Baan Jompra

ชื่อกระทู้: ยูงทอง [สั่งพิมพ์]

โดย: oustayutt เวลา: 2013-12-5 18:02
ชื่อกระทู้: ยูงทอง

(คาถายูงทอง)

นะมัตถุ พุทธานัง : ความนอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแด่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย

นะมัตถุ โพธิยา : ความนอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแด่พระโพธิญาณ

นะโม วิมุตตานัง : ความนอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแต่ท่านผู้พ้นแล้วทั้งหลาย

นะโม วิมุตติยา : ความนอบน้อมของข้าพเจ้า จงมีแต่วิมุตติธรรม

บาทคาถาข้างต้น มักจะเห็นกำกับอยู่ในเหรียญรูปเคารพหรือวัตถุมงคลของครูบาอาจารย์สายพระกรรมฐานแห่งกองทัพธรรม หรือที่มักเรียกกันว่า พระกรรมฐานสายพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ในอดีตผู้เขียนรู้เพียงว่า เป็นบาทพระคาถา ‘แคล้วคลาด’ จากภัยอันตราย หากไม่รู้ที่มาโดยชัดเจน ตราบจนกระทั่งเข้าวัดเข้าวา ได้บวชเรียนแล้วถึงรู้ว่าเป็นบาทคาถาที่ตัดทอนมาจากบทสวดมนต์ที่ชื่อว่า ‘โมระปะริตตัง’ นั่นเอง

ในอดีตจำได้ว่าครั้งเมื่อบวชเรียนถูกครูบาอาจารย์ส่งไปอยู่ตามป่าตามเขาหรือถ้ำต่าง ๆ บทสวดมนต์ที่ใช้ท่องบ่นหลังสวดมนต์ทำวัตรเย็นมิได้ขาด มีอยู่สามสี่บท หนึ่งคือ ‘ระตะนะสุตตัง กับ กะระณียะเมตตะสุตตัง’ ว่ากันว่าสองบทนี้ป้องกันการรบกวนของเหล่าอมนุษย์และภูตผีปิศาจ บทต่อมาคือ ‘ขันธะปะริตตัง’ บทนี้เป็นบทแผ่เมตตาป้องกันงูและอสรพิษต่าง ๆ บทสุดท้ายคือ ‘โมระปะริตตัง’ ตามที่จั่วหัวข้อไว้นั่นเอง

โมระปะริตตัง ถือเป็นบทสวดมนต์ที่ทำให้ผู้สวดแคล้วคลาดปราศจากภยันตรายทั้งหมด นั่นคือเหตุผลที่ครูบาอาจารย์สายพระกรรมฐานทั้งหลายได้นำเอาบาทคาถาย่อมากำกับลงในวัตถุมงคลของท่าน ไม่ว่าจะเป็นหลวงปู่ขาว อนาลโย หลวงปู่ฝั้น อาจาโร หลวงปู่สิม พุทธาจาโร หลวงปู่ดุลย์ อตุโล ฯลฯ

เหตุผลในการเขียนถึงพระคาถาโมระปะริตตัง ในวันนี้ก็เพราะมีหลายท่านที่รู้จักมักคุ้นเคยถามไถ่

“ไปไหนมาไหนภูเตศวรมีพระคาถาอะไรคุ้มตัวบ้าง?”

คำตอบคือ...‘ไตรสรณคมน์ อันมีพระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า และพระสังฆเจ้า เป็นที่ยึดเหนี่ยว’ หากบางคาบบางคราก็ท่องคาถา ‘มงกุฎพระพุทธเจ้า’เป็นอารมณ์ หากต้องเดินทางไกลในการขับรถก็จะมี ‘โมระปะริตตัง’ที่กำลังกล่าวถึงกำกับทุกครั้ง

เพื่อแสดงให้เห็นอานุภาพแห่งพระคาถา โมระปะริตตัง จึงขอนำข้อความในหัวข้อปกิณกธรรม หนังสือบูรพาจารย์ มาแสดงไว้ดังนี้

