใช้เวลาเดินทางครับ)  แล้วฝันก็เป็นจริง
ตำรวจทางหลวงตั้งด่านตอนตีห้ากว่า ๆ ซะด้วย(ขยันจริง ๆ เลยตำรวจทางหลวงแถวบ้านผมเนี้ยะ)  พอเรียกให้จอด

พี่ตำรวจก็กวาดสายตามองทั้งคัน  ผมลุ้นแทบแย่แฮะ  แล้วเค้าก็โบกมือให้รถผมผ่านไปได้  ทั้ง ๆ ที่ผมก็เห็นว่าเค้า

มองพวกป้ายพรบ. ทะเบียนรถหน้ากระจกอยู่  เพราะช่วงปลายปียังงี้ตำรวจเค้าจะรู้กันครับว่าถ้าป้ายยังเป็นสีนี้อยู่ร้อย

ละเก้าสิบส่วนมากเป็นรถที่ไม่ยอมต่อทะเบียน  พอผ่านไปได้ก็ดีใจมาก  ติดต่อซื้อของในเมืองกรุงก็สะดวกดีครับไม่มี

ปัญหาอะไร

พอเมื่อวานขับรถกลับออกจากกรุงเทพเช้ามืดเหมือนเดิม  มาเจอด่านตำรวจอีก  แต่คราวนี้ตั้งด่านด้วย  ตั้งเครื่องตรวจ

จับความเร็วด้วย  ผมกะลังคุยโทรศัพท์กับน้องอยู่(อย่าเลียนแบบนะครับ)  พอดีเหลือบเห็นรถสวนกันกระพริบไฟให้เท้า

ก็เลยผ่อนคันเร่งโดยอัตโนมัติ  ขับมาได้ซักพักใหญ่ถึงเจอรถจอดซุ่มพร้อมเครื่องจับความเร็ว  เลยมาอีกซักครึ่งกิโลเจอ

ด่านใหญ่เลยครับ  ยกกันมาเป็นสิบเลย  นึกในใจว่าคราวนี้โดนแหง ๆ ถ้าไม่โดนเรื่องความเร็วก็ทะเบียนหละ.....พอถึง

คิวรถผมเค้าไม่มองให้เสียเวลาเลยครับ  กวักมือให้ผ่านไปแล้วก็เรียกคันต่อหลังจากผมให้จอดแทน

กลับถึงบ้านไม่ทันพัก  พี่สะใภ้บอกว่าช่วยพาไปทำพาสปอร์ตที่เมืองจันทร์หน่อย  อดหลับอดนอนมา 2 วันแระยังต้อง

ขับรถอีก รถพี่สะใภ้ป้ายแดง  เห็นท่าไม่ดีผมก็เลยอัญเชิญพญานาคามาคล้องไว้กับกระจกมองหลัง  พี่สะใภ้ถามผมว่า

แขวนไว้ทำไม...."สร้างขวัญและกำลังใจสิครับ"...ผมตอบอย่างมั่นใจมาก ผ่านด่านตรวจสบายหายห่วงเลยครับ

แต่คราวนี้มาแปลก  พอทำพาสปอร์ตเสร็จ(เด๋วนี้ทำง่ายมากครับ ใช้บัตรประชาชนใบเดียวเอง ศูนย์ที่จันทร์ก็บริการดี

มาก ๆ ครับ)  นาน ๆ จะเข้าเมืองใหญ่ทีพี่สะใภ้ก็ขอช็อปที่โรบินสันจันทร์ซะหน่อย
*
ส่วนผมเหนื่อยจนเดินแทบไม่ไหว

เลยไปนั่งรออยู่ที่ร้านมิสเตอร์โดนัทชั้นใต้ดิน  จิบกาแฟไปอ่านหนังสือการ์ตูนไปด้วย
*
อยู่ดี ๆ ก็มีเด็กสาวน่ารักมั่ก ๆ

มานั่งโต๊ะเดียวกับผม  ทั้ง ๆ ที่โต๊ะอื่นก็ว่าง ๆ

อย่าเพิ่งอิจฉาครับสาวน้อยคนนี้คาดว่าจะอยู่ประมาณชั้นอนุบาลได้

ผู้ปกครองน้องเค้านั่งอีกโต๊ะนึง  ส่วนน้องคนนี้พอมานั่งที่โต๊ะผม
*
ก็หยิบหนังสือการ์ตูนผมไปอ่านเฉยเลย  จนผู้ปกครอง

ต้องบอกว่า "ไปหยิบของพี่เค้าทำไม?...มานั่งตรงนี้มา"  ผมก็บอกกับผู้ปกครองไปว่า

"ตามสบายครับ ไม่เป็นไรครับ"

