ปู่เย็น เฒ่าทรนงแห่งลุ่มน้ำเพชรบุรี รำลึก 6 ปีที่จากไป - Baan Jompra

ขอขอบคุณภาพประกอบจาก นิตยสาร ฅ คน

      ปู่เย็น เฒ่าทรนงแห่งลุ่มน้ำเพชรบุรี ผู้ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายอยู่บนเรือลำเล็ก ๆ มานานนับสิบปี กระทั่งเสียชีวิต มาร่วมรำลึกถึงปู่เย็นอีกครั้ง ในวันครบรอบ 6 ปีที่จากไป

      เรื่องราวของ ปู่เย็น แก้วมะณี เฒ่าทรนงแห่งลุ่มน้ำเพชรบุรี เป็นที่รู้จักกันไปทั่วประเทศหลังจากเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2548 รายการ "คนค้นฅน" ของค่ายทีวีบูรพา ได้มาเจาะลึกชีวิตของชายชราที่อาศัยอยู่บนเรือด้วยความสมถะ และทำให้หลายคนประทับใจกับแนวคิดการใช้ชีวิตของปู่เย็นที่ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ไม่ขอพึ่งพา พึ่งพิงใคร แม้วัยจะล่วงเลยร้อยปีมาแล้ว ปู่เย็นอาศัยอยู่บนเรือลำเล็ก ๆ ตัวคนเดียวจนกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิตในวันที่ 12 ตุลาคม 2551

      และเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2557 ที่ผ่านมา ถือเป็นวันครบรอบ 6 ปี แห่งการจากไปของปู่เย็นในวัย 108 ปี เราจึงขอย้อนรำลึกถึงพ่อเฒ่าผู้เป็นตำนานคนสู้ชีวิตแบบวิถีพอเพียงอีกครั้ง

      ปู่เย็น แก้วมะณี เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2443 เป็นชาวเพชรบุรีโดยกำเนิด นับถือศาสนาอิสลาม แต่งงานใช้ชีวิตอยู่กินกับ  "ย่าเอิบ"

      แต่ไม่มีลูกด้วยกัน มีเพียงลูกสาวบุญธรรม 2 คน ที่เมื่อเติบใหญ่ก็แยกย้ายกันไปมีครอบครัว ปู่เย็นจึงอาศัยอยู่กับย่าเอิบ

      อย่างมีความสุขในบ้านเช่าหลังเล็ก ๆ แต่สุดท้าย ย่าเอิบ ในวัย 94 ปี ก็ล้มป่วยจากปู่เย็นไปก่อนเมื่อปี พ.ศ. 2536 การสูญเสียครั้งนั้นทำให้ปู่เย็นร้องไห้นานถึง 3 เดือน และนับจากวันที่ย่าเอิบจากไป ชายชราก็ตัดสินใจขนข้าวขนของที่มีอยู่ไม่กี่ชิ้นย้ายออกจากบ้านเช่าเดือนละ 800 บาท มาอยู่บ้านหลังใหม่ที่เป็นเพียงเรือลำเล็ก ๆ ลอยลำอยู่ใต้สะพานลำใย ริมแม่น้ำเพชรบุรี

      ชายชราผู้ทรนงคนนี้พักพิงหลบแดดหลบฝนอยู่บนเรือลำเล็ก ๆ มานานนับสิบปี เลี้ยงชีวิตด้วยการจับปลา หากจับได้มากจนเหลือกินก็จะขายต่อในราคาถูก ๆ เพื่อแลกเงินไว้ใช้ประทังชีพในยามจำเป็น ไม่เคยขอใครกิน ขอให้ใครมาให้ การดำเนินชีวิตของปู่เย็นเป็นไปอย่างเรียบง่ายจนกลายเป็นตำนาน "เฒ่าทรนงแห่งลุ่มแม่น้ำเพชรบุรี"