ประมาณปี 2487 ครูหนูไทย สุพลวานิช เป็นผู้หนึ่งที่ถูกเกณฑ์ไปฝึกอบรมในค่ายเสรีไทยบ้านหนองผือ เป็นธรรมดาในภาวะศึกสงคราม จึงทำให้แสวงหาที่พึ่งทางใจในยามคับขัน ว่างจากการฝึกวันหนึ่งเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ท่านพระอาจารย์ใหญ่ในวัดหนองผือทราบว่าท่านเป็นพระดีองค์หนึ่ง พวกเราจะไม่ลองไปขอของดีกับท่านดูบ้างหรือ ท่านคงให้พวกเรา”

ด้วยคำพูดของเพื่อน ทำให้คุณครูหนูไทยหาแผ่นทองมาแผ่นหนึ่งตัดเป็นแผ่นเล็ก ๆ วางใส่พานขันธ์ห้า แล้วให้โยมผู้เฒ่าทายกวัดที่เป็นญาติซึ่งนำภัตตาหารไปถวายตอนเช้า นำแผ่นทองไปถวายท่านเพื่อขอเมตตาทำตะกรุดใหม่ แต่โยมผู้นั้นไม่กล้าเข้าไปหาโดยตรง จึงให้พระอุปัฏฐากเข้าไปลองถามท่านดูก่อน ท่านพระอาจารย์มั่นได้พูดตอบพระอุปัฏฐากว่า

“เขาอยากได้ กะเฮ็ดให้เขาสั้นตั๊ว!” (หมายความว่าเขาต้องการ ก็ทำให้เขาจะเป็นไรไป)

เมื่อเอาแผ่นทองถวายแล้ว สามวันหลังจากนั้นพระอุปัฏฐากพระอาจารย์มั่นก็นำแผ่นยันต์ตะกรุดมาคืนให้ ครูหนูไทยเมื่อได้ตะกรุดมาแล้วก็ดีอกดีใจมาก นำพกติดตัวไปด้วยตลอดเวลา วันหนึ่งว่างจากการฝึกอบรม คุณครูจึงเดินเที่ยวไปด้านหลังสนาม เผอิญเหลือบไปเห็นพวกเพื่อน ๆ สามสี่คนกำลังจะทดลองยิง ‘เขี้ยวหมูตัน’ ที่ถือเป็นของดีประเภททนสิทธิ์ด้วยปืนคาร์ไบน์ ปรากฏว่าเขี้ยวหมูตันถูกกระสุนปืนแตกกระจายไป ซึ่งเจ้าของเขี้ยวหมูตันถึงกับหน้าถอดสีไป

โดย: oustayutt เวลา: 2013-12-5 18:03

จากนั้นคนที่ทำการยิงหันมาที่ครูหนูไทยเอ่ยถาม “มีของดีอะไรบ้าง?” ด้วยความซื่อ ครูหนูไทยจึงตอบว่า “มีอยู่” แค่นั้นแหละเพื่อนล้วงไปที่กระเป๋าเสื้อ ไม่วายที่คนเป็นเจ้าของจะทัดทานและขอคืน เขาก็ไม่ยอมคืนท่าเดียว และนำไปวางไว้ระยะสามถึงสี่วา แล้วถอยออกมาประทับปืนเล็งยิงไปที่ตะกรุดยันต์นั้น เสียงปืนลั่นดังแชะ...แชะ สองครั้งท่ามกลางเสียงกลั้นหายใจของทุกคน กระสุนไม่ระเบิดในขณะที่ทุกคนตะลึงงัน ครั้งที่สามคนยิงหันปลายกระบอกปืนขึ้นฟ้าเหนี่ยวไก ปรากฏว่าเสียงปืนดังสนั่นหวั่นไหว

เหตุการณ์ครั้งนั้นแพร่สะพัดออกไป หลายคนทราบข่าวจึงพากันไปขอจากพระอาจารย์มั่นที่วัด ซึ่งส่วนมากจะได้แผ่นผ้าลงอักขระคาถาตัวยันต์ สำหรับตะกรุดแผ่นทองนั้นไม่ค่อยมีเพราะในสมัยศึกสงครามแผ่นโลหะต่าง ๆ หายากมาก ซึ่งต่อมาไม่นานท่านพระอาจารย์มั่นคงเห็นว่ามากเกินไปจนเกินเลย ท่านจึงบอกเลิก ท่านให้เหตุผลว่า

