ธมฺมวิตกฺโกภิกขุ
(มหาเสวกตรี พระยานรรัตนราชมานิต)
วัดเทพศิรินทราวาส ราชวรวิหาร กรุงเทพมหานคร
ท่านเคยบอกว่า
นามฉายาของท่าน คือ ธมฺมวิตกฺโก นั้น
มีความหมายถึงการระลึกถึงธรรม หรือการตรึกถึงธรรม
อันเป็นนามเดิมของท่าน เมื่อครั้งที่ท่านยังมีชีวิตอยู่
(นามเดิมของท่าน คือ “ตรึก จินตยานนท์”)
ท่านเคยบอกเสมอว่า
“ถ้าคิดถึงอาตมาก็ให้คิดถึง ธมฺมวิตกฺโก
เพราะธมฺมวิตกฺโก คือการระลึกถึงธรรม, การตรึกถึงธรรม
เมื่อคิดถึงเช่นนี้แล้ว ธมฺมวิตกฺโก ก็จะอยู่ข้าง ๆ เสมอ
ไม่จำเป็นจะต้องมาหาอาตมา
เพราะเมื่อมาหาก็มาเห็นแต่สังขาร
ซึ่งวันหนึ่งก็จะเน่าเปื่อยและเสื่อมสิ้นไป
..
จงระลึกถึงธรรมดีกว่า จะมีคุณค่าต่อชีวิตยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
..
ศีลและธรรมเป็นหลักของมนุษย์
มนุษย์จะอยู่ได้สงบเยือกเย็นเป็นสุขก็โดยศีลและธรรม
หากขาดสิ่งเหล่านี้แล้วมนุษย์ก็จะมีค่าเสมอกันกับสัตว์”