หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
เมื่อทำความดีน้อยแล้ว
ผลที่จะได้รับมันก็น้อย
คือ ความสุข ความสบายนะมันก็มีน้อย
ดังนั้นคนเราน่ะมันถึงมีความสุข ความทุกข์
ยิ่งกว่ากัน หย่อนกว่ากัน ไม่เหมือนกัน
ผู้ที่ไม่ประมาท ตั้งใจ ฝึกใจของตนให้เป็นบุญเป็นกุศล
เมื่อใจเป็นบุญกุศลแล้วมันก็แสวงหา
...หาทำแต่บุญ เป็นอย่างนั้น
ถึงว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีใจเป็นใหญ่
สำเร็จแล้วด้วยใจ
ดังนั้น ผู้แสวงหาบุญกุศลนี่
แสดงว่า จิตใจมันเป็นบุญ
จิตใจมันเป็นกุศล เป็นทุนติดตัวมา
บุญกุศลอันนั้นมันก็ดลจิตดลใจให้ชอบทำบุญสืบต่อ
บุญของตัวที่ทำมาแล้วนั้นมันมีขอบเขต มันหมดเป็น
ผู้มีปัญญาก็รู้อย่างนี้แหละ
จึงได้สั่งสมบุญใหม่เพิ่มเติม
ให้มันมากขึ้นไปโดยลำดับ
บุญเก่านี้มันหมดเป็นนา...
เหมือนอย่างเงินทองที่เรามี
ถ้าเราไม่หาเพิ่มเติมแล้วใช้มันก็หมดไปหมดไป
ดังนั้นเงินทองจึงจำเป็นต้องหาอยู่เรื่อย
เพราะมันหมดเป็น
บุญนี้ก็เหมือนกันอย่างนั้นแหละ
บุญที่เราทำมาแต่ก่อนมันมาให้ผล
ให้ผลไป ให้ผลไป มันก็หมดไป หมดไป
เป็นอย่างนั้น