การให้ธรรมที่แท้จริง
หมายถึง การทำตนเองของทุกคนให้มีธรรม
พิจารณาจากความจริง ที่ว่า “ผู้มีธรรมเป็นผู้ให้ความเย็น ความสุขแก่ผู้อื่นได้”
เช่นเดียวกันกับที่ให้ความเย็นความสุขแก่ตนเอง
อาจเห็นได้ว่า การให้ธรรมไม่หมายถึงเพียงการพิมพ์หนังสือธรรมแจก
หรือการอบรมสั่งสอนด้วยวาจา ให้รู้ให้เห็นธรรมเท่านั้น
แต่การให้ธรรมที่แท้จริง ย่อมหมายถึง การทำตนเองของทุกคนให้มีธรรม
ให้ธรรมในตนปรากฏแก่คนทั้งหลายโดยอัตโนมัติ
ไม่ต้องมีการแสดงออกเป็นการสั่งสอนด้วยวาจา
หรือเช่นด้วยการแสดงธรรมแบบพระธรรมเทศนาของพระ
การสั่งสอนธรรมหรือให้ธรรมด้วยความประพฤติปฏิบัติธรรมด้วยตนเองนั้น
มีความสำคัญเหนือกว่าการแจกหนังสือธรรมะเป็นอันมากด้วยซ้ำ
เพราะการประพฤติปฏิบัติธรรมด้วยตนเองอย่างสม่ำเสมอ
จนธรรมนั้นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับกายกับใจ
นั่นแหละเป็นการแสดงธรรมให้ปรากฏแก่ผู้รู้ผู้เห็นทั้งหลายทั้งปวง
และจะต้องได้ผลมากกว่าการให้ธรรมที่เป็นข้อเขียนในหน้าหนังสือ
: สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก