ขณะนี้เรานั่งอยู่ในป่าที่สงบ
ที่นี่ไม่มีลม ใบไม้จึงนิ่ง
เมื่อใดที่มีลมพัด ใบไม้จึงไหวปลิว
“จิต” ก็ทำนองเดียวกับ “ใบไม้”
เมื่อสัมผัสกับอารมณ์ มันก็สะเทือนไปตามธรรมชาติของจิต
เรายิ่งรู้ธรรมะน้อยเพียงไร
ใจก็รับความสะเทือนได้มากเพียงนั้น
รู้สึกเป็นสุข ก็ตายด้วยความสุข
รู้สึกเป็นทุกข์ ก็ตายด้วยความทุกข์อีก
มันจะไหลไปเรื่อยๆ