Baan Jompra

ชื่อกระทู้: ประสบการณ์ของคุณม่านหมอก [สั่งพิมพ์]

โดย: Nujeab เวลา: 2020-1-16 00:41
ชื่อกระทู้: ประสบการณ์ของคุณม่านหมอก
###วิญญาณสาวพยาบาท

เนื้อเรื่อง...
เป็นแค่ความฝันช่วงสั้นๆ

จำไม่ได้แล้วครับว่า
เป็นวันไหนปีไหน

จำได้แต่ว่าปีนั้น
มีเรื่องระทมใจเป็นอันมาก
ทำอะไรก็ติดขัดไปหมด

ไม่ว่าจะทำอะไรทำดีแค่ไหน
ก็มีอันต้องโดนเบียดบังใส่ร้าย
บางอย่างไม่เคยได้ทำ ก็โดนป้ายความผิดมาให้
จนรู้สึกหดหู่ ตรอมใจ ในการตั้งใจทำ

เป็นแบบนี้อยู่นานมาก
อดทนกล้ำกลืนอยู่เป็นปี

ไม่เคยเล่าอะไรหรือสิ่งที่เกิดขึ้น
ให้ใครได้ฟัง

แม้แต่กับอาจารย์
ก็ไม่ได้เล่าให้ฟัง

จนสุดท้าย
เหมือนมันอึดอัดเกือบถึงที่สุด
แต่ไม่สามรถเล่าอะไรให้ใครฟังได้

ก้อได้แต่นอนร้องให้
กับล็อกเก็ตของอาจารย์

นอนร้องให้กับล็อกเก็ตเพชรกลับ
เกือบทุกคืน

จนมีอยู่คืนนึง
กอดล็อกเก็ตเอาไว้
ร้องจนน้ำตาไม่หยุดไหล
จิตใจก็เริ่มจมลงไม่หยุด

จมลง ถึงขนาด...

คิดอะไรไม่ดีได้สารพัด

มีถึงขนาด คิดวิธี
ไปเกิดใหม่ได้ 6อย่าง ในเวลาเดียว

แต่.....

ในขณะที่จิตกำลัง
จมดิ่ง ในความคิดที่ผิดๆ

ก็บังเอิญ.....

ได้ยินเสียงของใครบางคน
แว่วๆอยู่ข้างหู

เสียงนี้ บอกกับผมมาแค่สองคำ
บอกกับผมมาซ้ำๆ สามครั้ง

สองคำนี้ รวมกันได้หนึ่งประโยค
เป็นประโยคสั้นๆ

แต่ทำให้ผมที่ได้ยินตื่นจากพะวัง

ตอนนั้น ขณะที่จิตใจจมดิ่งลงไป

ก็ได้ยินประโยคสั้นๆข้างหู ว่า....

อดทน

อดทน

อดทน

พอได้ยินสามคำนี้
ผมก็ได้สติขึ้นมา

แล้วแบมือที่กำล็อกเก็ตออกดู
มองดูล็อกเก็ตในมืออยู่สักครู่ใหญ่

แล้วก็บอกกับท่านว่า

ก็ได้ครับอาจารย์
อดทน ก็ อดทน

หลังจากได้ยินเสียงข้างหูในคืนนั้น
อีกไม่กี่วันต่อมา

อาจารย์ก็มาหาผม
ท่านไม่ได้พูดอะไร
แค่บอกว่าแวะมาไหว้พระ
และมาดูเอ็ง

หลังจากอาจานย์กลับไป
ผ่านไปกี่วันกี่สัปดาก็จำไม่ได้

อยู่ๆ มีคืนนึง
ขณะนอนหลับก็ฝันแปลกมาก
ฝันว่า

อยู่ๆก็ไปยืนอยู่ตรงไหนไม่รู้
เป็นลานกว้าางๆด้านหน้า
แต่ข้างหลังเป็นกำแพงสูงมาก
ไม่สามารถปีนได้

ในฝัน
กำลังยืนงงๆ
ว่ามาทำอะไรที่นี่
มองไปด้านหน้าที่เป็นลาน
ก็ดูแปลกๆ

ขณะที่กำลังตัดสินใจว่า
จะเดินออกไปจากที่นี่

พอเลือกจะเดินไปทางข้างหน้า
ยังไม่ทันจะก้าวขาออกไป

อยู่ๆ....

