เมื่อ "สติ" ของเราหนาแน่น
ไม่ย่อหย่อน "สมาธิ" ของเรา
ก็แข็งขึ้น ใจก็เที่ยง
"สติ" จึงเป็นตัวเหตุ เป็นตัวอุปการี
ที่อนุเคราะห์ ส่งเสริม
ให้ "สมาธิ" ของเรา เจริญขึ้น
"สติ" จึงเปรียบเหมือนกับ พ่อแม่ของเรา
เราจะต้องเลี้ยงดู ไว้เสมอ
"สติ" นั้นท่านเรียกว่า "มาติกากุสลา"
แปลว่า "แม่ของกุศล"
