"การเพ่งโทษผู้อื่น ไม่ทำให้จิตใจเราสบาย"
" .. ทั้งผู้โกรธยาก โกรธน้อยและผู้โกรธง่าย โกรธมาก
ควรอย่างยิ่งที่จะได้สนใจสังเกต
ให้รู้ว่าจิตใจของตนมีความสุขทุกข์เย็นร้อนอย่างไร
ทั้งในเวลาที่โกรธและในเวลาที่ไม่โกรธปกตินั้น
เมื่อโกรธก็มักจะเพ่งโทษไปที่ผู้อื่นว่า เป็นเหตุให้ความโกรธเกิดขึ้น
คือมักจะไปคิดว่าผู้อื่นนั้นพูดเช่นนั้น ทำเช่นนั้นที่กระทบกระเทือนถึงผู้โกรธ
การเพ่งโทษผู้อื่นเช่นนี้ ไม่ใช่เป็นการทำให้จิตใจตนเองสบาย
ตรงกันข้าม กลับเป็นการเพิ่มความไม่สบายให้ยิ่งขึ้นเพียงนั้น
แต่ถ้าหยุดเพ่งโทษผู้อื่นเสีย เขาจะพูดจะทำอะไรก็ตาม อย่าไปเพ่งดู
ให้ย้อนเข้ามาเพ่งดูใจตนเองว่า กำลังมีความสุขทุกข์อย่างไร
มีอารมณ์อย่างไร ใจจะสบายขึ้นได้ด้วยการเพ่งนั้น .. "
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