ก็มีผู้หญิงจากไหนไม่รู้
เดินเข้ามาในระยะสายตา
เดินเข้ามาทางผม
จากทั้งข้างซ้ายข้างขวาและทางด้านหน้า
เดินบีบเข้ามาหาผมเป็นรูปครึ่งวงกลม

เดินเข้ามามากนักร่วมเป็นพันคน
บีบเข้ามาจนผมหลังติดกำแพง
เหลือพื้นที่รัศมีแต่ประมาณ เมตรเดียว

ในฝัน
ก็ถามพวกเค้ากลับไปว่า
พวกคุณมาทำอะไร
แล้วมาล้อมผมไว้ทำไม

แต่ไม่มีเสียงตอบจากสาวๆมากมายเหล่านี้เลยสักคน
ไม่ตอบไม่ว่า

ยังขยับเดินเข้ามาอีก
ตอนนั้นใจคอผมก็ไม่ดีแล้ว

พอพวกเค้าเข้ามาในระยะมือเอื้อมถึง

ก็มีเหตุประหลาดเกิดขึ้นอีก

อยู่ๆพวกเค้าก็หยุดกึก
เหมือนกับโดนหยุดเวลา

แล้วจากนั้น
ข้างหน้าผมอยู่ๆ ก็ แหวกเป็นทาง
เป็นช่องทางเดินกว้างปนะมาณเมตรครึง

แต่ช่องที่แหวกนั้น
ไม่ได้แหวกจากด้านหน้า
ช่องแหวกมาจากด้านหลัง
จนมาถึงหน้าผม

พอผมมองไปสุดทางที่แหวกออกมานัน

สิ่งที่ผมเห็น......

สิ่งที่ผมเห็น คือ......

มีชายคนนึงนุ่งกางเกงลายสก็อต
เสื้อยืดสีขาวยืนถือดาบอยู่ที่ปลายทางนั้น
พอมองดูดีๆ อ่าวอาจารย์มานี่หว่า
ผมยังไม่ทันพูดอะไร

อาจารย์ก็ชักดาบออกมา
ยืนยิ้มมุมปากแล้วกวาดสายตาไป
รอบทิศ
หลังจากนั้นแค่ช่วงกระพิบตาสองครั้ง
ผู้หญิงเป็นพันๆที่อยู่ตรงหน้าผม
ก็อัตรทานหายไปกันหมด

จากนั้นอาจารย์ก็เก็บดาบลงฝัก
หันมาทางผมแล้วบอกว่า
กลับได้แล้ว
ผมก็ตกใจตื่นขึ้นมา
ยืนถือดาบท่านี้เลยครับ
จำได้ติดตาจนถึงทุกวันนี้
เพียงแต่ไม่ได้ยิ้มแบบนี้

ยิ้มมุมปาก ดูน่าเกรงขามกว่านี้มาก

[attach]15439[/attach]

โดย: Nujeab เวลา: 2020-1-16 01:02
###อดีตรักมักสาวครู (มนต์รักครูมหาลัยกับโจรป่า)

จริงๆแล้ว
ผมกับนางเคยเป็นแฟนเก่ากันมาก่อน

แต่ด้วยเหตุที่ไม่เหมาะสมกันหลายประการ
ทำให้มีภาวะที่ครอบครัวนางไม่ปลื้ม

และคุณพ่อของนางก็จับคู่ผู้ชายไว้ให้นางแล้ว
จึงมีเหตุต้องเลิกลากันไป

สมัยนั้นนางเป็นอาจารย์มหาลัย
ธรรมดาๆคนหนึ่ง

ด้วยความบังเอิญหรือความซวยมาเยือนก็ไม่ทราบได้
ดันมาเจอกับโจรป่าแบบผม

อาจารย์สาวนักเรียนนอก
จบ ป.โท จากอเมริกา
จึงถูกโจรปล้นใจ

นางเป็นผู้หญิงที่ฉลาดและมีเสน่มากคนนึง
และมีความมุ่งมั่นทุ่มแทในการทำงานสูงมาก
แต่สุดท้านจังวะตอนนั้น
ก็ถูกโจรป่าแบบผมปล้นมาจนได้

