เรื่องที่จะตอบแทนคุณพ่อแม่
อาตมาไม่มีอะไรที่จะทำไม่ได้
เคยพูดกับโยมผู้หญิง (มารดาของท่าน) ว่า
"ฉันจนใจที่สุดก็แต่เลือดในอกที่ดื่มเข้าไปเท่านั้น..
ที่หามาตอบแทนไม่ได้"
เมื่อตอนสงครามผ้าแพง อาตมาไปอยู่ที่เชียงใหม่
มีตายายสองคนมาใส่บาตรทุกวัน
แกคงจะยากจนจริงๆ เห็นมีแต่ผ้าเก่าๆ ขาดๆ นุ่งอยู่ผืนเดียว
ไม่เคยเปลี่ยนสักทีก็เลยให้ทานผ้าอาบไป ๒ ผืน
บอกว่าให้ไปทำเป็นผ้านุ่ง
ตายายนั่นไม่กล้าเอาไปนุ่งเพราะกลัวจะบาป
ก็เลยบอกกับแกว่า
"ไม่ต้องกลัวบาปดอก ฉันสละออกจากตัวแล้ว
มันไม่ใช่ของๆ ฉันแล้ว เอาไปใช้นุ่งเถิด
ข้าวสุกของโยมที่มาใส่บาตรฉันก้อนเดียวนั้น
มันมีค่ากว่าผ้านี้มากนัก"
"การไว้ทุกข์" ให้ "พ่อ" ของเรา (คือพระพุทธเจ้า)
ไม่ใช่การแต่งดำหรือติดแขนทุกข์
ต้องไว้ทุกข์ด้วยการเสียสละความสุขของเราจริงๆ
เช่น รักษาศีล ๕ ศีล ๘ และสมาทานธุดงค์ เป็นต้น
(ท่านพูดถึงการปฏิบัติในวันวิสาขบูชาและวันถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระ)
คัดลอกจากหนังสือ
แนวทางวิปัสสนา-กัมมัฎฐาน ๑
พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร วัดอโศการาม
โดย ชมรมกัลยาณธรรม