สิงเหล่านี้ไม่ใช่โปรยหนังแห่งไอยคุปต์ฟอร์มยักษ์ หรือวรรณกรรมผจญภัยล่าสุดขอบฟ้า แต่คือเศษเสี้ยวข้อความที่บรรจุในสูจิบัตรเล่มบาง อันเป็นส่วนหนึ่งของนิทรรศการลูกปัด ซึ่งชวนให้ใครที่พอได้อ่านแล้วก็จะเกิดอาการอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันควัน ต่อวัตถุที่ปรากฏอยู่ตามส่วนต่างๆ บนพื้นที่แห่งการเรียนรู้ เพื่อร่วมเดินทางและค้นหาคำตอบ ณ โลกของลูกปัด
แฝงนัยอันหลายหลาก
เปลือกไข่นกกระจอกเทศ เมล็ดพืช กระดูกสัตว์ ดินเผาปั้น ปะการัง ผลึกหิน แก้วโมเสก เปลือกหอย เหรียญเงิน เหล่านี้ล้วนแต่ถูกเรียกว่าลูกปัด ยังไม่หมดหรอก...หากจะนับกันจริงๆ ยังมีสิ่งที่บ่งบอกว่ามันเป็นลูกปัดอีกนับไม่ถ้วน เมื่อราว 45,000 ปีที่แล้ว โลกได้ถือกำเนิดลูกปัดขึ้นมาเม็ดแรก ประเดิมโฉมหน้าให้ผู้คนฮือฮา ณ แดนกาฬทวีปอันแล้งร้อน จากนั้นลูกปัดก็เดินทางข้ามน้ำ ข้ามมหาสมุทร ข้ามขุนเขา ข้ามทะเลทราย จากขั้วเหนือสู่ขั้วใต้ จากตะวันตกสู่ตะวันออก จากโบราณสู่ยุคปัจจุบัน วันนี้ลูกปัดเป็นที่รู้จักของมวลมนุษยชาติ ยิ่งใหญ่ไม่แพ้สิ่งใดๆ อีกทั้งยังคงขับขาน ดำรงตัวตนอยู่สืบไป ให้ชนรุ่นหลังได้ศึกษาถึงรากเหง้าเหล่ากอในมิติอันหลากหลาย ที่แฝงเร้นตามนัยสำคัญ
เคยสงสัยไหมว่าลูกปัดหนึ่งชิ้นสะท้อนให้เห็นอะไรบ้าง มีนักโบราณคดีทำการบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร นัยของลูกปัดสามารถบอกเล่าได้หลายเรื่องราว ตั้งแต่เรื่องพื้นๆ ไปจนถึงเรื่องลึกซึ้งและลึกลับ ซึ่งสร้างความมหัศจรรย์ใจต่อผู้คนอย่างยิ่งยวด
ลูกปัด...คือตัวกำหนดชนชาติ วิถีชีวิต วิธีคิด วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี กฎเกณฑ์ ชนชั้น วรรณะ ไม่เพียงแค่นั้น ยังหมายรวมถึงสุนทรียะแห่งศิลปะด้วย
มีคำกล่าวที่คนเก่าก่อนบอกไว้ ยุคสมัยเป็นเช่นไร ดูได้จากลูกปัด โดยไม่ต้องพึ่งหมอดูหน้าไหนมาอุปโลกน์ตัวเองเป็นนักพยากรณ์ แค่หยิบลูกปัดขึ้นมา พิสูจน์จากรายละเอียดและร่องรอยทางประวัติศาสตร์ที่หลงเหลืออยู่ ก็รู้แล้วว่านัยสำคัญที่ซ่อนไว้นั่นละคือคำตอบแห่งกาลเวลา