หลังจากคบหาอยู่ด้วยกันสองปี
ก็มีเหตุต้องแยกทางกันไป

จากนั้น....
6ปีต่อมา

ถ้าจำไม่ผิด น่าจะประมาณ 6ปี

หลังจากที่ผมตัดใจและไม่ทราบข่าวของนางอีกเลย
เพราะคิดว่า
นางแต่งงานไปกับคนที่คุณพ่อหาไว้ให้
แต่....
เมื่อไม่นานมานี้ เกิดมีอยู่ชั่วขณะนึงที่จิตกลับคิดถึงนางขึ้นมา

และแล้วไอ้แว๊ปนึงของการคิดถึง
นางนี่แหละ จึงมีเรื่องราวเกิดขึ้น

หลังจากอยู่ก็มีจิตคิดถึงนาง

ก็เลยมีการค้นหาเฟสของนาง
จากเบอร์โทรศัพท์ที่นางเคยให้ไว้

ด้วยความบังเอิญ
หรือด้วยวาสหนายังมีต่อกัน
ก็หาเฟสนางเจอ
และเข้าไปกดไลท์ของนางในโพสๆนึง

ไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าการกดถูกใจ
แค่ครั้งเดียวตอน6โมงเช้า

ตอนสายๆวันนั้นนางก็โทรมาหา

พอรับโทรศัพท์
ผมดีใจมากที่นางโทรมา
เพราะกว่า6ปีที่ไม่ได้ข่าวคลาวของนาง
แต่...
ที่น่าแปลกใจกว่านั้นคือ
น้ำเสียงนางดูดีใจมากกว่าผมอีก

ประโยคแรกที่นางถามผมคือ

พี่เป็นยังไงบ้าง
พี่ไปอยู่ไหนมา
รู้มั๊ยว่าหนูตามหาพี่มาสองปีแล้ว
ตามหาจนท้อแล้วนะ

ก็ตอบกลับไปว่า

ไม่ได้ไปไหนคะ
มาทำงานอยู่แถวลาดกระบัง

แล้วหนูละ อยู่ไหน
ทำอะไรอยู่

นางก็บอกว่า
หนูขึ้นมาเรียน พักอยู่แถวหัวหมาก

ก็เลยบอกนางไปว่า งั้นตอนเย็นค่อยคุยกัน ขอพี่ทำงานก่อน
เลิกงานเดี๋ยวโทรไปหา

เย็นนั้นเลยได้มีโอกาศนั่งกินข้าวด้วยกัน

และถามสารทุกสุขดิบตามประสา

นางก็แจงแถลงไขให้ฟังว่า

นางมาเรียนต่อปริญญาเอก
ที่มหาลัยเอแบค

สอบตัวสุดท้ายจบแล้ว
น่าจะได้เอทุกวิชา
ถ้าไม่มีอะไรผิดผลาดก็เกรียจนิยมเหรียญทองแน่นอน

ผมก็แซวนางเล่นๆไปว่า
ไอ้เหรียญที่ว่านี่
เอามาแลกข้าวมันไก่ปากซอยได้มั๊ย

ซึ้งแลกมาด้วยการโดนทุบไปหลายที

ก็ถามต่อไปว่า
แล้วที่มหาลัยละ
เป็นไงบ้าง ได้ขึ้เป็นผู้ช่วยคณะบดีกับเค้าบ้างรึเปล่ารึเปล่า

แกล้งถามเย้าๆนางไปเล่นๆ
ไม่ได้จริงจังอะไร
แต่คำตอบที่ได้กลับทำให้คนถามอึ้ง

หนูไม่ได้เป็นผู้ช่วนคณะบดีหลอกคะ

แต่

ขึ้นเป็นผู้ช่วยอธิการบดี ฝ่ายกิจการพิเศษ

ปีหน้า
หนู ได้ ผศ. และ ได้ด็อกเตอร์
จะต้องขยับเป็น รองอธิการ คะ
ผมนี่อึ้งๆ
ถามกลับไปแบบงงๆว่า
เดี๋ยว ๆ หนูพึ่งอายุ32 เองนะคะ
ทำไมเค้าให้หนู ขึ้นรองอธิการ

