.. "สติ" ท่านจึงแสดงไว้เป็นพุทธพจน์ว่า "สติ สพฺพตฺถ ปตฺถิยา"
"สติจำต้องปรารถนาในที่ทั้งปวง" ไม่ว่ายืน เดิน นั่ง นอน
ให้มีสติประจำตัวอยู่ทั้งนั้น ..
ทีนี้การประกอบความพากเพียรของท่านผู้มีสติสตัง
จะเป็นความเพียรด้วยดีและราบรื่นดีงาม
ถ้า "ขาดสติ" เสียอย่างเดียวความเพียรจะไม่ก้าวหน้า
เรียกว่าความเพียรหยุดชะงัก
เพราะ "สติ" เป็นผู้พาดำเนินได้ขาดวรรคขาดตอนไป
ความเพียรก็ขาดในตอนนั้น
กิเลสก็มีทางออกทำลายตัวเองใน "เวลาเผลอสติ" นั้นแหละ ..
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 95&CatID=2
