พระธรรมเทศนา โดย พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ (หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี)
แสดง ณ วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
เมื่อวันที่ ๗ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๑๕
วันนี้จะเทศนาเรื่องมรณสติให้ฟัง
มรณสติ คือให้พิจารณาถึงความตาย ระลึกถึงความตาย
เป็นบริกรรมภาวนาอย่างหนึ่ง
ถ้าหากเราไม่ระลึกถึงความตายเป็นอารมณ์
จิตจะเพลิดเพลิน ลุ่มหลง มัวเมา ประมาท
เพราะคนเรารักชีวิต คือความเป็นอยู่ ไม่อยากตาย โดยมากเป็นอย่างนั้น
ถ้าเรามาพิจารณาถึงเรื่องความตาย เห็นอายุมันสั้นไปไม่ยืดยาวอีกแล้ว
คราวนี้จะได้รีบเตรียมเนื้อเตรียมตัว จะได้รีบขวนขวายหาสิ่งที่เป็นสาระ
สร้างคุณงามความดีให้เกิดมีขึ้นในตนทันกับกาลเวลา ซึ่งเรายังมีชีวิตอยู่
เพราะฉะนั้น มรณสติ ระลึกถึงความตาย จึงเป็นของมีคุณค่ามาก
แต่คนทั้งหลาย ถ้าพูดถึงเรื่องความตายแล้วไม่ชอบ กลับกลัว
แต่ความดีอยู่ที่ความตาย ถ้าคนเราพิจารณาถึงความตายแล้วทำดีได้ง่าย
ลองคิดดู บางคนเจ็บไข้ได้ป่วย กลัวตาย รีบไปทำบุญทำทานเสีย
หรือเจ็บไข้ได้ป่วย ไม่มีสรณะที่พึ่ง
หากระลึกถึงความตายว่าจะตายวันไหนก็ไม่ทราบ
ก็จะรีบภาวนา พิจารณาถึงสังขารร่างกาย เห็นเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
มีสักขีพยานประจักษ์ชัดแจ้งด้วยตนเอง
คือว่ามันเจ็บมันป่วย มันเป็นพระไตรลักษณ์ มันต้องแตกดับในวันหนึ่ง
จึงได้ชื่อว่าทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นแก่เรามากทีเดียว การพิจารณาถึงความตาย
ตายมี ๒ ชนิด ชนิดหนึ่งเรียกว่า ปฏิจฉันนะ คือ ตายปกปิด
เหมือนกับความแก่ชรา ชราโดยการปกปิด อีกอย่างหนึ่งเป็นชราโดยการเปิดเผย
ตายก็เหมือนกัน ตายโดยการปกปิด กับตายโดยการเปิดเผย มี ๒ อย่าง