ใครเป็นคนส่งเรซูเม่หนูเข้าฝ่ายบริหาร
นางไม่ตอบเอาแต่ยิ้มๆแล้วก็ไม่บอกอะไร

พออาทิตย์ต่อมานางว่างก็มาชวนผมไปมหาลัย
บอกว่าไปเป็นเพื่อนหน่อย
มีแขกพิเศษมาหาจะเอากระเช้ามาขอบคุณนาง ขับรถให้หน่อย

พอไปถึงก็เลยถามนางว่าใครกันรึแขกพิเศษ แล้วทำมัยถึงต้องมารับกระเช้า

นางก็บอกว่า วันนี้คุนอัศวิน
CEO ของห้างบิ๊กซี
จะมาขอบคุณหนู
เพราะหนูทำงานวิจัยทางการตลาดให้เค้า
และหนูยังส่งเค้าเข้ารับ
ดุษฎีบัณฑิตกิติมาศักิ์ของมหาลัย

จริงๆก็มีตอนนึง
ที่เป็นข้อคลายสงใส
ว่าทำไมนางถึงตามหาผม

คือนางบอกว่า
ไม่รู้ทำไมถึงคิดถึงพี่เป็นพิเศษ
แล้วก็คิดถึงอยู่ตลอดเวลา
เผ้าตามหาจนท้อ
ผมนี่...
นึกขึ้นมาได้ว่า แขวนพระอะไรอยู่เป็นประจำ
อาจารย์ลงมนต์เทพรำลึก ในขุณแผนชุดนี้
อาจารย์เคยบอกว่า

มนต์เทพรำรึก
เอ็งคอยดู จะแรงขนาดไหน
ขนาดเทพยังทนไม่ได้

แล้วยิ่งสวดคู่กับบทจินดามณี
แล้วเอ็งจะเห็น

วันนี้ได้เห็นแล้วครับ
มนต์บนนี้เป็นยังไง

ขนาดหายไปหลายปียังมาตามหาจนเจอ

[attach]15440[/attach]

โดย: Nujeab เวลา: 2020-1-16 01:06
มนต์รักข้างกำแพง

...

โดย: machao เวลา: 2020-1-16 15:08
มีอีกหลายเรื่องต้องรอฟังต่อไปครับ 555

โดย: Metha เวลา: 2020-1-17 12:21
คนนี้ ปสก
เขาเยอะครับ....

โดย: Nujeab เวลา: 2020-1-21 09:47
โปรดติดตามตอนต่อไป ที่นี่ๆ เร็วๆนี้

โดย: Sornpraram เวลา: 2020-1-22 07:15

Metha ตอบกลับเมื่อ 2020-1-17 12:21
คนนี้ ปสก
เขาเยอะครับ....

ประสบการณ์..ยังกะ...ซีรีย์เกาหลี

โดย: Metha เวลา: 2020-1-30 01:56

Sornpraram ตอบกลับเมื่อ 2020-1-22 07:15
ประสบการณ์..ยังกะ...ซีรีย์เกาหลี

หรือว่าจำมาจาก คุณอากังฟู

โดย: Sornpraram เวลา: 2020-1-30 06:40

Metha ตอบกลับเมื่อ 2020-1-30 01:56
หรือว่าจำมาจาก คุณอากังฟู

โดย: Nujeab เวลา: 2021-9-30 19:39
ประการณ์ตะกรุดพญาเทครัว

มีอยู่วันหนึ่ง อาจารย์น่าจะเก็บห้องพระแล้วบังเอิญเจอตะกรุด
ดอกนี้เข้า และด้วยความที่ผม
ชอบดูวัตถุมงคลที่วางตรงนั้นตรงนี้บนพานพระในห้อง

พอดูๆอยู่ก็ไปสะดุดกับตะกรุดดอกนึ้เข้าพอดี ทำไมไม่เคยเห็น
ดูผ่านระยะเวลามานาน และพักหลังๆไม่ค่อยเห็นอาจารย์ จารตะกรุด

จึงขอมาดู พร้อมทั้งสอบถามที่มาที่ไปของตะกรุดดอกนี้ว่า คือตะกรุดอะไร

อาจารย์ก็เลยเมตตาเล่าให้ฟังว่า..