      ทั้งนี้หลังจากเรื่องราวของปู่เย็นถูกตีแผ่ผ่านรายการโทรทัศน์ได้ไม่นาน ความทราบถึง สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ จึงได้พระราชทานเรือไฟเบอร์กลาสกว้าง 1 เมตร ยาว 6 เมตร มีประทุนหลังคากันแดดฝน มีผ้ามุ้งกันยุง ให้แก่ปู่เย็น ทดแทนเรือเก่าที่ชำรุดทรุดโทรม นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณที่ปู่เย็นรู้สึกซาบซึ้งและตื้นตันใจเป็นอย่างยิ่ง

      ขณะที่ทางจังหวัดเพชรบุรีได้คัดเลือกให้ปู่เย็นเป็นผู้สูงอายุดีเด่น ประจำปี 2548 รวมทั้งมอบตำแหน่ง "พรีเซ็นเตอร์ท่องเที่ยวของจังหวัดเพชรบุรี" ให้ปู่เย็นอย่างเป็นทางการ ปู่เย็นจึงกลายเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งของแม่น้ำเพชรบุรีไปโดยปริยาย เพราะไม่ว่าใครมาเยือนเมืองเพชรก็จะต้องแวะมาเยี่ยมเยียนปู่เย็นอยู่เสมอ แต่ถึงกระนั้น ปู่เย็นก็มิได้หลงใหลไปกับคำหวานหรือชื่อเสียงที่ประดังเข้ามา ยังคงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายดังเดิม ออกเรือไปหาปลามาประทังชีวิต และไม่เคยรับเงินบริจาคที่มีหลายคนอยากช่วยเหลือแต่อย่างใด

      เรื่องราวของปู่เย็นอาจจะไม่ได้ปรากฏเป็นข่าวมากนักในช่วงหลัง ๆ นอกจากข่าวการเจ็บป่วยตามประสาคนชรา กระทั่งมาเป็นข่าวเมื่อวันที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2551 ที่เกิดฝนตกหนัก ทำให้น้ำท่วมเรือของปู่เย็นจนรับน้ำหนักไม่ไหวพลิกคว่ำในที่สุด ชาวบ้านต้องพากันช่วยเหลือปู่เย็นขึ้นมาจากแม่น้ำเพชรบุรี และพาส่งโรงพยาบาล แต่ปู่เย็นไม่ยอมไปเพราะเป็นห่วงเรือพระราชทาน จนสุดท้ายชาวบ้านช่วยกันกู้เรือได้สำเร็จ ปู่เย็นจึงยินยอมไปโรงพยาบาล

      ความทราบถึงสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ จึงทรงมีพระราชกระแสรับสั่งให้ดำเนินการซ่อมแซมเรือพระราชทานลำดังกล่าว ซึ่งหลังจากซ่อมแซมเสร็จ เจ้าหน้าที่ได้ส่งมอบเรือพระราชทานให้ปู่เย็นในวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2551 สร้างความปลื้มปีติให้ชายชราเป็นอย่างยิ่ง

      แต่แล้วเวลาที่ปู่เย็นจะได้ใช้ชีวิตบนเรือลำใหม่กลับช่างน้อยนัก เมื่อในช่วงเช้าวันที่ 12 ตุลาคม พยาบาลได้ไปตรวจร่างกายและทำแผลให้ปู่เย็นตามปกติ แต่กลับพบปู่เย็นนอนหมดสติในเรือ ชีพจรเต้นแผ่วเบา จึงได้ทำการปั๊มหัวใจและนำตัวส่งโรงพยาบาล แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถยื้อชีวิตปู่เย็นคืนมาได้ ชายชราเสียชีวิตอย่างสงบด้วยอาการหัวใจล้มเหลว เนื่องจากหัวใจโต ในเวลาประมาณ 10.30 น. ในวัย 108 ปี ปิดตำนานเฒ่าทรนงแห่งลุ่มน้ำเพชรบุรีที่คนจะจดจำไปอีกนานแสนนาน