า “ผีโป๊กกะโหล้ง” - Baan Jompra

ผีโป๊กกะโหล้งเป็นผีล้านนาโบราณตระกูลผีป่ามีหน้าตาประหลาดมาก บางตัวมีตาเดียว ขาเดียว สองแขน วิ่งได้ไวมาก อาศัยในป่าเขาหรือทุ่งนา ส่งเสียงร้อง โป๊กกะโหล้งๆๆเคยมีคนเห็นผีโป๊กกะโหล้ง ในขณะที่นอนเฝ้าห้างโต้ง(กระต๊อบกลางทุ่งนา) ผีโป๊กกะโหล้งสามารถแปลงกายได้และบางตัวจะมีพิณเปี๊ยะ(เครื่องดนตรีทางภาคเหนือ)

มีเรื่องเล่าสืบๆกันมานาน มีครอบครัวหนึ่งอยู่กันสองแม่ลูก เมื่อถึงฤดูทำนาแม่ใช้ลูกสาวไปนอนเฝ้านา ในคืนหนึ่งขณะที่นางอยู่ที่ห้างนานั้น นางได้ยินเสียงคนดีดเปี๊ยะมาแต่ไกล พอเสียงนั้นเข้ามาใกล้ นางแทบช็อคเพราะคนที่ดิดเปี๊ยะ เป็นคนแก่หน้าตาน่าเกลียดผมยาวรุงรัง ในขณะที่นางตลึงอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงถามขึ้นว่า “โก้ง โก้ง สาวนอนโต้งนอนนา บ่หลับเตื่อกา”หญิงสาวแข็งใจตอบไปว่า “ยังบ่หลับเตื่อเจ้าปู่” ชายชราถามว่า “โก้งเปี๊ยะเป๋นโก้งสัง”(กระโหลกที่ใช้ทำเปี๊ยะนั้นทำด้วยอะไร) หญิงสาวตอบ “โก้งเงินโก้งคำเจ้า”(กระโหลกนั้นทำด้วยเงินและทองคำค่ะ)ชายชราชี้ไปที่หลักเปี๊ยะถามว่า “หลักเปี๊ยะเป๋นหลักสัง”(หลักของเปี๊ยะทำด้วยอะไร)”

หลักเงินหลักคำเจ้า”(ทำด้วยเงินและทองค่ะ)สายเปี๊ยะเป๋นสายสัง” (สายเปี๊ยะทำด้วยอะไร)สายเงินสายคำเจ้า”(สายเงินสายทองค่ะ)เลาเปี๊ยะเป๋นเลาสัง”(คันของเปี๊ยะทำด้วยอะไร)เลาเงินเลาคำเจ้า(คันทำด้วยเงินและทองค่ะ) ชายชราได้ยินหญิงสาวตอบด้วยถ้อยคำที่อ่อนหวานสุภาพก็พอใจ จึงเดินดีดเปี๊ยะหายไปในป่า พอรุงเช้าหญิงสาวตื่นขึ้นมา ก็พบไหใบหนึ่งอยู่ในห้างมีเงินและทองอยู่มากมาย นางรีบไปบอกแม่ พอหญิงม่ายรู้เข้าก็ บอกลูกสาว” เป็นบุญเหลือเกินที่ลูกรอดชีวิตมาเพราะคนแก่ที่ดีดเปี๊ยะนั้นคือผีปกกะโหล้ง”

ข่าวที่หญิงสาวได้เงินทองนี้ก็แพร่ออกไป มีหญิงม่ายอีกคนอยากได้สมบัตินั้นบ้างจึงให้ลูกสาวไปเฝ้าห้างนา แล้วคืนนั้นก็เจอผีปกกะโหล้งมาหาร้องถามว่า “โก้งเปี๊ยะเป๋นโก้งสัง” นางตอบไปด้วยความโมโหว่า “เอากะโหล้งหัวคนแป๋งละก่ะ” หลักเปี๊ยะเป๋นหลักสัง ” นางตอบ “เป๋นนิ้วมือคนละก่ะ”เลาเปี๊ยะเป๋นสัง “ก่อใช้กระดูกคนแป๋งก่ะ “ไปไปอีลุงบ้า บ่ถ้ามาถามแหมแล้วข้าบ่ใคร่ฟัง”พอพูดจบคำนางก็วิ่งเข้าห้างทันที รุ่งเช้าหญิงม่ายมาหาลูก พอเข้าไปเห็นนางต้องกรีดร้อง ร่ำไห้ด้วยความเสียใจ สิ่งที่เห็นต่อหน้า ร่างลูกสาวถูกสัตว์ร้ายกัดทั้งเนื้อทั้งตัว นอนสิ้นใจอยู่ตรงนั้น