“สงครามเขาจะสงบแล้ว ไม่ต้องเอาก็ได้ พวกตะกรุด ยันต์ ผ้ายันต์เหล่านั้นมันเป็นของภายนอก สู้เอาคาถาบทนี้ไปบริกรรมแนบกับใจไม่ได้ ให้บริกรรมทุกเช้าค่ำจนขึ้นใจ แล้วจะปลอดภัยจากอันตรายต่าง ๆ”

ตั้งแต่นั้นมาชาวบ้านหนองผือเลยไม่กล้าขอท่านอีก และเป็นความจริงกับที่พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโตได้กล่าวว่าสงครามกำลังจะสงบ เพราะหลังจากที่ท่านกล่าวไว้ไม่ถึงเจ็ดวัน ก็ได้ทราบข่าวว่าเครื่องบินของทหารอเมริกันได้ไปทิ้งระเบิดปรมาณูใส่เมืองฮิโรชิมากับเมืองนางาซากิของประเทศญี่ปุ่นจนย่อยยับ จนญี่ปุ่นได้ประกาศยอมแพ้สงคราม และสงครามได้สงบลงดังที่เราท่านทราบตามหน้าแห่งประวัติศาสตร์นั่นแล

โมระปะริตตัง (คาถายูงทอง) มีดังนี้

อุเทตะยัญจักขุมา เอกะราชา

หะริสสะวัณโณ ปะฐะวิปปะภาโส

ตัง ตัง นะมัสสามิ หะริสสะวัณณัง ปะฐะวิปปะภาสัง

ตะยัชชะ คุตตา วิหะเรมุ ทิวะสัง

เย พราหมะณา เวทะคุ สัพพะธัมเม

เต เม นะโม เต จะ มัง ปาละยันตุ

นะมัตถุ พุทธานัง นะมัตถุ โพธิยา

นะโม วิมุตตานัง นะโม วิมุตติยา

อิมัง โส ปะริตตัง กัตวา โมโร จะระติ เอสะนาฯ

อะเปตะยัญจักขุมา เอกะราชา

หะริสสะวัณโณ ปะฐะวิปปะภาโส

ตัง ตัง นะมัสสามิ หะริสสะวัณณัง ปะฐะวิปปะภาสัง

ตะยัชชะ คุตตา วิหะเรมุ รัตติง

เย พราหมะณา เวทะคุ สัพพะธัมเม

เต เม นะโม เต จะ มัง ปาละยันตุ

นะมัตถุ พุทธานัง นะมัตถุ โพธิยา

นะโม วิมุตตานัง นะโม วิมุตติยา

อิมัง โส ปะริตตัง กัตวา โมโร วาสะมะกัปปะยีติฯ

ถ้ามีเวลาก็ควรสวดให้ครบ หากเวลาน้อยก็ท่องเฉพาะ ‘นะมัตถุ พุทธานัง นะมัตถุ โพธิยา นะโม วิมุตตานัง นะโม วิมุตติยา’ แค่นี้ก็ได้

หรือบางท่านจะใช้เป็นคำบริกรรมในใจเวลาปฏิบัติสมาธิ และใช้แค่...

‘นะโม วิมุตตานัง นะโม วิมุตติยา’ ก็ไม่ผิดแต่อย่างใด

ครับ ธรรมะ 5 นาที ในฉบับนี้ อาจมิใช่หลักธรรมหรือแก่นธรรมอะไร หากก็เหมือนคติที่ว่า ‘รู้ไว้ใช่ว่าใส่บ่าแบกหาม’ อย่างน้อยก็เป็นคำรำลึกถึง พระพุทธเจ้า พระโพธิญาณ ผู้พ้นแล้วและพระวิมุตติธรรมทั้งปวง เพื่อเป็นสิริมงคลในชีวิตประจำวันที่ต้องเผชิญทุกข์และภยันตรายทั้งปวง อีกทั้งยังเป็นที่น้อมนำสติมาสู่ใจตนในทุกคราที่กล่าวพระคาถา ซึ่งถือเป็นการสร้างบารมีแก่ตนอีกประการ

โดย: Metha เวลา: 2013-12-5 18:41
ขอบคุณครับ..พี่ป้อมเขาใหญ่กลับมาแล้ว

โดย: oustayutt เวลา: 2013-12-5 20:16