จารึกความกตัญญูไว้บนแผ่นดิน!! - Baan Jompra

การที่หลวงพ่อชารับคำอาราธนานิมนต์มาตั้งวัดหนองป่าพงนั้น เหตุผลสำคัญข้อหนึ่งก็คือ เพื่อตอบแทนพระคุณของโยมมารดานั่นเอง ดังนั้น หลังจากมาอยู่ดงหนองป่าพงได้ไม่นาน ท่านก็ได้อนุเคราะห์ให้ “แม่พิมพ์ ช่วงโชติ” โยมมารดาของท่าน ได้บวชเป็นแม่ชีรูปแรกของวัดหนองป่าพง และมีเพื่อนของแม่พิมพ์อีก ๓ คน ตามมาบวชด้วย

กล่าวได้ว่า หลวงพ่อชาท่านแทนคุณมารดาด้วยการสงเคราะห์ด้วยอรรถธรรมเต็มที่ จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตโยมมารดาของท่านนั้น แม่ชีพิมพ์ก็ได้ทอดทิ้งร่างกายอันชราไปเมื่อวันที่ ๑๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๑๗
หลวงพ่อชามาสร้างวัดหนองป่าพงก็เพราะแม่ของท่าน ท่านเล่าว่า ไปนั่งหลับตาที่ไหนก็คิดถึงแต่แม่ แม่อายุมากแล้ว ถ้าไม่กลับมาอยู่บ้านแล้ว แม่คงจะไม่ได้ศีล 5 ท่านตั้งใจจะมาสงเคราะห์แม่ ท่านจะเอาแม่ไปอยู่วัดให้ได้ ท่านปรารภว่า วัดหนองป่าพงเกิดขึ้นก็เพราะโยมแม่ของท่าน พอท่านมา ท่านก็เอาโยมแม่ไปอยู่วัด เอาแม่ไปเป็นแม่ชีเลย พอโยมแม่รู้จักการปฏิบัติ ท่านก็ดีใจขึ้น พอมีลูกหลานไปอยู่ด้วยก็ขยายออก แบ่งเขตกั้นกลาง

บางคนคิดว่า การสร้างชื่อเสียงเกียรติยศสู่วงศ์ตระกูลนั้นเป็นการกตัญญู แต่ยอดของความกตัญญูที่พระพุทธองค์ทรงสรรเสริญก็คือการนำแสงธรรมเข้าสู่ดวงใจของบุพการี ซึ่งเห็นได้จากเรื่องในพุทธกาลคือ ท่านพระสารีบุตรระลึกถึงบุญคุณของราธพราหมณ์ที่ท่านได้รับบิณฑบาตจากบ้านพราหมณ์ จึงรับรองพราหมณ์ให้อุปสมบทในพระศาสนา เช่นเดียวกัน หลวงพ่อชาก็ไปรับโยมแม่มาอยู่ที่วัดหนองป่าพง บวชเป็นชี ทุกเช้าหลังจากบิณฑบาตแล้ว หลวงพ่อจะเดินเข้าไปในเขตของแม่ชี เอาอาหารบิณฑบาตไปแบ่งให้แม่ก่อน
ที่มา: อุปมาอุปไมยของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภทโท)