พระครูญาณวิศิษฏ์
ท่านพ่อเฟื่อง โชติโก
วัดธรรมสถิต อ.เมือง จ.ระยอง
ลูกศิษย์ท่านพ่อคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่า
ครั้งแรกที่ไปพบท่าน ท่านก็ถามว่า
"เคยทำบุญที่ไหนบ้าง?"
เขาก็ตอบว่า ไปช่วยสร้างพระพุทธรูปที่วัดนั้น
ช่วยสร้างเมรุที่วัดนี้ ฯลฯ ท่านก็เลยถามอีกว่า
"ทำไมไม่ทำที่ใจล่ะ?"
"สร้างพระไว้ในใจของเรา
ได้บุญยิ่งกว่าสร้างพระข้างนอก"
ครั้งหนึ่งท่านพ่อใช้ลูกศิษย์คนหนึ่งถางหญ้าที่วัด
คนนั้นก็ทำไปโดยไม่เต็มใจ คิดแต่ในใจว่า
"กรรมอะไรน้อ...ที่ต้องทำงานอย่างนี้"
พอเขาทำเสร็จ ท่านพ่อก็บอกว่า
"โยมได้บุญหรอก แต่ได้ไม่เต็มที่"
"โฮ...ท่านพ่อ ทำถึงขนาดนี้ยังไม่ได้หรือ?"
"โยมจะให้ได้เต็มที่ บุญก็ต้องถึงใจ"
เรื่องหญ้ายังมีอีก
วันหนึ่งท่านพ่อชี้หญ้าที่ขึ้นรกบริเวณกุฏิให้โยมคนหนึ่งดู
แล้วถามเขาว่า "หญ้าปากคอก โยมไม่เอาหรือ?"
"เป็นยังไงท่านพ่อ หญ้าปากคอก"
"ก็บุญที่อยู่ใกล้ตัว ที่คนอื่นเขามองข้ามไป
นั่นเรียกว่า หญ้าปากคอก"
คัดลอกจาก
หนังสือยาใจ อนุสรณ์พระครูญาณวิศิษฏ์
หน้า ๒๔