พอมองหน้าน้องเค้าดี ๆ ก็จำได้ว่าเคยเห็นหน้ากันตอนทำพาสปอร์ต

ยังจะมาเจอกันที่โรบินสันอีกแฮะ ผมก้ออ่านการ์

ตูนเล่มของผมไป  น้องเค้าก็เปิดการ์ตูนที่ผมวางอยู่บนโต๊ะได้ซักพัก

พี่สะใภ้โทร.มาบอกให้เดินหาร้านพิซซ่าหน่อยจะ

ซื้อไปฝากลูก  ผมเห็นน้องเค้าอ่านอยู่ก็เลยวางหนังสือทิ้งไว้ให้อีกเล่ม

แล้วก็เดินหาร้านพิซซ่าแล้วก็ไม่เห็นจะมี โทร.บอกพี่สะใภ้เสร็จ

ถือโอกาสเดินไปเข้าห้องน้ำล้างหน้าซะหน่อย
*
ปรากฎว่าเดินสวนกับน้องและป้าของน้องเค้าที่หน้าห้องน้ำ

ป้าเค้าก็เรียกผม  "น้องคะเมื่อกี้ตอนน้องลุกไปน้องทำเงินหล่นไว้ค่ะ

คงจะเป็นของน้องแน่เพราะน้องนั่งอยู่คนเดียว"

พูดเสร็จป้าเค้าก้อยื่นแบงค์พันมาให้ผมใบนึง  ผมก็ยื่นมือไปรับแบบงง ๆ

แล้วก็ขอบคุณป้าของน้องเค้า  เข้าห้องน้ำ

เสร็จ  ผมก็เดินกลับไปที่โต๊ะ  ... อ้าว! คุณน้องนั่งตากลมแบ๊วอยู่ที่โต๊ะ
*
คุณป้าก็นั่งถัดไปอีกโต๊ะนึง  มองหน้ากันไป

มองหน้ากันมา  "เด๋วหนูอ่านการ์ตูนให้ฟังนะคะ?"
*
เออเนอะ...เด็กหนอเด็กตัวกระจึ๋งนึงอ่านหนังสือได้จริงอ่ะ?

นอกจากสาวน้อยเธอจะน่ารักแล้ว  ยังอ่านหนังสือได้จริง ๆ ครับ

ผมทึ่งมากจนต้องหันไปถามป้าของเธอว่าน้องเค้า

อยู่ชั้นไหนครับเนี้ยะ!!!  คุณป้าบอกน้องเค้าเรียนอยู่อนุบาล1 เอง .....

อ้าว...ยังงี้อ่านหนังสือได้ตั้งแต่ตอนไหนหละครับ????

"น่าจะประมาณขวบครึ่งค่ะ  แม่เค้าชอบอ่านหนังสือ  แล้วน้องเค้าก็ดูคาราโอเกะเยอะมาก มารู้อีกที
เค้าก็อ่านเองได้แล้วค่ะ"  สาวน้อยก็ชวนผมคุยแล้วก็อ่านหนังสือให้ฟังอย่างตั้งใจ ผมหละทึ่งจริง ๆ

ครับจนอยากจะ
หมั้นหมายเอาไว้ให้ลูกชายจิง ๆ

ผมแปลกใจที่ว่าเจอกันที่โน่น  แล้วก็ยังมาเจอกันที่นี่อีก  เก็บตังค์ได้ก็ส่งคืนเจ้าของ
*
แล้วน้องเค้าก็ไม่ยักจะกลัวผม

เลยแฮะ  ปกติค่อนข้างที่จะหายากมากนะครับที่เด็กจะไม่กลัวคนแปลกหน้า

ความบังเอิญเยอะ ๆ ที่เกิดขึ้นทำให้ผม

อดที่จะนึกไม่ได้ว่าเป็นเพราะบารมีของหลวงปู่แน่ ๆ ครับ

พอผมจะกลับบ้านผมเลยไปเดินหาซื้อตุ๊กตาฝากน้องเค้า

เพราะอยากตอบแทนน้ำใจคุณป้า...

ก็เลยให้หลานสาวแทนพอผมบอกว่าจะกลับน้องเค้าก็ลุกไปอย่างไม่งอแงทั้ง ๆ

ที่ครั้งแรกเรียกให้ลุกยังไงก็ไม่ยอมไป...

ยิ่งดูก็ยิ่งเห็นว่าคนบางคนนี่เค้ามีเสน่ห์มาตั้งแต่เกิดจริง ๆ นะครับ

กลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ  นอนพักเอาเรี่ยวแรงคืนหนึ่งวันนี้เพิ่งจะฟื้นครับ

ปลอดภัยและประทับใจด้วยบารมีหลวงปู่

จริง  ๆ ครับ

โดย: taka_jipata เวลา: 2014-10-24 07:19