พระครูญาณวิศิษฏ์
ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก
วัดธรรมสถิต อ.เมือง จ.ระยอง
เมื่อครั้งสร้างเจดีย์เสร็จใหม่ๆ
มีลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งนั่งคุยกัน ชื่นชมยินดีในผลานิสงส์ผลบุญ
ที่เขาจะต้องได้รับจากการสร้างบุญในคราวนี้
เผอิญท่านพ่อเดินผ่านได้ยินเข้า จึงพูดเปรยๆ ว่า
"อย่าไปติดอยู่ในวัตถุ
ทำบุญแล้วอย่าไปติดอยู่ในบุญ
มัวแต่เอาใจไปคิดว่า เจดีย์นี้ฉันสร้างมากับมือ
ดีไม่ดีเป็นลมตายไปตอนนี้
แทนที่จะได้เกิดเป็นชาวฟ้าชาวสวรรค์กับเขา
จะต้องไปเกิดเป็นเปรตงูเหลือม เฝ้าเจดีย์ก่อนสัก ๗ วัน
เพราะใจมัวแต่ไปข้องยึดอยู่ในวัตถุว่า
ของฉัน ของกู อยู่นั่นแหละ
พอจะตายก็เจดีย์ของกูๆ"
"คนเราถ้าทำดีแล้วติดดี ก็ไปไม่รอด
เมื่อใจยังมีติด ภพชาติยังมีอยู่"
คัดลอกจาก
หนังสือยาใจ อนุสรณ์พระครูญาณวิศิษฏ์
หน้า ๒๗