ตะกรุดพญาเทครัว

อาจารย์ จารไว้ ตอนหนุ่มๆ
ตอนนั้นเริ่มเขียนยันต์ที่เรียนกับหลวงปู่
เลือกเดินยันต์พญาเทครัว

ตอนนั้นทำไว้แค่ดอกนี้ดอกเดียว
( ผมจำไม่ได้ว่าเอาให้หลวงปู่เสกด้วยรึเปล่า ) รู้แต่ว่ามีดอกเดียว
ยังไม่เคยทำอีกเลย จนถึงเดี๋ยวนี้

พอฟังแล้วเกิดอยากได้ขึ้นมาทันที
แต่ด้วยมีแค่ดอกเดียว เลยไม่ได้พูดอะไรออกมา

ผ่านไปอีกอาทิตย์ กลับมาพำนัก
ยังเห็นอยู่ที่เดิม คราวนี้ทำหน้าหนาๆ ออกปากขอกับอาจารย์

ขอคร๊าบขอออออ......

แต่...ขอไปก็ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

พอไม่มีเสียงตอบรับผมก็เลย
เงียบไปไม่ได้พูดอะไรอีก
และทุกครั้งที่ไปก็แอบมองอยู่เนืองๆ จนผ่านมาได้เป็นเดือนๆ

สงสัยอาจารย์ จะรู้ว่าผมแอบดูอยู่บ่อยๆ เลยเมตตา หยิบมาให้

อยากได้ก็เอาไป....

และแล้ววววว เรื่องราวตะกรุดพญาเทครัว ก็เริ่มเข้มข้นขึ้นต่อจากนี้....

หลังจากรับมาแล้ว มีรึศิษย์มีครูจะไม่ขอใช้อิทธิคุณ

จับตะกรุดขึ้นอาราธนา ขอให้ได้พบเจอดั่งนามของตะกรุด

หลักจากนั้นผ่านมาสักระยะหนึ่ง บังเอิญได้รู้จักผู้หญิงคนหนึ่ง

สาวคนนี้นางทำงานอยู่แถวรามอินทรา เวลานั้นก็ติดต่อพูดคุยกันเป็นระยะๆ

จากระยะไกลก็เริ่มพูดคุยกันระยะไกล จนสุดท้ายก็พูดคุยกันในระยะประชิด

พอเราได้พูดคุยกันระยะประชิดบ่อยๆเข้า ก็เกิดความสงสัยในหมู่พี่น้องของนางที่อาศัยอยู่ด้วยกัน

จนวันหนึ่งได้มีโอกาสได้เจอกับน้องสาวของนาง บางครั้งก็ได้พาออกไปทานข้าวกันทั้งสามคน

พอได้ออกไปด้วยกันบ่อยๆเข้า ก็สนิทสนมกันพอสมควร

เหตุมาเกิดขึ้นอยู่วันหนึ่งวันนั้น พากันไปทานหมูกระทะ

เนื่องจากสาวๆเงินเดือนออก แล้วอยากกินเบียร์ จึงสั่งมานั่งกิน สองคนพี่น้อง ผมไม่ได้กินด้วย เพราะไม่ดื่มแอลกอฮอร์

เบียร์หมดไปแค่สามขวด จากคุยๆกันอยู่ คนคนน้องสาว ก็ถามคำถามที่ผมแปลกใจขึ้นมา

พี่ หนูรู้นะว่าพี่ได้พี่สาวหนูแล้ว
แล้ว.....พี่ไม่อยากได้หนูมั่งเหรอคะ

ผมนี่ สตั้นไปหลายวิ กับคำถามนี้ พอสติกลับมาก็นึกถึงตะกรุดในกระเป๋าทันที

พี่สาวไม่พูดอะไรเลยครับนั่งยิ้มแล้วพยักหน้าให้ผมแค่นั้น

เรื่องหลังจากนั้น
บอกได้แค่ว่า..... วันจันทร์เกือบมาทำงานไม่ทันครับ

เรื่องก็มีแค่นี้

ยินดีต้อนรับสู่ Baan Jompra (http://baanjompra.com/webboard/)